Mijn brein

diepe gesprekken

"Wat doe je?" Ik kijk op. Mam komt binnen. Ik had haar niet aan horen komen. "Ik werk aan mijn schetsen voor kunst. Ik had toch vertelt dat we een speciale tas moesten ontwerpen?" "Ja, je maakte toch een zeemeermin?" Ik kijk haar aan. Ik ben best trots dat ze het onthouden heeft, meestal vergeet ze dit soort dingen meteen. Alhoewel, dit keer hebben we het er  laatst nog over gehad dus zo vreemd is het niet. "Klopt, ik ben met de uiteindelijke schets bezig." Ze komt naast me staan. "Ik dacht dat je het wat grijzig en bruin ging maken omdat het op een boegbeeld moest lijken, maar dit is paars en blauw." "Dat is alleen het haar en de staart, haar lichaam is bruin als hout" Ze wijst naar het blad. "En wat is dat roze om haar nek... is dat bloed?" Ik kijk op en lach naar haar. "Ja, haar nek is doorgesneden omdat de tas een opening nodig had en dit me wel leuk leek. Ze zit ook onder de schrammen en heeft slagtanden." Nu kijkt mijn vader ook op. Mam kijkt verbaast; "En ik maar denken dat je een lieve zeemeermin maakt. Dit is wel erg gewelddadig." Pap mengt zich in het gesprek. "Zoiets gewelddadigs zijn we niet van jou gewend." Pap glimlacht. Dat stelt me gerust want dit soort gesprekken kunnen snel een serieuze wending krijgen. "Het kan allemaal erger, binnen in mijn hoofd zitten dingen die veel erger zijn, Tijdens kunst waren mijn vrienden ook al verbaast dat al mijn idee schetsen zo gewelddadig zijn." Mam kijkt me aan. "En wij maar denken  dat je zo'n lief meisje bent." Pap trekt een wenkbrauw omhoog. "Moeten we ons zorgen maken?" Dat is een goede vraag. Ik moet toegeven dat ik mijn emoties niet altijd onder controle heb. Dat mijn gedachtegang niet bepaalt vredig is. Maar als ik dingen op het nieuws zie die nog lang niet zo erg zijn als wat ik een kwartier geleden bedacht heb denk ik altijd; hoe kan iemand zo wreed zijn? "Ik denk dat je je nog geen zorgen hoeft te maken. Ten minste niet voor anderen." Ik kijk bedenkelijk. Pap kijkt me bezorgt aan. "Wel voor jou?" Ik heb me weer verkeerd uitgedrukt, soms blijft het lastig om gedachtes op de juiste manier over te brengen. "Ook niet voor mezelf, tenzij ik heel boos ben maar dan zelfs niet. Ik bedenk dan wel allemaal afschuwelijke dingen voor anderen maar in de realiteit ga ik zitten huilen in een hoekje." Hij kijkt betwijfelt. "En dat mes dat je op vakantie heb gekocht?" Ik lach. Op vakantie in Frankrijk kwamen we langs een winkel waar ze allerlei Japanse dingen hadden. Ze hadden er vooral veel zwaarden. Ik heb zwaarden altijd al fascinerend gevonden en mijn droom is om een zwaarden verzameling te beginnen. Mijn moeder is hier echter geen fan van en probeerde me over te halen om niks te kopen. Mijn vader vroeg echter waarom ik er een wilde en adviseerde me zelfs. Met dit soort dingen begrijpt hij me toch beter dan mam. Uiteindelijk heb ik een kort samurai zwaard met standaard gekocht. Het mes waar hij het over had. "Dat mes heeft daar niks mee te maken, ik vind wapens gewoon interessant...Ik besef dat dat niet goed klinkt." Ik kijk vertwijfeld naar mijn vader. "Nee niet echt, wat vind je dan zo interessant aan wapens?" Tsja, goede vraag. "Ik denk.. omdat alleen mensen het gebruiken. Je zal geen dier met een mes achter een ander dier aan zien zitten." Hij kijkt me aan. "Er zijn zo veel dingen die alleen mensen doen, alleen wij bouwen huizen en vliegtuigen en bruggen." Ik zucht. Maar alleen van binnen. "Dat is anders, vogels bouwen ook nesten en er zijn dieren die gereedschap gebruiken maar dat bedoel ik niet." "Er zijn ook dieren die vee houden." Ik kijk verbaasd naar hem. Deze informatie komt uit het niets. Maar dat is niet nieuw, zowel het dieren feitje als de gesprekswijziging. Ik reageer enthousiast. "JA! Mieren zijn boeren en houden en melken zelfs bladluizen! Maar er zijn meer dingen die ik raar vind aan mensen die je dieren niet ziet doen. Zoals het gebruiken van andere dieren als transport." Hij kijkt me vreemd aan. Ik ga verder;"paarden.. of olifanten. Ook al zijn er wel dieren die op andere dieren zitten maar dat is niet voor transport maar voor iets anders." Hij kijkt nog verbaasder. "Dieren die op andere dieren zitten?" "Ja, meestal voor voedsel. Vogels die stukjes tussen de tanden van krokodillen en nijlpaarden uit halen enzo." Hij kijkt opgelucht. "Op die manier."
Mijn moeder is ondertussen gaan douchen. Mijn vader kijkt nog eens naar mijn schets die nu bijna af is. Hij kijkt weer naar mij. "Als ik een psycholoog was...."
Ik ben blij dat hij dat niet is.