17 Letnia Sakura Haruno mieszka z rodzicami w Tokyo.
Pewnego dnia spotyka tajemniczego chłopaka. Kim jest i jaki ma cel?
Czy poza Japonia jest bezpiecznie?
~Był to piękny zimowy poranek. Za oknem padał śnieg. Zeszłam po schodach na śniadanie.~
-Dzień Dobry.
-Witaj kochanie.
-Tato już wyszedł?
-Niestety.
-Ehh...
-Siadaj Sakura.
Razem z mamą zjadłyśmy śniadanie. Pomogłam posprzątać ze stołu i poszłam się ubrać. Były ferie... Umówiłam się z przyjaciółkami na zakupy.
-Patrz kochanie, mamy nowych sąsiadów. - powiedziała z uśmiechem na ustach.
Przytaklam głową. Z Ino, TenTen i Hinata przyjaźniłam się od przedszkola. Byłyśmy prawie, że nierozłączne. Lecz kontakt z Hinata zaczął się urywać... Wyprowadziła się do Kyoto. Było nam ciężko pogodzić się z jej wyprowadzka. Przez pół roku odwiedzała nas w każdy weekend. Lecz od pewnego czasu to się zmieniło. Nie miałyśmy pojęcia dlaczego. Jednak udało nam się namówić ja na wspólne zakupy. Ubrałam kurtkę i wyszłam z domu.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kochałam patrzeć na spadający śnieg. Małe puchate płatki spadały z nieba. Wyglądały tak pięknie... ____________
-Sakura znowu się spóźniłaś! - warknęła Ino.
-Daj jej spokój. Może miała trudny dzień.Hinaty też jeszcze nie ma.
-Dziewczyny uspokójcie się. Zapatrzalam się na śnieg... To tyle.- powiedziałam uśmiechnięta.
-Ahh.. Sakura wszystko cię rozprasza.
-Wcale, że nie...
-Szkoda gadać. Napisze do Hinaty może coś się stało.
...
TenTen- Hinata tutaj TenTen... Coś się stało? Czekamy już pół godziny.
Hinata- Niestety nie dam rady dziś przyjechać... Przepraszam was.
-Hinata mówi, że dziś nie da rady...
-Jacie! Nie widziałyśmy się rok a ona nas wystawia...
-Ino spokojnie. - powiedziałam na zaspokojenie sytuacji.
Nastała cisza.
-Chodźcie razem też będziemy się świetnie bawić! - TenTen przerwała ciszę.
Spojrzałam na zdenerwowana Ino. Chwyciłam ja za rękę i poszłyśmy do H&M. Po skończonych zakupach poszłyśmy na kawę. Rozmawiałyśmy tak jeszcze przed godzinę. Nadszedł czas pożegnania. Każda poszła w swoją stronę. Postanowiłam jeszcze pochodzic po galerii. Nagle na kogoś wpadłam.
!!!
Był to chłopak o czarnych włosach. I dziwnych oczach. Ubrany był w płaszcz... Chyba nie znał się na modzie. Przeprosił po czym podał mi rękę by pomóc mi wstać.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Poszedł sobie tak szybko, że nie zdążyłam się go spytać o jego imię...
~ Ciąg dalszy nastąpi ~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
