Love is Full of Stupidity [Editing]

Chapter 9

~*I love you not only for who you are,but for who i am,when i am with you*~

"Bakit ang dilim? wala akong makita,ah may parang ilaw" sinundan ko ito pero parang ito'y lumalayo.

"teka!" hirap akong tumakbo dahil parang may humihila sa akin pabalik. Pagkatapos ay na out balance ako at nahulog sa isang malalim na bangin.

"hahaha si nerd!"

"uy,malandi yan!!"

"you will never be one of us!"

"tama na tama na tama na!" sumigaw ko ito ng pabalik balik. At nawalan ako ng malay,hindi ko alam kung ano na ang nangyari sa akin.

Pag gising ko ay nabigla ako sa nakita ko.

"s-saan,ano ito?" iwinawagay- way ko ang red dress. "bakit ako naka suot ng ganito?"  tumitingin ako sa paligid.Hindi na madilim,wala na yung nakakatakot na bangungot.

Pero,isa ba toh sa masamang panaginip? panaginip ba ito o hindi?

Hinihimas ko ang mukha ko.

asan na yung glasses ko! huh? ano 'to a-ang smooth ng mukha ko parang wala ng- oh no hindi pwede,no way!

May nakita akong mga tao na tumutugtog ng mga iba't ibang musika at ibat iba rin ang mga instrumentong kanilang ginagamit.

"a-ano,pwede bang magtanong,saan po ako,at anong okasyon. Bakit ako nandito? wala namang nagyaya sa akin? may masama bang mangyari sa akin?" palagi ko silang tinatanong pero wala kahit isa ang pumapansin.

Agad naman akong napatingin sa paligid ulit,at ako'y namangha.

May maraming mga flowers at grass,sa di kalayuan ay may malaking fountain na iminamaluktot ang tubig na may kasamang ibat ibang highlights na colors. Parang katulad ng palabas na twilight nung isinayaw ni Edward si Bella.

Parang safe ako dito.

Humawak ako sa cemento,lumapit ako at hinigpitan ang hawak nito.

Hindi ko parin maalis sa isipan ang nangyari sa akin,bakit ganon yon. Sa sobrang sakit ay parang ayaw ko ng pumigil sa pag iyak.

"Emerald?"

Narinig ko ang pangalan ko at agad akong napalingon.

"im sorry,were you waiting?"

Parang walang namu muong salita sa isip ko,hindi ako makasalita.

May isang lalake na naka suot ng tux humahawak ng isang white rose,at naka maskara. Hindi ko makita ang kanyang mukha,pero deep inside parang alam ko kung sino siya

"were you crying?" dali dali siyang pumunta sa kinaroonan ko,at ginamit niya ang kanyang kamay pampunas ng luha ko. His hand is warm.

"i-im fine,salamat"

"bakit ka umiyak" tanong niya.

"dahil.." hindi natuloy ang gusto kong sabihin,kasi naman hindi ko siya kilala,at hindi ko alam kung bigyan ko ba siya ng trust.

"para gumaan naman ng loob mo,here for you" ibinigay niya sa akin ang white rose.Tinitignan ko ito.

"white rose means purity,just like my love for you"

love?...

"uhmm..saan po ba ako? h-hindi k-"

"shhhh.."he touched my lips.

"save the questions,so shall we dance?" hinawakan niya ang dalawang kamay ko.

"n-no,i mean hindi ako marunong sumayaw"