პირველი || The First ✓

თავი IX

ვაის გავეყარე, ვუის შევეყარეო ზუსტად ეგეთი პონტი მქონდა.
კარები ცხვირწინ მოვუხურე.

-რას აკეთებ?-ზედმეტად ნაწყენმა მითხრა.

-რას ვაკეთებ და გიშლი სტრიპ კლუბში შესვლას!

-ეე, როდის აქედან გახდი ჩემი დედა?

-მას შემდეგ რაც ერთად გვეძინა.

-მოიცა შვილებს დედებთან ძინავთ ხოლმე?

-ნუ გააჩნია რა მნიშვნელობით.

ჩანიოლი გამოშტერდა. ენა გადაყლაპა. მერე გამოფხიზლდა და ისევ სტრიპ კლუბის კარებს დაეძიძგილავა.

-შემიშვიი! - განწირული ყვიროდა გეგონება ოქრო დარჩა კარს მიღმა.

-პატარა ხარ შენ მაგისთვის!

-შემიშვი სანამ შემიტანიხარ!

-არა! გარდა ამისა აქ გემრიელს ვერაფერს ვიპოვით.

-ჰაჰ, ეგ შენ ვერ იპოვი, თორე კაცისთვის სტრიპ კლუბში გემრიელობების მეტი რაარის! - დამპლურად შემომხედა

-მერე შენ ქალიც რომ გახლავს არაუშავს?

-შენთვისაც მოვძებნი რამეს. - გარეწარი როიქნება ადამიანი.

-ჩანიოლ!

-ხო კაი კაი, ამ ერთხელ ვივლი შენს ჭკუაზე.

-გყვარობ!- გახარებულმა გადავეხვიე, მანაც საპასუხოდ გულში ჩამიკრა. უფფ, ისე რაკაი ჩახუტება სცოდნია.

ჩინურ რესტორანში შევედით რომელიც 24/7 მუშაობდა. არავინ იყო მზარეულის და ერთი მომსახურე პერსონალის გარდა. კაია, იმიტომ რომ სახეების დამალვა არ მოგვიწევდა. ერთი მაგიდა ავარჩიეთ. ჩანიოლმა რაღაც შეუკვეთა, ისეთი სახელი ჰქონდა რო ვერ დავიმახსოვრე რა. მერე მე შემომხედა.

-ვისკიც ხოარ შევუკვეთოთ​? - გამომწვევად ჩამიკრა თვალი.

- არა არა იყოს- ელვის სისწრაფით მივახალე პასუხი.

-კაი კაი - გაეცინა.

ცოტახანი არაფერი გვითქვამს. მერე საჭმელიც მოვიდა. უჩუმრად მივირთმევდით. უფროსწორად მე მივირთმევდი და ის ყლაპავდა.