Günlerce yürüdüm,
Gölgen peşimden geldi,
Yollar virajlı ve bitmedi
Senden sıyrılmaya çalıştıkça
Sana doğru yine yürüdüğümü farkettim
Senden kendimi esirgemek için,
Kendimi hırpalanmış gibi acıttım
Ellerim kollarım baglanmiscasina kendimi kırbaçladım
Bile bile hala sana nasıl kanıyorum diye..
Arkama bakmadan,
Koşmaya başladım.
Saçlarım savruldukça teninin kokusunu burnuma geldikçe,
Daha hızlı, daha hızlı koştum.
Bir an durdum.
Ellerim dizimde.
Senden kalanları,
Sözlüğe uymayan kelimelerini yüzüme savurman aklıma geldi.
O an işte!
Issız denizin ortasındaymışım gibi soğuk duş etkisi yaptı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SÖVGÜ
PoetryBedenim, Yokluğuna yenik düştüğünde, Sövmelerimdeki seni daha çok severken.. Canımı yakmayışlarını, Her bir sövgümde, Senin yerine canımı acıttım ben...
