UNFADED SCARS

Chptr 3: Always

My tears still came rushing down to my temple as I stared on my bedroom ceiling. Nakatihaya akung nakahiga sa higaang habang inaalala ang nangyari sakin when I was just 18 years old.

Ang nangyari sakin nong nakaraang apat taon ay aksidente akung napadpad sa isang bodiga. Umuulan non at pauwi na kami ni Ellyn kasi galing kami non sa tagaytay dahil don ang contract signing sa isang clothing line kung saan kami ang unang kinuha na magiging model nito. Biglang tumirik sa daan and kotse namin kaya naisapan ko na tulongan ang driver ko na maghanap ng taong makakatulong samin. Nanatiling nasa kotse si Ellyn kasi may lagnat ito kaya kaming dalawa nalang ng driver ko ang naghanap.

Hindi ko naman alam na napalayo na ako pero may nakita akung bodiga at pakiramdam kung mag tao naman kaya pumasok ako don. Pero hindi ko alam na may makikita akung babaeng nakahandusay sa sahig at nakatali, wala itong malay pero alam kung kailangan niya ang tulong ko . Tantya ko ay nasa 40 years old na ito. Pilit kung kinakalas ang mga tali nito pero sadyang napakahigpit nito. Bahagya pa akung nagulat ng magsalita ito

"Its okay. Magtago kana ija bago kapa madamay. Im okay. Just hide yourself behind those big pile of tires and dont make a noise. Close your eyes so you wont see anything." Labag man sa kalooban ko pero sinunod ko siya maliban sa ipikit ang mga mata ko. At ilang minuto lang ay may nakita akung pitong lalaki at ang isa ang nakamaskara.

May pinag-uusapan sila tungkol sa pagpapababa daw nito satruno ng anak niyang babae pero tumawa lang ang ginang.

"Go to hell. My babygirl will hunt you down after this and I will a sure you my boys will kill you." Matapang nitong sagot sa lalaking nakamaskara. Nanlaki ang mga mata ko ng kinasa nito ang at itinutok sa babae. I cant let that woman die without helping her! She cant die! May mga anak ito!

"No stop!" