Mijn verleden, onze toekomst ~ De Buurtpolitie {#MVOT} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 1

Vandaag is mijn eerste werkdag. Zo zenuwachtig als ik ben, krijg ik geen hap door mijn keel van mijn ontbijtje. Nadat ik toch een beetje cornflakes naar binnen gewerkt heb kan ik vertrekken. De commissaris, commissaris Roger Berckmans, verwacht me blijkbaar al. Hij staat bij het onthaal, samen met nog een andere man van zijn leeftijd. "Ah, daar is mijn nieuwe agente", zegt de chef tevreden. Een beetje verlegen loop ik dichterbij. "Dag juffrouw", zegt de andere man vriendelijk. Ik glimlach verlegen terug. "Tineke, dit is Patrick. Hij staat hier aan het onthaal en is wijkagent", vertelt de chef me. Patrick steekt zijn hand uit. Ik schud hem de hand en stel mezelf voor als doodgewoon Tineke. "Welkom bij het korps", zegt Patrick. "Dank u wel", reageer ik vriendelijk. "Kom maar mee, allebei. Iedereen is er denk ik", zegt de chef en loopt door naar de bureauruimte. Meteen worden alle hoofden naar mijn richting gedraaid. Patrick gaat bij een jonge vrouw, een jonge man en een vrouw van rond de achter in de 30 gok ik zitten. "Hey!", zegt een stem achter me. Ik draai mijn hoofd en zie Floor staan. Ik ken haar al vrij lang. Ze is mijn beste vriendin en dankzij haar ben ik hier aangenomen. Zij is ook een van de belangrijkste personen in mijn leven. "Hey", reageer ik en geef haar een knuffel. "Zenuwachtig?", vraagt ze. "Beetje maar", reageer ik. Dan komt er nog een bekend gezicht aan. "Hey, Tineke", zegt hij verrast en komt erbij staan. "Hey, Koen", reageer ik. Koen en ik hebben samen op de politieschool gezeten en we zijn gelijktijdig afgestudeerd maar we zijn elk naar een ander korps gestuurd, wat ik heel erg jammer vond. Hij is echt een leuke gast. "Kom jij hier werken?", vraagt hij. "Nee, Koen, ze heeft een politieuniform aan maar ze komt hier niet werken", zegt Floor sarcastisch. Dan moeten Koen en Floor even bij de rest gaan zitten. De chef heeft ondertussen om aandacht gevraagd. Ik draai me weer om naar de rest van mijn nieuwe collega's. "Mannekes, ik ben heel trots te mogen zeggen dat ik een nieuwe aanwinst heb voor mijn korps", begint de chef. "Dit is Tineke Schilebeeckx. Ze is nog jong maar ze heeft ervaring en het is een topagente. Ik denk echt dat ik nu de top heb binnengehaald. Zij wordt de nieuwe partner van onze Koen", gaat hij verder. Iedereen kijkt me nogal onder de indruk aan. Ik kijk naar Koen en glimlach. Hij lacht terug. "Stel jezelf maar even kort voor", zegt de chef. Ik knik. "Ik ben dus Tineke, Tineke Schilebeeckx. Ik kom van de politiezone in Antwerpen waar ik een tweetal jaar gewerkt heb maar ik heb mijn overplaatsing aangevraagd omdat dit veel dichterbij is, ik woon hier namelijk in de buurt", vertel ik. Ik kijk naar de commissaris en hij knikt bevestigend. "Jullie kunnen even kennis maken en daarna aan het werk", zegt hij nog. De chef loopt naar zijn bureau. Gelukkig heb ik Floor en Koen hier en wordt hij mijn partner. "Jullie kennen elkaar al?", vraagt een man met een donkere huidskleur en wijst van Koen en Floor naar mij. "Yes, she's my best friend", reageert Floor trots. "En wij hebben samen op de politieschool gezeten", zegt Koen. "Hallo, ik ben Brigitte. Ik zit bij de recherche", zegt een vrouw met lang zwart haar die aan de tafel zit en komt naar me toe. "Hallo", reageer ik met een glimlach. Ze ziet er me een hele lieve vrouw uit. "Dat is mijn partner, Eric", zegt ze en wijst naar een man. Hij komt ook naar me toe en geeft me een hand. "Welkom", zegt hij. De man met de donkere huidskleur blijkt Obi te zijn. Er is nog een vrouw aanwezig. Zij heet Femke en is de partner van Floor. Aziz is blijkbaar een stagiair, Obi is zijn mentor, en dan zijn er nog Tom en Robin: het speciaal interventieteam. Maar die Robin ken ik ook, al weet ik niet van waar. De collega's hebben zich allemaal aan me voorgesteld en na nog een beetje gebabbeld te hebben gaan we aan het werk. Dit korps lijkt me een super leuke vriendengroep. Iedereen kent elkaar kennelijk vanbinnen en vanbuiten en dan heb je mij: niet echt een open boek. Daar heb ik zo mijn redenen voor maar dat hoeft niemand te weten. Koen en ik vertrekken op patrouille en onderweg vertelt hij me een beetje meer over mijn nieuwe collega's. Ik luister graag naar hem. Zijn stem klinkt als muziek in mijn oren en ik hou van zijn accentje. Het is wel schattig eigenlijk. Maar een van zijn verhalen wordt onderbroken door dispatch. Ene Stafke had gebeld voor sluikstorten. Stafke is blijkbaar een bekend persoon hier. "Wie is Stafke?", vraag ik aan Koen. "Stafke is een al iets oudere man die eigenlijk half bij ons korps hoort. Hij houdt de buurt een beetje in de gaten en belt als hij iets te melden heeft", legt hij uit. "Het is een plezante kerel, je gaat hem leuk vinden", vervolgt hij. "Ik ben benieuwd", zeg ik. Koen rijdt tot bij de opgegeven locatie. Een inderdaad iets oudere man met een witte baard, een bril en een petje staat ons op te wachten. Hij begroet ons enthousiast. "Dag Stafke", reageert Koen. "Amai, wie is dat schoon meiske?", vraagt hij met een accent dat volgens mij uit Leuven komt. "Dit is Tineke, mijn nieuwe partner. Vandaag is haar eerste dag bij ons op kantoor", vertelt Koen hem. "Allee, welkom", zegt Stafke tegen mij en geeft me een stevige hand. "Dank u", bedank ik hem. "Voor wat heb je gebeld, Stafke?", vraagt Koen. "Dat zal ik jullie direct laten zien", antwoordt de man en loopt voor ons uit het bos in.

