Chapter 10 (I Miss You)

720 42 19
                                    

(Joicey's Note: Short Update Only)



     After graduation ceremony nag salo-salo na kame sa isang five star restaurant at eto na nga kasama na namin yung family nila charles nandito rin yung family ni cheya.





        "Lumalaking maganda anak mo." Sabi nung dad ni charles kay daddy. Sino pa ba ang tinutukoy nyang anak? Syempre ako lang naman! (⌒o⌒)




        "Kamukang kamuka mo." Sabi naman nung mom ni charles kay mommy. Nakatingin naman sakin si cheya at tuzyu. Alam ko yang mga tinginan na yan eh! Deep inside inaasar nako niyang mga yan.





       "Mars, may piano duon oh! Tara tugtog tayo!" Yaya ni mom sa mommy ni cheya at tzuyu. Nagsitayuan na sila at pumunta na dun sa may piano. Yung mga dad naman namin ay busy parin sa pag uusap about sa business.





        "Palaki na ng palaki ang kompnya nyo Mr. Trevor bakit hindi nalang tayo mag collab tatlo?" Rinig kong sabi ng daddy ni cheya. Busy lang kame nila tzuyu at cheya sa pagkain pati na rin si charles na parang walang pakielam. Behave lang muna kame dahil nandito yung parents namin. Bawal muna lumandi hahaha.




       "Pano tayo mag co-collab na tatlo?" Tanong naman ng daddy ni tzuyu.






       "Narinig ko kase na mag jo-join force yung mga kalaban natin para pabagsakin tayo isa-isa. Pero bago tayo mag sama-sama kailangan natin ng isa pang business tycoon baka may kilala kayo?" Sabi nung daddy ni cheya. Bigla namang tumunog yung cellphone ko ng napaka lakas kaya nagsitinginan sila saakin. Nginitian ko lang sila.





    1 message receive from Ray...






          Binuksan ko yung message niya at may sinend siya saking Picture na nasa tapat siya ng bahay namin sa korea at naka pout.





Ray: Ngayon ko lang na realize na wala ka pala dito. 😞

Me: HAHAHA😂 ikaw pa nga mismo naghatid sakin eh. 😆

Ray: Kaya nga. Sana nga kinulong nalang kita dito sa bahay nyo eh. 😓

Me: Hahaha petmalu ka lodi! 😂

Ray: Huh? Anong petmalu ka lodi? 😯

Me: Nevermind. 😂

Ray: Ano nga kase yun? 😌

Me: Nasa tapat kaparin ba ng bahay namin? 😕

Ray: Wala na. Naglalakad na ako pauwi. Waeyo? 😟

Me: Wala tinatanong ko lang. 😀

Ray: Nag change topic ka lang eh. 😕

Me: Hahaha sorry naman.





         "Ehem! Anak. Mamaya nayang cellphone ubusin mo na muna yang kinakain mo." Sabi saakin ni daddy. Nakatingin din sakin sila cheya, tzuyu pati si charles.




        "Sino yang ka text mo? May pa ngiti-ngiti ka pa diyan ah!" Pag usisa ni tzuyu.




        "Si ray." at ayun na nga po nabasag na po yung eardrums namin. Huhuhuhu RIP sa eardrums ko. (ㄒoㄒ)





       "Kyaaaaaaaaaah! Nag confess na ba siya? May something na ba kayong dalawa? Kyaaaaaaah! I'm  a shipper!" Tili pa ni tzuyu. Alam kong gusto ring maki sabay ni cheya pero nandito daddy niya.




       "Ano ba yan? Tzuyu calm down iha!" Saway sakanya ng daddy niya. Kumalma naman si tzuyu.





        Inubos ko na yung kinakain ko at binuksan ko ulit yung cellphone ko. Andami niyang message. (~_^)




Ray: Ano nga kase yung petmalu ka lodi?

Ray: Jane! Ano nga kase yun?

Ray: Jane tulog ka na ba?

Ray: Maaga pa naman ah?

Ray: Woi jane! Ano na?

Me: Sorry. Tinapos ko lang yung pagkain ko.




        "Kyaaah! Patingin nga!" Tili ni cheya at tumabi sakin ganun din si tzuyu.






          "Privacy!" Sabi ko sakanila pero balawela lang.


Ray: Oh! Eatwell.

Me: Tapos na but thanks.

Ray: kailan ka babalik dito?

Me: Hanggat hindi pa ako binibigyan ng plane ticket ni mommy pabalik.

Ray: Kailan pa kaya yun?

Me: Ewan?

Ray: I miss you, jane.



  
          "WAAAAAH! KYAAAAH! CHUVANERSNERS! I MISS YOU DAW KEIRA SABI NI OPPA RAY! KYAAAAAH!" lahat ng tao sa restaurant napatingin na samin. Ang sama narin ng tingin ng mga daddy namin saamin.







Destined To Unknown (ON-HOLD)Where stories live. Discover now