# ICANTEVEN✔

Βλεμμα.

Πηγε βραδυ πια. Γυρισα σπιτι. Επεσα με φορα στο κρεβατι μου και κοιμηθηκα. Το επομενο πρωι ξυπνησα νωρις. Επρεπς να ετοιμαστω για το σχολειο. Βασανο. Απλα βασανο. Σιχαινομαι αυτο το σχολειο. Μακαρι να μπορουσα να φυγω. Σηκωνομαι απ το κρεβατι με το ζορι, ντυνομαι, περνω την τσαντα μου και λιγο ζαμπον και βγαινω εξω. Δαγκωσα λιγο απ το ζαμπον και μετα πηγα προς το περιπτερο. Ο σκυλος ηταν εκει. Καθοταν εκει που καθομουν χτες. Του εδωσα το ζαμπον και αυτος μου εγλειψε το μαγουλο. Καθησα για λιγο μαζι του μεχρι να ερθει το σχολικο..

Επιτελους τελειωσε αυτη η μερα. Δν θα αντεχω ουτε ωρα παραπανω. Ευτυχως που εχω τον σκυλο στο περιπτερο. Ελπιζω να ειναι ακομα εκει. Μου ελειψε ο γλυκας. Ειπα στο σχολικο να με αφησει στο περιπτερο, και ναι, ηταν εκει. Του εδωσα το φαι που δεν εφαγα στο σχολειο. Το κρατησα για εκεινον. Δεν ηθελα να τον βλεπω πεινασμενο. Κατσαμε μαζι για ακομα μια ωρα. Μετα πηγα σπιτι. Εβαλα μουσικη και αρχισα να κλαιω. Θρηνω για ακομα ενα απογευμα τον κολλητο μογ. Και για ακομα ενα βραδυ. Και για ακομα ενα πρωι. Για ακομα μια σχολικη ωρα, μια ακομα, μια ακομα, και αλλες 5. Τεεχω αμεσως στο περιπτερο με βουρκωμενα ματια. Ο σκυλος εκει. Καθομαι κατω και κλαιω. Εκεινος γαβγιζει θλιμμενα και χωνεται στην αγκαλια μου. Με κοιταξε στα ματια λεσ και ηθελε να μ πει πως ειναι εδω. Αρχιζα να του λεω τα παντα για μενα, για την οικογενεια μου, τον κολλητο μου, τον πονο μου.. δεν ξερω γιατι ,απλα νιωθω την αναγκη να μιλισω σε καποιον. Μπορει να ειναι ενας σκυλος, αλλα δεν αδιαφορησε. Ξαπλωμενος οπωσ ηταν στα ποδια μου τοση ωρα, σηκωνεται και χωνεται στην αγκαλια μου. Με κοιταει με τα μπλε του ματια και μου λεει πως θα ειναι αυτος εδω για μενα. Πως μπορει να μην ειμστε για παντα φιλοι, μα παντα θα με αγαπαει και θα ειναι εδω. Δεν μου μιλησε, δν τα χω χασει τοσο, απλα το καταλαβα απ το βλεμμα του. Ενα βλεμμα που μου υποσχεθηκε τοσα πολλα.