Mijn eerste werkdag beviel me goed. Koen en Floor maar ook mijn andere collega's, die nu al een beetje als mij vrienden aanvoelen, zorgen ervoor dat ik me goed op mijn gemak voel hier. In mijn vorig korps was dat anders. Daar kende niemand elkaar echt. Na het werk vraagt Koen me om iets te gaan eten. Met veel plezier ga ik erop in dus meteen als ik op mijn appartement kom ga ik me omkleden. Ik besluit het ook niet al te chique te maken dus hou ik het bij een doodgewone zwarte jeans en een witte t-shirt met mijn leren jasje erover. Ik trek de dot uit mijn haar zodat het mooi over mijn schouders valt. Ik ga er even met de borstel door en werk mijn mascara een beetje bij. Als ik helemaal klaar ben loop ik de badkamer weet uit en ga in de zetel zitten.

Na een klein uurtje vertrek ik weer. Ik neem mijn handtas en sluit de deur van mijn appartement achter me. Ik neem de lift tot beneden waar Koen buiten al klaarstaat aan zijn auto. Hij kijkt op van zijn gsm als hij mijn hakken hoort. Hij bekijkt me van top tot teen en glimlacht dan schattig naar me. Ik voel een vreemd gevoel in mijn buik maar ik negeer het maar. "Klaar?", vraagt hij als ik voor hem tot stilstand kom. "Jep", bevestig ik. We stappen in zijn auto en niet veel later zitten we over elkaar aan een tafeltje voor twee in het restaurant. "Bevalt het korps je een beetje?", vraagt Koen. Ik knik. "Ja, iedereen is echt lief. Ik vind het hier veel leuker dan in mijn vorig korps", antwoord ik. "Dat is ook logisch want ik zit in het korps", grapt hij. Ik grinnik.

Welkom bij mijn nieuw boek! Dit is een veel korter dan mijn andere boeken, daarom gaat er ook veel meer tijd tussen de uploads zitten. Ik ga elke maandag en vrijdag uploaden en dan rest er mij alleen nog maar jullie veel leesplezier te wensen😊