Why She Dead

6

25. Listopad.

To się stało, to czego się najbardziej obawiałam. Poróżniłam ich. Rye i Andy się pokłócili prze zemnie. Przecież przyjaźni jest ważniejsza niż miłość. Muszę odejść tylko do kąt? 

-Andy to nasza wiana.-

-Zamknij się! To nie przez nas, musiał być inny powód!-

26. Listopad. 

Kończę z tym. Gdzie tylko nie pójdę to niszczę wszystko. Powinnam zrobić to wcześniej. Pokłócili się przeze mnie. Muszę odnieść karę za to. Tylko mam nadzieję, że będą mnie pamiętać, bo ja tak całą wieczność. Zapewne znajdą ten pamiętnik. Nie znajdą stron które, zabrał Brooklyn. Nie znajdą niczego poza, wspomnieniami. To nie była ich wina, ja sama sobie ten los zgotowałam. Pożar był moją winą. Zapewne teraz Brook jest przez was maltretowany o tą kartkę. Spokojnie już jej nie ma, zabrałam ją ze sobą. 

Chcę tylko powiedzieć 

Tobie: Jack nie jesteś niczemu winien, jesteś jednym z moich przyjaciół i mam nadzieję, że zapamiętasz mnie z tych dobrych wspomnień. 

Tobie: Mikey nie jesteś niczemu winien, zaczęliśmy dziwnie, ale to dziwne zauroczenie zamieniło siew przyjaźń piękna przyjaźń. Wspominaj mnie ciepło. 

Tobie: Brooklyn ty mały urwisie, jesteś dla mnie jak brat, nigdy bym nie pozwoliła abyś cierpiał i mam nadzieję, że zrozumiesz moją śmierć. Pamiętaj mnie. 

Tobie: Andy i Rye kocham was tak samo jak bym tylko mogła chodziłam bym z wami oboma. Wybaczcie nie mogę. Jesteście mądrymi chłopakami zrozumiecie mój wybór. Kocham was na zawsze.