Şans

1.Bölüm ''Kaza''

MULTİMEDYADAKİ RÜZGAR,İYİ OKUMALAR!

Faruk Kaya

''Babam bu anlaşma için çok sevindi Faruk bey.''dedi önümdeki genç adam.bu işte babasının hatırı olmasaydı kesinlikle bu anlaşmayı kabul etmezdim ama babası büyük bir hastalık geçirdiği ve zor dönemlerden geçtiği için bunu kabul etmiştim.En azından babası yardımcısıydı.Yoksa yaklaşık 20 yaşında olan bir oğlanla niye anlaşma yapayım ki?

''İnanın bende çok sevindim Rüzgar Bey.'' benden küçük birine ''Bey'' demiştim ama nezaketimi korumaktan başka bir seçeneğim yoktu.

''Bana Rüzgar deyin lütfen.Sizden küçük birine bey demek zorunda değilsiniz.''

''Pekala o zaman Rüzgar bugün bize yemeğe gelmeye ne dersin? Böylece hem ailemle tanışmış olur,hem de birbirimizi daha iyi tanımış oluruz.''

''Babam kabul ederse neden olmasın.''dedi ve odanın çıkışına yöneldi.

Derin Kaya

''Hadi ama Derin sende bizimle gel.''dedi Ada.Ah! Bu hayatta en yakın arkadaşını kırmak kadar zor bir şey yoktu ama gelemezdin işte babamın sıkıcı ortağıyla yemek yiyecektik.

''Ada sana söyledim babamın ortağı-''

''Tamam öyle olsun.''

''Ya ada!''dedim ve yanına yaklaşarak yanağına bir öpücük kondurdum.

''Pekala,seni bugünlük affediyorum ama bir daha ki sefere kurtulamazsın.''dedi ve gülmeye başladı.Bende ona eşlik ettim.

''Tamam yarına ne dersin?''dedim ona seçenek sunarak.

''Tamam seni küçük melek''dedi ve birbirimizi yanağımızdan öperek vedalaştık.

Babamın bana aldığı beyaz Mercedes'e binerek eve gitmeye koyuldum.Radyoda ki müziğin sesini daha fazla açarak ritime eşlik etmeye başladım.

Pek dikkat etmediğim trafik ışığı anında kırmızıya geçerek benimde ani bir fren yapmamı sağladı ki kendimi bir arabaya çarparken buldum.LANET OLSUN!

Hemen arabadan inerek çarptığım kişiye baktım.Ah! Ultura yakışıklıydı dostum! Ve sinirli.

''B-b-ben çok ö-özür dilerim.''dedim sesimin titremesine elimden olmadan izin vererek.

''Araba kullanmayı bilmiyorsan neden yola çıkıyorsun ki?!''dedi bana sesini yükselterek.Zübbe! Tamam arabsı son model bir spor araba olabilirdi ama abartılacak bir şey yoktu ki! Ne diyorum ben böyle bir arabam olsa ve bir cahil gelip çarpsa dünyayı başına yıkardım.

''Ben özür diledim ya! İstersen masrafları karşılayabilirim.'' Kimi kandırıyorum bu çocuk benim yanımdaki parayla tuvalet kağıdı alıyordur! En iyisi babamı devreye sokmaktı.Ne de olsa bir sürü arabaya milyonlarca kez çarpmam vardı.

''Senin parana ihtiyacım yok aptal sarışın!''

''Ama bu kadarıda fazla! Sana yardım etmeye çalışıyorum ve sen bana hakaret ediyorsun.Bir de benim arabamın haline bak! Seninkinden daha fazla hasar gördü!''

''Senin hatan aptal sarışın.''

''Bana aptal sarışın deme!''

''Tamam.Kes! Şimdi oradan bekleyeceğine bin arabaya seni götüreyim.Bekleyecek vaktim yok.''

Bu ne kabalık böyle ya!

''Ne bekliyorsun.''diye tekrar konuştuğunda düşüncelerimden ayrıldım.

''Gelmeyeceğim.''dedim kendimden emin bir şekilde.

''Sen bilirsin çünkü burası otoban gibi bir yer sarışın,buradan taksi geçmez ve birinin gelmesini beklemen en az 1 saat sürer,sana iyi şanslar.''dedi ve arabasına döndü.Lanet olsun ki kabul etmekten başka çarem yoktu!

''Dur''

''Ne var sarışın?''

''Tamam geliyorum.''dedim ve suratına bakmadan arabaya bindim.O da arabaya bindi ve yol boyunca ona evimi tarif etmemden başka hiçbir şey konuşmadık.

Evin önüne geldiğimizde ona durmasını söyleyerek komut verdim.

''Teşekkür ederim.''

''Benim için zevkti sarışın.''

Şuan çok adını sormak istiyordum ama bir türlü cesaretimi toplayamıyordum.Çok saçma zaten bir daha görüşmeyecektik ki!

''Şey...adın ne?''dediğimde kanın yanaklarıma hücum ettiğinden kesinlikle emindim.Başımı hafifçe eğerek cevabını bekledim.

''Rüzgar''dedi tüm karizmasıyla.

''senin sarışın?''

''Derin''dedim başım hala eğikti.ellerini çenemde hissetiğimde başımı kaldırarak gözlerinin içine odaklanmamı sağladı.Gözleri kahverenginin en güzel tonuydu.

''Güzel isim'' Benim mavi gözlerime daha da çok odaklandığında daha büyük bir sıcaklık vücudumu sarmıştı.Dikkatleri bozmak için hemen harekete geçtim.Yoksa burada utançtan bayılabilirdim.

''Şey g-görüşürüz.''dedim ve elinin çenemden kaymasını sağlayarak çantamı alıp arabadan hemen indim.

Arkama bakmamaya özen göstererek bizim evin geniş bahçesine girdim.Evin kapısına ilerleyerek zili çaldım.Evin yardımcısı Sibel kapıyı açtığında beni sevecen bir şekilde karşıladı.

''Hoşgeldiniz.''dedi ve eve tam olarak bir giriş yaptığımda ise tekrar konuşmaya başladı.

''Anneniz Selen Hanım alışverişte sizinde akşam olan yemek için hazırlanmanızı istedi.''

''Tamam,teşekkürler.''

''Aç mısınız?''

''Odama bir kaç atıştırmalık bisküvi bırakın yeter.Ben odamdayım.''dedim ve merdivenleri aşarak odama girdim.

Bir de şimdi hazırlanmak vardı.