# ICANTEVEN✔

Μονη.

Για ακομα μια φορα ειμαι μονη. Μονη σε αυτο το αφιλοξενο σπιτι. Πινω τα ποτα του πατερα μου μα δεν νομιζω να το καταλαβει και ποτε. Καθε μερα καινουρια φερνει στο σπιτι. Κλεισμενη στο δωματιο, μου οπως παντα. Ακουω το αγαπημενο μου τραγουδι. Pieces. Ο κολλητος μου μου το αφιερωσε. Και ειναι σημαντικο για μενα. Ναι ξερω, ειπα πως δεν εχω φιλους, στηριγματα κλπ κλπ. Ομως οχι, δεν εχω. Εφυγε κι αυτος. Οχι πως το ηθελε, απλως τον πηραν μακρια. Μεγαλη ιστορια. Δν θελω να το θυμαμαι πια οποτε απλα προσπαθω να βασιστω στον εαυτο μου. Οτι εχει μινει απο αυτον δηλαδη. Γτ ο περισσοτερος χαθηκε, αποφασησε να ακολουθησει τον φιλο μου, να μην ειναι μονος σε αυτην την τρυπα στο χωμα. Κανενας δεν ξερει γι αυτο, και δεν ειναι κατι που θα μαθευτει ποτε. Δν ανοιγομουν και ποτε εξ αλλου, ποτε δεν μπορουσα να διξω την αγαπη μου, οσο δυνατη κι αν ειναι. Και ισως κι αυτος να ειναι ο λογος που δεν εχω φιλους. Ισως αυτος να ειναι ο λογος που εκεινος ηταν ο μονος μου φιλος, παντα μπορουσε να καταλαβει ποσο τον αγαπαω, κι ας μην του το εδειχνα ποτε.