Luna

3. Schakelpunt

Eerst en vooral wil ik jullie bedanken voor al de reads, stemmen en comments. Ik ben omver geblazen. Woww.. 51 reads in minder dan een dag. Geweldig toch? Super bedankt!!

En ja hoor.. een akward stilte ontstond. De anderd altijd zo mondige meester Michel stond met zijn mond vol tanden. Shit, ik ben gezien, schiet er door mijn hoofd heen. Kan hij fit geheimhouden? Ik hoop dat ik hem kan vertrouwen.

De dag verloopt zoals geen ander maar als het eindsignaal gaat, gebaart hij naar me om naar zich toe te komen.
Nerveus loop ik naar hem toe. "Gaat hij me hierover aanspreken?"

En dat was exact wat hij deed. Hij begon over dat hij altijd wel gezien had dat ik anders ben dan anderen.

Maar de woorden die mijn angst als sneeuw voor de zon lieten verdwijnen waren: "Ik heb een oplossing voor jou. Misschien ben je bang, wat zeer begrijpelijk is, maar ik kan je helpen."

Ik keek hem vol ongeloof aan en hij zei: "Mijn dochter Felice is net zoals jij, evenoud en gaat volgend jaar naar
Academie der Magiers Deliqa. "

"Deliqa?, hier heb ik over gedroomd!", riep ik uit. "Ja, dat klopt. Magiers sturen potentiele magiers een bericht in hun dromen".

Hij krabbelde wat op een papiertje en las het voor: " Volgende week zaterdag om 13u bij mij thuis." "Dan rijden we samen met Felice naar de proeven. Dit is striktgeheim. Ik wil wel dat je ouders dit briefje tekenen."

"Mijn ouders? Wat???", roep ik uit.
"Hoe moet ik dat dna weer gaan uitleggen.." "Weten je ouders hier niets van?" Ik knik nee..
"Allright, ik ga mijn best doen. Tot morgen!", riep ik hem achterna terwijl hij de klas verliet.

Mijn ouders.. shitshitshit. Hoe moet ik dat dan weer gaan uitleggen. Zouden zij vermoedens hebben? Worden ze boos? Ik ben bang maar ik ben vooral blij. Mijn droom komt uit.

Thuis aangekomen maak ik mijn huiswerk. Verder keek ik wat TV en dacht ik niet verder na over hoe ik het moet gaan uitleggen. Tot vader roept om te gaan eten.

"LUNAA, ETEN", riep hij. Mijn spieren trekken samen en ik zie spierwit.
Beneden aangekomen kijken mijn ouders me raar aan. "Luna, is er wat? Ben je ziek?" Nee, dacht ik bij mezelf.

"Mama, papa, ik moet jullie wat vertellen", begon ik heel serieus.
"Misschien vragen jullie zich af waarom dat ik graag alleen ben, nooit contact zoek met anderen en mezelf heel goed onder controle probeer te houden"
"Dit is omdat ik anders ben dan anderen, ik kan het jullie laten zien.."
"Huh? Wat bedoel je schat?" Mompelden ze door elkaar.
"Nouja kijk", en ik begon een showtje op te voeren. Mijn ogen begonnen van kleur te veranderen. Mijn haar werd wit en ik begon te wenen.

"Hebben jullie nou al die tijd nooit iets door gehad?" Mompelde ik.

"Jawel schat", kwam mijn moeder me troosten. "Ik was ooit zoals jij, maar ik werd te gevaarlijk voor mezelf en heb mijn krachten laten afnemen. Jij hebt die keuze ook."
"Maar dat wil ik niet", zei ik standvastig en liet het brief je zien.

"Dit is wat ik wil en het enige wat jullie moeten doen is dit briefje tekenen."

"Nee.. dat doen wij niet." "Wij laten onze dochter niet afpakken door magiers. Heb je enig idee hoeveel oorlogen er zijn tussen magiers? Nee dat heb je niet.. Je gaat niet en daarmee basta!"

Wat zal Luna doen en weet ze haar ouders te overtuigen? Dat zien we na de reclame! Haha nee, vergeet niet te volgen, commenten en stemmen. En dan zie ik jullie de volgende keer. Doei!