Mijn brein

droom dagboek

"En Izzy, wat heb je gedaan vandaag?" Ik zit aan tafel naar mijn lasagne te staren en te hopen dat hij snel afkoelt. Ik kijk op en zie de spottende glimlach op mijn vaders gezicht. "Nou, Ernie, ik heb niet bepaald veel gedaan vandaag, maar ik had een zeer realistische droom die mij inspireerde om een verhaal te schrijven. Op die manier doe ik deze vakantie tenminste nog iets." Ik word verbaasd aangekeken. "Hoe kom je daar nou bij? Kan je dat wel?" "En bedankt voor het vertrouwen. Waarom zou ik dat niet kunnen? Ik heb fantasie genoeg." En ik heb zeker genoeg tv gekeken om te weten wat leuk is." Fantasie is niet genoeg, je moet het ook kunnen opschrijven en verwoorden en jij struikelt vaak genoeg over je woorden." Ik moet toegeven dat dingen verwoorden niet mijn sterkste punt is. "Dat komt wel goed, ik heb autocorrect." Ik neem een hap van mijn lasagne. Mijn moeder zucht "ik hoop dat je hier wel mee door gaat." Ik snap wel wat ze bedoelt, ik heb vaak grote ambities die ik nooit uitvoer of waar ik aan begin en dan nooit afmaak. Toch ben ik beledigd. Ik slik. "Ik maak toch alles af waar ik aan begin? Alleen vind jij het meestal niet goed genoeg." Ik neem nog een hap en verbrand bijna mijn tong.
" Ik ben blij dat je iets gaat doen deze vakantie." Hè hè, toch nog wat steun.
Snel een slok water. "Waar gaat je verhaal over?" Uuuum tsja. Dat is een goede vraag. "Weet ik nog niet. Ik denk dat ik gewoon wat schrijf als ik inspiratie heb en uit eindelijk maak ik er wel een samenhangend verhaal van. Maar ik begin in ieder geval met mijn droom." " Dus, het wordt een soort droom dagboek?" Een droom dagboek? Misschien wel. Maar ik kan daar niet al mijn dromen in schrijven als ik het openbaar wil maken. Dalijk wordt ik nog opgepakt.