YA SEN DE GİDERSEN?

-Korku-

BU BÖLÜM BEYZANUR İÇİN :)

Gözlerimi açtığımda daha önce hiç görmediğim bir odadaydım. Yatak odasında. İçimi derin bir korku sardı tabi. Ama kıyafetlerimin üzerimde olduğunu görünce rahatladım. Kapı çaldı.

 -İçeri girebilirmiyim uyandın mı?

 -Gel. Gelen Arda.

 -Günaydın benim ne işim var burada?

 -Dün gece içkiyi biraz fazla kaçırdın sanırım. Yanlışlıkla beni aradın.

-Çok özür dilerim ben kötü bir şey yapmadım degil mi ya da söylemedim?

 -Hayır bir sorun çıkarmadın.

 -Teşekkür ederim beni bir başıma bırakmadığın için. Annem annem meraktan ölmüştür.

 -Merak etme annenin bizde kaldigindan haberi var. Meral aradi bugün ders çalşsacağız deyip bir bahane uydurdu. Sonra sende arkadan sorun yok anne diye bağırınca Sedef Teyze de bir şey anlamadı.

 -Ben gerçekten özür dilerim. Başınıza bir sürü dert açtım.

 -Önemli değil sen bundan sonrasını düşün annenin sana ihtiyacı var kendini böyle dağitamazsin Gözde. Onun yanında olmalısın.

 -Biliyorum ama dayanamadım işte. Son zamanlarda olanlar da eklenince. Neyse ben artık gideyim yeterince rahatsızlık verdim zaten. Okulda görüşürüz.

Ben tam odanın kapısını açınca Meral karşıma çıktı. Meral Selin’den sonra en iyi arkadaşım. Yani artık en iyi arkadaşım. Aynı sınıftayız. Arda Meral’in abisi bir üst sınıfta. Amcasının eczanesinde çalışıyor bir nevi staj denebilir. Annemin ilaçlarını oradan alırım. Hemen eve gittim. Annem uyuyordu. Yanağina bir öpücük kondurdum ve başımdaki berbat ağrıyı dindirebilmek için bir ağrı kesici aldım. Sonra da okulun yolunu tuttum. İkinci sınıf edebiyat öğrencisiyim. Okumam büyük bir macera. Babam ben 3 yaşındayken ölmüş. Kendisi tam bir macera aşığıymış. Haftada bir kez tırmanmaya gidermiş. Küçücük bir ihmal onun hayatına mal olmuş.

Babamdan bize kalan bir arsa vardı. Onu sattık bizi bir süre idare etti. Sonra ben bir işe girdim akşamları bir restoranda garsonluk yapıyordum. Dedemin aylığıyla birleştiğinde ilaçlardan arta kalan parayla anca karnımızı doyuruyorduk. Durum böyle olunca annem beni evlendirmek istedi. Tabi ki ben hayır dedim. Ama annemin psikolojik durumu itirazımı kabullenmesine izin vermedi. Bende çareyi okulu kazandığım ilk sene kaçmakta buldum. Otobüsle liseden bir arkadasimin yanına gidecektim. Annem vazgeçtiğinde geri dönüp bir işe başlayacaktım. Olurda tersi olursa orada kalıp yeniden sınava girecektim. Ama ikinci ihtimalin olmayacağını bildiğim için kaydımı aldırmadım. Otobüste bir teyzeyle tanıştım. Bir terslik olmasın diye teyzeye Konya da iş bulamadığım için arkadaşımın yanına hem çalışıp hem okumaya gittiğimi söyledim. Evden kaçtığımdan bahsetmedim. Teyzeyi ilk gördüğümde kanım ısınmıştı haklıymışım. Teyze ben emekli banka müdürüyüm kızım sana burs vermek isterim. Bütün okul masraflarını ben karşılarım böylece çalışmana gerek kalmaz ve annenin yannda okuyabilirsin. Ne diyeceğimi şaşırdım. Teyze de anlıyorum kızım emin olamıyorsun ama bana güven bu kartta benim adım adresim numaram yani bana ulaşman için gereken bilgilerin hepsi var. Daha önce de bir kaç öğrenciye bu tip yardımlarda bulundum. İstersen bir araştır. Sonra beni arar hesap numaranı verirsin dedi. Saolsun polis kuzenim Sarp sayesinde teyzenin doğru söylediğini anladım. Annemde durumu öğrenince beni evlendirmekten vazgeçti. İlk dersten çıkınca telefon çalmaya başladı. Arayan dedem. Birden içime kötü bir his doğdu.