17 Letnia Sakura Haruno mieszka z rodzicami w Tokyo.
Pewnego dnia spotyka tajemniczego chłopaka. Kim jest i jaki ma cel?
Czy poza Japonia jest bezpiecznie?
Następnego dnia atmosfera w domu była napięta. Wszyscy o czymś rozmawiali. Domyślam się, że chodzi o Oroczimaru. Sasuke nie było w pobliżu więc czułam się spokojnie, bez obaw, że... Nie mówmy o tym lepiej. Nagle jednak moje nieszczęście jest tak wielkie, że w otwartych drzwiach stał ON!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Sakura ubieraj się w normalne ciuchy, masz 5 minut.
-A te są nienormalne?
-Ehh... Ubierz się jak przed tym jak się tu znalazłaś.
-Po co?
-Lecimy do Tokyo. Musimy wtopić się w tłum. Dalej bo Naruto już na nas czeka!
-N-no okej.
Poszłam więc do mojego pokoju, spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy i ubrałam się jak dawniej. Gdy ruszyliśmy na lotnisko rozmawialiśmy jak starzy przyjaciele. Po chwili znaleźliśmy się na lotnisku. Faktycznie czekał tam na nas Naruto, ale nie był sam.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-K-Kiba!? - Krzyknęłam zszokowana.
-Nie ładnie tak uciekać.
-To wy się znacie? - Sasuke jest jednak głupi.
Kiba podszedł do mnie szybkim krokiem i mnie przytulił.
-No jasne. Jestem jak jej starszy brat.
-Przesada. Kiba jest moim kuzynem. A co ty tutaj robisz?
-Przyszlem cię pożegnać. Znowu nie będziemy się widzieć przez parę miesięcy.
-Miło z twojej strony. Ale...
-Bez ale, zaraz nam samolot odleci. Dalej idziemy Sakura. - Chwycił mnie za rękę i pociągnął w stronę wejścia do samolotu.
-Pamietajcie. Tylko włos jej z głowy spadnie a zabiję. - Kiba mówiąc to nabrał poważną minę, a oczy zabłyszczały mu jak dwa diamenty.
-Zapamietamy... - Powiedział Naruto z trudem przełykając ślinę.
Całą podróż samolotem minęła nam ekspresowo, szybciej niż gdy leciałam do babci. Zdałam sobie sprawę, że Hinata, Ino i TenTen będą mnie pytać czemu przyleciałam do Tokyo z chłopakami. Chłopacy powiedzieli, że im to wytłumaczą, już się boję...
-Pora wysiadać...
Szybkim krokiem udaliśmy się w stronę wyjścia z lotniska. Wszystko było po staremu, hałas, tłum i wysokie budynki.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-A co ja powiem rodzicą!?
-Nic. Przez pewien czas będziemy musieli mieszkać razem i nie będziemy spotykać się z nikim...
-No okej...
-Eee!? A-ale... Hinata!? - Naruto rzekł z załamaniem.
-Wytrzymasz. - powiedział Sasuke.
-A gdzie będziemy mieszkać? Od razu mówię, że nie chce mieszkać z tym zboczeńcem!
-Jakim zboczeńcem?! A no tak... Znaczy, Co?!
-Tak z tobą! Kto mnie obmacywał podczas ,,treningu" ?
-Sasuke!? Naprawdę to zrobiłeś!?
-Ładna dziś pogoda.
-Nie zmieniaj tematu! Dobra później porozmawiamy chodźmy poszukać jakiegoś mieszkania.
-Dobra pomysł Sakura-cian.
Przez dwie godziny szukaliśmy mieszkania. Udało nam się je znaleźć po pewnym czasie. Było to małe schludne mieszkanko dwupokojowe.
-Ja chce mieć swój pokój. By móc się odizolować od Sasuke.
-To zrozumiałe. Czyli Sasuke śpi w salonie!
-Co!?
-Kara Boża! Trzeba było nie być ciekawym świata!
-Ehh. Irytujące.
-Zrobie nam coś do picia. - Krzyknął Naruto.
Reszta dnia minęła nam na piciu herbatki. Rozmawialiśmy o różnych sprawach i o Oroczimaru. Mieliśmy tylko 3 miesiące na trening. Naszym trenerem miał być niejaki Hatake Kakashi. Wyjaśniliśmy sobie wiele ważnych spraw i poszliśmy spać.
~ Ciąg dalszy nastąpi ~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przepraszam, że te rozdziały pojawiają się tak rzadko, ale nie mam weny twórczej xD Jeszcze raz przepraszam 🌼
