Mijn verleden, onze toekomst ~ De Buurtpolitie {#MVOT} (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 14

De volgende ochtend word ik wakker van de wekker maar meteen besef ik dat ik niet hoef op te staan. Toch open ik mijn ogen en zoek contact met die van Koen. Als hij de wekker afgezet heeft draait hij zich om naar mij. "Als je wil blijf ik ook thuis he", zegt hij. "Nee, ga maar. De chef zal niet blij zijn als jij niet komt opdagen", reageer ik. "Ik ga toch sowieso de volle laag krijgen", zegt hij en streelt door mijn haar. "En of ik nu vandaag mijn ontslag krijg of morgen gaat het verschil echt niet maken", vervolgt hij. "Jij gaat niet ontslagen worden", zeg ik. "Dat weet ik zo nog niet", beweert hij. "Ga maar gewoon werken en we zien wel", zeg ik hem. "Ik zal maar luisteren zeker", zucht jij. Ondanks de situatie grinnik ik en knik. Hij trekt me in zijn armen en samen blijven we nog even in bed liggen tot Koen moet opstaan. Ik blijf alleen in bed achter. Ik draai me om en probeer nog wat te slapen maar het lukt me niet. Een halfuurtje nadat Koen vertrokken is besluit ik maar op te staan. Ik trek een lichtgrijze joggingbroek aan, een t-shirt en de trui van Koen.

Iets na de middag krijg ik een sms'je. Tot mijn verbazing is het de commissaris. Hij vraagt of ik thuis ben en of ik met hem wil praten. Ik stem vlug toe en ga snel iets deftiger aantrekken. Ik ga met de lift naar beneden. De chef staat in de hal in zijn uniform op me te wachten. "Ah, Tineke", zegt hij opgelucht als hij me ziet. Dit was een hele andere chef die me gisteren zowat bijna ontslagen heeft. "Ja, je wou met me praten?", vraag ik. Hij knikt. "Gaat het over mijn ontslag?", vraag ik. "Ja. Kunnen we ergens praten?", vraagt hij. "Ja, kom maar mee naar boven", zeg ik en neem hem mee naar mijn appartement. "Ga maar zitten", zeg ik en wijs naar de tafel. Hij gaat zitten en ik neem over hem plaats. "Dus over mijn ontslag?", vraag ik nog een keer. "Ja, dat komt er niet", zegt hij. "Ik word niet ontslagen?", vraag ik ongelovig. "Overgeplaatst dan?" Hij schudt zijn hoofd. Nu geloof ik mijn ogen al helemaal niet. "Jij en Koen mogen samen blijven werken bij ons op kantoor", zegt hij met een glimlach. "Serieus?", vraag ik. "W-waarom?", wil ik weten. "Floor heeft met me gepraat. Ik moet toegeven dat ik zwaar onder de indruk was van wat ze me allemaal verteld heeft en ook de manier waarop. Ze heeft me doen inzien dat jij dit werk nodig hebt, dat jij je collega's nodig hebt en dat je Koen nodig hebt", vertelt hij. "Dank u wel, chef", bedank ik hem. "Dus ga je maar snel omkleden. Uwe Koen wacht voor de patrouille", zegt hij en staat recht. "Ja, chef", reageer ik en snel naar de badkamer. In een mum van tijd ben ik omgekleed. Met mijn haar nog los loop ik de badkamer weer uit. "Tineke, je haar", lacht de chef als ik meteen naar de deur loop. "Dat doe ik onderweg wel", zeg ik en open de deur. Samen met de chef neem ik de lift naar beneden. Hij brengt me ook naar kantoor waar iedereen blij is om me te zien. Ik krijg van bijna iedereen een knuffel maar Floor knuffel ik het langst. Dankzij haar mag ik blijven. "Dank je", bedank ik haar ook. "Dat is toch graag gedaan", zegt ze en laat me los. "Als ik ooit iets voor jou kan doen..." "Dan hoor je het wel", onderbreekt ze me. Nu is Koen aan de beurt. Ook hij glimlacht van oor tot oor. Ik slaag mijn armen rond zijn nek en mijn lippen vinden de zijne. "Jullie zijn zo schattig!", piept Femke als we weer afstand nemen. Glimlachend kijk ik haar aan terwijl Koen me dicht tegen zich aan trekt. "Allee, mannekes, genoeg klef gedoe. Aan het werk", zegt de chef nog steeds glimlachend. Iedereen stemt toe en gaat weer verder met wat hij of zij bezig was. "Heb je al gegeten, Tineke?", vraagt de chef. "Ja, ik heb gegeten", antwoord ik. "En jij Koen?", vraagt hij. "Ik nog niet", reageert hij. "Allee, eet dan maar vlug. Ander begin je in de auto weer ambetant te doen", knipoog ik naar de chef. Hij grinnikt. "Ja, chef", zegt Koen en laat me los om naar onze bureau te gaan. "Goed dat je het weet", zeg ik gespeeld streng. "Pas op he jij", zegt hij waarschuwend en wijst naar met zijn wijsvinger. Ik lach en ga bij hem aan onze bureau zitten. In al mijn vrolijkheid begin ik tijdens dat Koen aan het eten is een beetje papierwerk te doen. "Amai, wat krijg jij nu?", vraagt Koen met een volle mond. "Mijn job hier", antwoord ik droogjes. Ik hoor hem grinniken. Als hij klaar is pakken we onze gordels. We lopen naar het onthaal maar we horen nog onze namen achter ons. We draaien ons nog om en ik zie de chef bij zijn bureau staan. "Gefeliciteerd", zegt hij met een smile van hier tot ginder. Koen en ik glimlachen hem dankbaar toe voor we samen naar buiten lopen.