Mijn verleden, onze toekomst ~ De Buurtpolitie {#MVOT} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 4

"Het begon op de lagere school al... in het zesde leerjaar", begin ik te vertellen. "Ik werd een beetje gepest door mijn halve klas, de andere helft keek niet om naar mij. Dat was nog niet zo erg en dat kon ik nog wel aan dus zei ik er thuis niks van. Het gepest had te maken met mijn vader die het plots aftrapte en dat mijn moeder nog harder en meer begon te werken en dat ze dus bijna nooit thuis was. Dat was haar manier om om te gaan met het verdriet", ga ik verder maar dit was nog maar het topje van de ijsberg. "In het middelbaar dacht ik dat alles wel beter zou gaan tot ik erachter kwam dat de twee ergste pesters van in het lager bij mij in de klas zaten. Ze zorgden ervoor dat de hele klas een hekel aan mij kreeg en niet veel later keerde bijna de hele school zich tegen mij omdat ze mij herkenden van alle roddels die over mij verspreid werden. Alsof er 'pest mij' op mijn voorhoofd geschreven stond, begon het pesten dus opnieuw." Ik zuchtte en slikte mijn tranen weg. "Het liep echt uit de hand. Ik was nergens nog veilig. Niet op school en er buiten ook niet. Het gepest ging van mij vernederen voor de klas of op de speelplaats, uitlachen en mijn huiswerk verscheuren en boeken afpakken tot... geld aftroggelen en zelfs slagen. Het ging van kwaad naar erger. De enigen die me hielpen waren mijn broer en een leerkracht die het dan wél zielig voor me vond. Maar veel konden ze niet doen. Ze konden moeilijk heel de school van school sturen. Die leerkracht probeerde me erdoor te slepen maar veel hielp het niet. Op een dag werd ze ontslagen, daar hadden de pesters natuurlijk voor gezorgd. En toen ik dacht dat het niet erger kon..." Ik kan even niet meer verdergaan. Tranen stromen over mijn wangen en ik tril helemaal. "Stop maar, je hoeft niet verder te gaan", zegt Koen zacht. Ik schud mijn hoofd. "Je moet alles weten", reageer ik voor ik verder ga met mijn verhaal. "In het vierde middelbaar vond mijn broer dat het genoeg geweest was. Op de speelplaats heeft hij de soort van leider van de pesters eens zwaar aangepakt. Iets te zwaar. Het liep uit tot een heel gevecht dat voor de pester niet echt goed uitpakte. Hij moest afgevoerd worden naar het ziekenhuis en overleed een paar dagen nadien aan zijn verwondingen. Mijn broer vloog in een gesloten instelling", vertel ik verder. "Dat opende de ogen van mijn moeder die ik tot dan toe niks verteld had. Ik mocht naar een andere school gaan en zij was ondertussen zo succesvol geworden dat we geld te veel hadden. Die zomer veranderde mijn leven even compleet. We gingen op vakantie nadat mijn moeder mijn broer uit de instelling gekregen had en ik kreeg allemaal merkkleding van haar. Ik hoopte dat zo de laatste twee jaar van het middelbaar niet zo rampzalig zou verlopen als de eerste vier. Dat was verkeerd gedacht." Nu komt het laatste en het ergste deel. "Op mijn nieuwe school zat een jongen. Elk meisje was verliefd op hem maar hij had alleen maar interesse in mij. Of dat dacht ik toch..." Ik zucht. Hoe moet ik dit vertellen? "We kregen een relatie. Hij was super lief en ik dacht eindelijk dat er iemand van me hield. Maar hij gebruikte me gewoon en hij... hij heeft me zelfs verkracht in het zesde middelbaar", zeg ik. "Wablief? Verkracht?", vraagt Koen verbaasd. "Hij heeft me verkracht", herhaal ik. "E-en wie was het? En heb je het tegen iemand verteld?", vraagt hij. "Nee, ik heb het tegen niemand verteld. Ik mocht niet van hem. Hij was te weten gekomen wat er op mijn vorige school gebeurd was en hij dreigde dat als ik het tegen iemand zou vertellen dat hij tegen iedereen zou zeggen wat ik meegemaakt had", antwoord ik. "Ik had het beter gezegd maar ik was bang. Tegen wie moest ik het vertellen? Mijn moeder was ondertussen overleden in een auto-ongeluk, mijn broer zou hetzelfde doen als met die ene pester en als ik de politie erbij zou halen...", vervolg ik. "Wie was het?", vraagt hij opnieuw en even bezorgd. Ik zuchtte. "Ik had al de indruk dat ik Robin ergens van kende", zeg ik. "Nee, Tineke. Je gaat me toch niet vertellen dat hij...?" Ik weet dat Robin een van zijn beste vrienden is. Dat maakt het extra moeilijk voor mij om het te zeggen. Ik kijk hem aan en hij snapt het. "Heeft hij jou verkracht?", vraagt hij, bang dat het echt zo is. Ik kijk weer naar de grond en knik. "Je moet daarmee naar de commissaris gaan", zegt hij. "Nee, Koen... het is 5 jaar geleden", reageer ik. "Tineke, hij heeft je verkracht. Dat is een misdrijf", zegt hij. "Ja, maar het maakt niet meer uit. Ik heb ermee leren leven", probeer ik hem te overtuigen. "Ik wil niet dat hij in de weg staat van jouw geluk", zegt hij zacht. "Dat is al te laat", reageer ik nog zachter. "Begrijp je nu waarom het allemaal zo moeilijk is?", vraag ik. Hij knikt. "Ik vind het echt verschrikkelijk wat jij allemaal meegemaakt hebt. Ik begrijp ook dat je nu geen relatie wilt maar ik wil gewoon dat je weet dat ik wél van je hou", zegt hij. Het is zo raar om iemand dat te horen zeggen tegen mij. Ik kijk naar de grond. "Echt waar", bevestigd hij zijn woorden. "Tineke, jij hebt al die miserie nooit verdient. Je bent zo'n geweldige vrouw en ik snap echt niet dat niemand dat gezien heeft", vertelt hij. "Nee, Koen. Zeg dat niet", zeg ik en sta recht. "Het is de waarheid, Tineke", zegt hij. Ik schud mijn hoofd. "Het is super lief wat je zegt... Dit heeft nog nooit echt iemand tegen mij gezegd. Je weet niet hoe goed het voelt om jou te horen zeggen dat je van mij houdt... Maar ik ben gewoon bang om weer gekwetst te worden. Het is gewoon zo moeilijk om te geloven. Na alles wat er gebeurd is en zeker na die neppe relatie kan ik gewoon moeilijk aannemen dat er echt iemand van mij houdt en..." "Het is echt zo", onderbreekt hij me en staat ook recht. "Ik meen wat ik zeg. Ik zie je graag. Echt graag. En ik wil je helpen. Ik wil je helpen echt gelukkig te worden en ik beloof je dat ik je nooit pijn zal doen... want dat ben je niet waard. Jij hoort geen pijn te hebben en je moet iemand hebben die echt van je houd. En als ik dat niet ben voor jou heeft de persoon die dat wel is echt heel veel geluk. Want jij bent zo bijzonder."