The Transferee

A/N: PLEASE READ THIS. UNA SA LAHAT UNANG STORY TO NA SUSULAT KO SO PLEASE BE A LITTLE GENTLE ON YOUR COMMENTS. CONSTRUCTIVE CRITICISM COMMENTS ARE WELCOMED, BUT PLEASE NOT TOO HARSH. KUNG MALI GRAMMAR KO OR MALI SPELLING KO OR MAY MALI MAN SA SINULAT KO OKAY LANG NA ICOMMENT NIYO. IT WOULD BE MUCH APPRECIATED. WE ALL LEARN FROM OUR MISTAKES AND YOU GUYS WOULD HELP ME A LOT IF YOU POINT OUT THE MISTAKES THAT I MAKE. THIS IS MY FIRST STORY SO PARANG TRIAL AND ERROR KO LANG TO. I WANT TO SEE IF IT WORKS OUT FOR ME. PERO KUNG ICOCOMMENT NIYO NAMAN AY MGA WALANG KWENTANG COMMENT TULAD NA "ANG PANGET NAMAN" OR WHATEVER NA NAKAKAHURT NG FEELINGS AND OVER NAMAN SA KA HARSH EH WAG NIYO NA ICOMMENT. PWEDI MESSAGE NIYO SAKIN. WAG NIYO NAMAN AKO PAHIYA SA MGA READERS OKAY?? THANKS!! PANGALAWA, KUNG HINDI NYO BABASAHIN ANG NOTE NA TO HINDI NIYO MAIINTINDIHAN YUNG STORY. THIS STORY IS BASED ON MY PERSONAL EXPERIENCE. IM OBVIOUSLY NOT GOING TO USE THE REAL NAME OF THE PEOPLE INVOLVED INCLUDING MY OWN NAME DUE TO PERSONAL REASONS AND I HAVE TO ASK PERMISSION TO ALL OF THEM, HOWEVER, THE STORY LINE WOULD BE THE SAME AS IT HAPPENED IN REAL LIFE. I  MIGHT CHANGE SOME PARTS OF THE REAL THING AND I MIGHT OMIT SOME PARTS DEPENDING ON HOW I WANT THE STORY LINE TO GO. THANKS ALL FOLKS!

Prolouge:

Hi My name is Regina Scarlette Reyes. Ako ang bida ng kwentong to. Panganay ako sa apat na anak ng mommy and daddy ko. That's all for now. Andito kasi kami ngayon sa Ninoy Aquino Airport.

Bakit kami nandito? Kasi naisipan ng aking mother dearest na ipagpatuloy ang buhay namin sa Canada. Honestly, I don't want to go to Canada. I know it's a great place to live. More oppurtunities, better life for me and my family, better education and of course SNOW. but the thing is, I'm happy here in the Philippines. My relatives, and friends are here. I don't think I'll like it there in Canada. Baka kasi ibully nila ako dun eh. Ganun kasi yung mga napapanuod ko sa  tv na mga lumilipat sa ibang bansa tapos binubully sila ng mga kaklase nila. Ayoko mapagaya sakanila. Aaminin ko curious at excited ako pumunta dun. Never pa kasi ako nakapunta dun pero natatakot padin ako. Imagine, dun na ako titira habang buhay. eh hello, bata pa ako so ilang years pa ng buhay ko yun.

"Regina, pakitulungan mo naman kami ng daddy mo sa pagbubuhat ng mga hand bags natin" -sabi ng mommy ko

yung mommy ko mas maliit sakin ng konti. mas maputi yung kutis niya kaysa sakin pero carbon-copy daw ako ng mommy ko. Although may some features din ako ng daddy ko like yung kutis at yung buhok.

"Opo mommy" - kinuha ko yung isang bag na hawak ni daddy

"wag yan buhatin mo yung isa kunin mo kasi mas magaan yun kaysa sa jan. Baka di mo kaya buhatin" - utos sakin ng daddy ko

Sinunod ko naman sinabi ng daddy ko. Masunurin akong anak eh. Kaya nga kahit labag sa loob kong pumunta sa Canada, papayag padin ako dahil yun gusto nila.

"Mommy daddy nauuhaw ako penge pambili ng tubig" - sabi ng isang batang lalaki.

Siya si Roy Steven Reyes. Ang bunso kong kapatid at nagiisang anak na lalaki ng mommy at daddy ko. Mejo spoiled siya sempre nagiisang lalaki pero mahal na mahal ko yan kapatid kong yan. Nagiisang kapatid na lalaki ko lang yan.

