SWEET SERENDIPITY (GxG) SPG

Chapter Eighteenth - THE HOT RIDE

GEORGE

"...Kesyo anak mo man siya o hindi sana maisip mo na galing siya sa sinapupunan ng taong alam kong minahal mo at patuloy mo pa ring minamahal!"

These were the words that kept haunting me. Ngunit hindi ko man aminin ay tama si Ica.

Matagal tagal na rin simula ng inilayo ko ang loob ko kay Sophia. Alam kong wala siyang kasalanan sa lahat ng nangyari lalong lalo na sa pagkasawi ng pinakamamahal kong asawa ngunit sa tindi na rin siguro ng galit ko at sa kaalamang ama nito ang dahilan ng pagkamatay ni Anastasia ay hindi ko maibigay ang pagmamahal at pagaarugang dapat sa umpisa palang ay naipadama ko na.

No one can blame me so.

But with Ica, she just made it clear to me. And she was right. Her words strikes through my ego.

I poured in a glass of whisky for the nth time and devoured myself on it. Not minding the bitter taste of it.

Am I this bad? I asked myself.

No. I am a monster.

I shook my head after realizing what I have done. Placed my hands to cover my face in frustration and shame.

I'm so sorry Anastasia. I did not mean it. I bet you are a hundred folds mad at me right now for mistreating your child. I'm so sorry. I said in silence as tears came running down from my firmly closed eyes.

But then I felt someone hugging me from my back. It felt so warm and comforting. I wanted to turn my back to see that person's face but as I started moving I felt my world turning upside down.

Namulat ako kinabukasan na parang may sampung martilyong pumupokpok sa ulo ko.

I guess it's the liquor.

Nakailang baso rin kasi ako ng Chivas at halos makalahati ko na rin ang buong bote nito kagabi habang nagmumunimuni.

I stretched my arms freely above my head as I glance over my headboard's digital clock. It's already past 10 in the morning. Gladly today's Sunday. There is no work to pay attention.

Tuluyan na akong bumangon at nagtungo sa banyo. Ngunit bago ko pa man simulan ang morning routine ko'y matamang napamasid ako sa repleksyong nakaharap sa akin. And the senario's of last night flashed back to my vivid memory.

That hug. Was that even real o guni-guni ko lang? Sino ang taong nagahas na yakapin ako just before I passed out last night? And wait, if I passed out, who placed me inside my room? Dahil sa huling pagkakatanda ko'y nasa mini bar ako ng bahay ko kagabi.

With the thought of it that brings back that stubbing sensation inside my head.

Di bale na lang.

"Magandang umaga George." Bati ni Aling Sonia na nakatingala at nakangiti sa akin habang pababa ako ng hagdan.

"Good morning." Balik na bati ko rito.

"Mukhang tinanghali ka ng gising ngayon. Mainam rin iyan at ng makabawi ka naman ng tulog. Halika na't ipahahanda ko na ang almusal mo."

Bago pa man ako makasagot ay bigla kong naalala si Ica at ang huling pagbabangayan namin. Nasaan kaya siya ngayon?

"Kaaalis lang ni Ika. Ang sabi ay aasikasuhin daw niya ang paghahanda sa kaarawan ng bata." Para namang nabasa nito ang kani-kanina lamang ay tanong ng isipan ko.

Hindi na ako umimik bagkus ay tumango na lamang at tinungo ang veranda mula sa living room kung saan ay tanaw na tanaw ko ang hardin na punong puno ng iba't ibang klase ng bulaklak. Mga bulaklak na paborito ng aking yumaong asawa.