Mijn verleden, onze toekomst ~ De Buurtpolitie {#MVOT} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 12

Alweer een mand verder. Iedereen van het korps weet nu dat Koen en ik samen zijn, behalve de chef. We zijn bang voor wat de gevolgen zijn, maar daar zouden we vandaag achterkomen. "Koen, Tineke." De chef staat in de deuropening van zijn kantoor als hij onze namen zegt. Koen en ik kijken op van ons werk. Hij wenkt ons. We gaan zijn kantoor binnen. We moeten blijven rechtstaan maar de chef gaat achter zijn bureau zitten en kijkt ons een voor een lang aan. "Jullie gaan me toch niet vertellen dat jullie alleen maar goede vrienden zijn he?", zegt hij. Vragend kijken we hem aan. "Mannekes, ik ben niet voor niks bij de politie gekomen he. Ik heb jullie wel door", gaat hij verder. "Dachten jullie nu echt dat jullie het verborgen konden houden?", vraagt hij. "W-wat?", vraag ik. "Ik weet niet wat, vertellen jullie het maar", zegt hij. Het blijft akelig stil in de ruimte. Ik staar vol interesse naar mijn schoenen en weet niet wat te zeggen. "Ik heb jullie wel door. Samen koffie gaan halen en daar staan te knuffelen, voor de patrouille nog even een kusje, extra bezorgd zijn op lastige interventies, ik heb het wel gemerkt", vertelt hij. Ik zucht. Hij heeft ons door. Hij weet dat we samen zijn. "Gaan jullie het mij zelf vertellen of moet ik het doen?", vraagt hij lichtelijk geïrriteerd. Ik kijk naar Koen. Hij knikt. "Ja, chef. Wij zijn een koppel", zegt Koen. De chef knikt. Zijn blik vertelt me dat het er niet goed uitziet voor ons. "Mannekes, jullie kennen de regels hier, he", zegt de commissaris. "Ja, chef, maar zo'n dingen kan je niet tegenhouden he", zegt Koen. "Ja, dat weet ik en daarom zal ik maatregelen moeten treffen", beslist hij. "Nee, chef, alstublieft", reageer ik meteen. "Mannekes, werk en pirvé gaan níet samen! Wat gaan we doen als jullie ruzie krijgen? Of als het uit gaat? Jullie samenwerking is om zeep he!" De chef is zijn geduld aan het verliezen. "Chef, alstublieft...", doet Koen een poging maar wordt onderbroken. "Koen, het kan niet, punt uit! Tineke, omdat jij er als laatste bijgekomen bent, word jij overgeplaatst", zegt de chef streng.

POV KOEN

Tineke probeert nog te protesteren maar de chef houdt vol. Hij zegt zelfs dat als ze niet ophoud dat het tot een ontslag komt, niet tot een overplaatsing. Uiteindelijk loopt ze gewoon weg. Woede borrelt in me op. "Heb jij enig idee wat je gedaan hebt?", vraag ik aan de chef. Hij kijkt me zwaar verontwaardigt aan. "Heb je niet gehoord wat ik gezegd heb?", reageert hij. "Je kunt Tineke niet ontslaan!", zeg ik. "Ga jij mij nu vertellen wat ik moet doen?", vraagt hij. "Tineke moet hier blijven werken. Ze heeft dit werk nodig. Ze heeft nu eindelijk vrienden en een leven waar ze van houdt en jij verpest het weer. Ontsla mij desnoods, maar je kan het niet maken om haar hier weg te sturen!", vlieg ik tegen hem uit. Dit komt me waarschijnlijk heel duur te staan maar dat kan me niet schelen. "Seg, luisteren kan jij niet meer zeker?!", roept de chef. "En jij kan geen medeleven meer tonen zeker?!", roep ik luider. "Koen, nu ga je zwijgen en mij niet meer tegenspreken! Je vertrekt nu naar huis en ik wil je vandaag niet meer zien! Alstublieft zeg!" De chef is nu echt boos. Ik sta even met mijn mond vol tanden. "En nu onder mijn ogen uit!", roept hij. Ik wandel langzaam naar de deur. "Hier is het laatste woord nog niet over gesproken! Morgen...", dondert hij nog maar ik zucht en gooide deur hard achter me dicht.

POV TINEKE

Koen komt het bureau van de chef weer uit. Hij is woedend, dat zie ik, maar zijn blik wordt zachter als hij mij ziet. Ik wil gewoon langs hem heen naar buiten lopen, maar hij houdt me tegen. "Tineke, ik...", begint hij en wil mijn hand vastnemen maar ik duw zijn arm weg. "Koen, laat het", zeg ik en loop naar buiten. Ik ben ontslagen. Ik ben hier ontslagen omdat Koen en ik van elkaar houden. Ik ben ontslagen omdat ik eindelijk gelukkig ben. Buiten kom ik Floor en Femke tegen. "Hey, wat is er?", vraagt Floor als ze mijn waterige ogen ziet. "De chef heeft mij ontslagen", antwoord ik met trillende stem. Hun ogen worden groot. "De chef heeft wat?!", roept Femke verbaasd uit. "Hij weet dat Koen en ik samen zijn en hij heeft gezegd dat hij me gaat overplaatsen. Ik heb nogal geprotesteerd dus zal het een ontslag worden", zeg ik. "Dat meen je niet...", zucht Femke. "Moet ik je naar huis doen?", vraagt Floor. "Nee, de chef is al zo boos. Ik wil niet dat je in de problemen komt door mij", antwoord ik. "De chef kan momenteel de hoogste boom in die hij kan vinden", mompelt Floor. "Ik raak wel thuis", stel ik haar gerust en loop langs hen heen. Ik hoor Koen mijn naam roepen. Femke en Floor houden hem kennelijk tegen. "Koen, laat haar even gaan", hoor ik Floor tegen hem zeggen. Ik loop zonder om te kijken door en vertrek te voet naar huis.