Möcüzədən Uzaqda

4. Möcüzəyə möhtac dərdlilər ...

28 dekabr 2017

Üzülürəm və təəccüblüsü ondadır ki , bu dəfə başqası üçün . Kimə görəsə üzülməkdən zəhləm gedir . Bu həmin adama haqsızlıqdır axı . Ona üzülərək ikinci bir zərbəni də mən yetirirəm sanki .

Bəli , daşqəlbliliyimə ( haqqımda belə düşünürlər ) həmişə bu düşüncəylə haqq qazandırmışam . "Sənə kədərlənmirəm çünki səni ikinci dəfə də kədərləndirmək istəmirəm . Sənin hiss etdiyini hiss etmirəmsə səninçün üzülməyə haqqım yoxdur . Ən azından sənin qarşında ."

***

İndi bu gecə yarısı pəncərənin qarşısında oturub yazıram . Hərdən başımı qaldırıb pəncərəmdən  İbrahimin evinin görünən hissəsinə göz atıram . İşıqları hələ də söndürməyib . Deyəsən , heç söndürmür .

İnsanlarla tez ünsiyyət qura bilən biriyəm . İbrahimin utancaq olması isə mənim özümə inamımı daha da artırdığına görə onunla daha asanlıqla münasibət yarada bildim .

Pis çıxmasın İbrahim  adama hüzur verir . Yanında qışqır , söy , qəhqəhə at , atılıb düş ... sanki səni başqaları kimi qınamayacaq . Sevirəm belələrini . Sanki ev heyvanı bəsləyirəm. Ya da  daha abırlı desəm sanki aynaya baxıram . Öz əksimə .
Amma bu aralar aşağıda yazacağım  hadisədən sonra məndən xeyli uzaq gəzir .

Məlumdur ki , sinif rəhbərimizin təklifiylə həftə sonu bulvara gedəcəkdik . Qərarlaşdırdıq ki , məktəbin qarşısında görüşüb avtobusa birlikdə minək . Mən bu hərəkəti "baxça uşağı fikri" adlandırmışdım amma saqqalım yox idi deyə məni sayan olmadı .

- Ana , mənim köynəyim haradadır ?-qışqırdım .

- Stulun başından asmışam .- Qadın hamamdan səsləndi .

- Gəzməyə gedirəm e . Məktəb köynəyi nəyimə lazımdır ?- bağırdım .

- Şkafa bax .

- Baxdım , yoxdur .

- Möcüzə , çimirəm . Get yaxşı bax .

Bir dənə "eh" çəkib Leylanın otağına soxuldum . Qız qulaqcıqları taxmış , arxasını divara söykəyib uzanmışdı .

- Pişt , bəzəkli , mənim köynəyimi görməmisən .

Cavab vermədi .

- Köynək deyirəm .- bağırdım ki , səsimi eşitsin .

- Nə var , Möcüş . - nəhayət çevrildi . Qulaqcıqları çıxardı . Kefsiz olduğunu hiss etdim .

- Mavi köynəyimi axtarıram . Görməmisən ?

- Hə , gördüm bayaq . Avtobus gözləyirdi .

- Birincisi o mənim zarafatımdır ,-dedim,- ikincisi də , tələsirəm . Görmüsənsə de . Bəlkə sən götürmüsən ?

- Yox . Neynirəm sənin zövqsüz köynəyini . Get başqa paltar geyin .

Düzü fikirləşdim ki , üzə çıxarılası başqa paltarım varmı .  Ağlıma sadəcə qırmızı t-shirt im , anamın aldığı bir-iki don və məktəb formam gəldi . Onda  t-shirt havası deyildi . Donları isə anam məcbur etməsə heç vaxt geyinmirəm . Beləyəm də . Paltar almağa ərinirəm sonra da geyinməyə heç nə tapmıram .

" Heç nə olmaz . Onsuz da üstündən kurtka geyinirəm ." düşüncəsiylə t-shirt imi geyinməyə gedəcəkdim ki , Leyla məni saxladı .

- Dayan .

- Əllərimi də qaldırım ?

- Gözlə bir dəqiqə . - qalxıb şkafını açdı ,- sənə paltar taparıq indi .