Luna

2. Wat als?

Wat als mijn krachten mijn verstand gaan overheersen? Wat als ik beschouwd word als een heks als iemand hierachter komt, en wat als ik een proefkonijn word?

Is dit wat ik wil? Wil ik werkelijk verder leven in angst voor magie. Zal ik ooit liefde vinden en als ik die vind, moet ik dit dan vertellen?

Ik ben 11 maar ben ontzettend bang voor de toekomst. Ik ben bang dat mijn geheim zal uitkomen en dat ik er onder zal lijden.

Ik droom weleens over een school. Een school waar ik niet de enige magier ben. Een school waar ik mijn krachten leer te beheersen en te gebruiken. Ik kan me de naam herinneren, het heette: "Deliqa"

Ik heb gezocht en gezocht en gezoxht maar niet gevonden. Het internet staat vol met vanalles, maar niet met scholen voor magiers. Nouja, enigszins ook wel logisch want ehm ja.. alsof er nou magiers. Bestaan..
Dat is toch bullshit.. duhhh

Elke schooldag is zwaar voor mij. Vol angst voor ontdekking en haat. Helaas een dag zoals vandaag..

Ik wist al direct toen ik opstond dat het vandaag anders ging zijn. Anders dan anders. Ik was bloednerveus maar kon het niet vatten. Wat is er aan de hand? "Luna, zit nou toch eens stil", krijg ik te horen van mijn moeder.

Ik liep te ijsberen door de gang en dacht maar na. Misschien heeft het wat te maken met mijn droom vannacht, dacht ik. Maar snel verjaagde ik die illusie uit angst voor ontdekking van blijdschap en niet willen uitleggen waarom.

Luna was als godin voorgesteld als een heel oprecht meisje, en ik was dat ook. Ik haat leugenaars en kan zelf voor geen meter liegen. Ik kan emoties verkroppen ja, maar niet liegen over iets als ze wat merken.

Ik fiets naar school piekerend over het te vertellen aan mijn ouders. Door het piekeren en nog eens piekeren lette ik niet op, en oei daar lag ik op de grond. Ik moest snel door of ik zou telaat komen.

Op school aangekomen zie ik dat mijn hele arm openligt en ik besluit om het te genezen. Niemand die het zal zien toch? Er was maar één persoon buiten mij in bij de fietsenpoort. Dat was mijn leerkracht. Meester Michel.

Hij is leuk, ik denk een van de leukste leerkrachten die ik al gehad heb.. en geloof me dat zijn er al veel. Mijn klas pestte alle leerkrachten weg.. dus we hebben er al een heleboel gehad.

Ik sluit mijn ogen en verbeeld me heel goed dat er niets aan de hand is met mijn arm.. dat werkte eerder. En ja hoor, nu ook. Mijn arm genas ogenschijnlijk en ik deed mijn ogen weer open.

Ik keek rond me of niemand het gezien had maar toen ik er bijna zeker van was zag ik meester Michel naar me staren. Hij staarde naar me vol bewondering. Heeft hij dit gezien?

Dit is mijn 3e hoofdstuk. Zelf vind ik het een minder hoofdstuk maar oordeel zelf. Vergeet niet te stemmen en te volgen.. ik zie jullke later