Living With The Four Boys

LWTFB: Chapter Twelve

Dedicated po sa inyo to:) maraming salamat sa pagvote at pagbasa nitong story ko:D

------------------------------------------------------------------

"Charlotte" Lahat sila napatingin sakin dahil sa sigaw ni Sy.

"Charlotte!!! Okay ka na ba?" Nagaalalang tanong sakin ni Thomas

"Tsk" nakinig kong sabi ni Jarvis. Kaya na patingin kami sa kanya. Lumabas na siya ng pintuan. Nakita kong umiiling lang si Dominick. Ano bang meron? Napansin ko namang ang sama ng tingin ni Thomas kay Jarvis

Hindi na pinansin ni Thomas si Jarvis. Tumingin siya sakin "Okay ka lang ba? Nilalagnat ka pa rin ba? Ano?  Nagugutom ka? sabihin mo sakin." nagaalalang tanong sakin ni Jarvis

"OA ka naman Thomas! Okay na ko! Hahaha sa sobang dami ng tanong mo" natawa na sabi ko ober eh hahahaha. PInalo ko kng braso niya "Sorry ah! Hindi ko naman alam na ma lagnat ka pala may ginagawa kasi ako e  I'm sorry" sabi nito sakin at niyakap niya ako tsaka hinalikan ang noo ko.  feel safe. 

"okay lang yun ano ka ba! Hahaha Kaya pala wala ka kanina"

"e kahit na! Hindi ko naalagaan ang baby ko! oo kaya wala ako kanina" Maktol niya na parang bata.Sabay pout pa

"Hahaha okay na ko nandito ka na e"

"Kailan ka pa natutong bumanat?"

"Hahahah ikaw kasi hinahawahan mo ko hahaha"

"ewan ko sayo"

"Hahahahha"

Sabi sa clinic okay na daw ako, kaya pwede na kong bumalik sa classroom. Kasama ko si Thomas, nauna na kanina sila Dominick kasama niya nga sila Cheryl e. Medyo close na ata yung dalawa. 

"Upo ka na dyan."

"Salamat"

"Konting tiis na lang tapos wala na tayong klase kaya pagnahihilo ka tulog ka lang ah! Ako bahala sayo!"

"Sige salamat"

"Wala yun para sayo baby"

Tulad nga ng sabi ni Thomas konting oras na lang. Maya maya pa naguwian na kami, pakiramdam ko medyo bumalik yung lagnat ko pero kaya ko naman kahit papano. Hinatid na ko pauwi ni Thomas hindi ko pinapahalata sa kanya na may lagnat ako. Ayoko ng makaistorbo sa kanya kais nabanggit niya sakin na may importante daw siyang gagawin ulit. Kaya ayun ayoko ng maging pabigat.

Pagdating ko sa kwarto, humiga na lang ako ayokong kumain. Sumasakit pa ang ulo ko. Maya maya may kumatok sa pintuan ng kwarto ko.

"Pasok" Narinig kong bumukas yung pintuan.

"Layuan mo siya"

"Ha anong pinagsasabi mo dyan?" Pano naman kasi tong si Jarvis ang pumasok at sinabing may layuan daw ako ang gulo!!!

"Si Thomas" Kumunot ang noo ko nung narinig ko yung sinabi niya "Layuan mo siya"

"Bakit anong bang problema mo sa kanya? Bakit ko siya lalayuan?!" Nakakainis tong lalaking to!

"Basta" Tapos ngayon basta! "Anong basta? Lalayuan ko sya ng walang dahilan ano yan katarantad*han?"

"Basta layuan mo siya, niloloko ka lang niya." Nalong kumunot ang noo ko. Ano bang pinagsasabi nito? SI thomas lolokohin ako? Tsk kalokohan. "Anong sinasabi mong niloloko niya lang ako ha?!!! Hindi niya magagawa sakin yun!!!!! Ikaw ang niloloko ako!!!!" singhal ko. Nilapitan ko siya.

"Ako pa ngayon ang niloloko ka!! Sinasabi ko lang yung totoo!"

"Kasinungaling naman yang sinasabi mo! Hindi niya ko lolokohin mahal ako ni Thomas! MAHAL!" Sigaw ko. Parehas kaming naglalabanan ng tingin parehas kaming nanggagalaiti sa galit. Nakakainis.