"Tara ate!!" - sigaw niya dun sa dalawang babae na nakatayo dun sa may ladies' washroom

At lumapit sakanya yung dalawang batang babae at sabay silang nagtakbuhan papunta dun sa bilihan ng tubig at pagkain.

"wag kayong lumayo masyado at wag niyo masyadong tagalan baka maiwan kayo ng eroplano" - pananakot sakanila ng daddy ko

Yung dalawang babae na yun ay kapatid ko din na mas bata sakin. Ang pangalan nung babae na sumunod sakin ay Rachelle Sapphire Reyes. At yung sumunod naman sakanya ay si Raisa Sophia Reyes. Ang kulit nga ng mga pangalan namin eh. May pattern. Regina Scarlette, Rachelle Sapphire, Raisa Sophia at Roy Steven tapos pag kasama yung last name namin yung initials namin RSR. Pinlano yan ng parents namin kasi ganun sila pinangalan ng mga lolo at lola namin. Kaya kung magkakaanak man ako,(kung magkakabook 2 man tong  kwento na to) ganun gagawin ko sa pangalan nila.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Andito kami ng mommy at daddy ko sa hintayan ng flight. While waiting for the flight, i took advantage of the free wifi that the airport offers. So I checked my facebook and twitter. Then, I went on wattpad to browse stories that I would find interesting to read. Of course, I always read the stories written by Filipino authors because I like how I could relate to their works and it impacts on me in a way that I couldn't really explain. Yung dalawa ko namang kapatid na babae sempre alam ko ginagawa niyang mga yan either 1)nanunuod ng anime 2) nanunuod ng kdrama 3)nagbabasa din ng wattpad kagaya ko. HAHAHA! magkakapatid nga kami kasi parepareho mga interests namin.

Yung bunso naman naglalaro sa phone ni daddy

"Sapphyy, anong magandang tagalog story sa wattpad?" - tanong ko sa kapatid ko

"Ano ate! yung "Akala ko by KylaNicoleCosme"- sabat ni Sophia

"Tange, one shot lang yan, naghahanap ng story na may madaming chapters si ate. - Sabi ni Sapphire

"Basta basta basahin mo yung story na yun. MAGANDA YUN!! Meron kaya siyang sinulat na The Lost Princess. Di ko pa alam kung tungkol saan yun pero nilagay ko na sa library ko" -pagpupumilit na sinabi ni Sophia. Ang kulit nga nilang dalawa eh. Masaya ako na may dalawa akong kapatid na babae. Kasi may mahihiraman ako ng damit. XD

I searched the title of the story that my sisters told me then I added it to my reading list. It seems interesting. There is something about it that I know I would like. Pati yung sinasabi ng kapatid ko na The Lost Princess nilagay ko sa library ko. Hindi ako mabobored sa flight mamaya may babasahin akong story.  I heard that from Manila to Toronto, will be a 17 hour flight. Aissh, more than half ng 24 hours. Ibig sabihin higit kalahati ng isang araw kami nakaupo sa eroplano. 

"All passengers from  Manila to Seoul please start boarding now" - sabi nung babaeng nagannounce. So dali dali kaming pumunta dun sa boarding. Nga pala. Walang direct flight from Manila to Toronto so may stop over kami. Ang stop over namin ay Seoul. Bale 2 hour flight yun. Tapos from Seoul to Toronto at 15 hour flight so 15+2= 17. Kaya 17 hour flight ang flight namin. Eto na, goodbye Manila, Goodbye Philippines. See you soon. I shall return!!!!

Nakatulog ako sa flight to Seoul kasi 3am kami ginising kaninang umaga. Pati ayoko muna basahin yung kwento na sinabi sakin ng kapatid ko. Gusto ko kasing umpisahan at tapusin habang andun kami sa flight mula Seoul to Toronto. Wala lang I just wanted to challenge myself to see if I could do it.

Pagdating namin sa Seoul International airport tinawag na kaagad yung flight namin at magboboard na daw sila ng passengers, nagcheck in kaagad kami para hindi na maghihintay ng mahabang pila. Tinawag agad flight namin. Kaya nagboard na kami sa eroplano. At sinumulan ko ng basahin yung kwento.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N:  Btws, I introduced the Reyes Family, but this story will obviouly focus on Regina Scarlette and her adjustments and struggles in adapting to a new country.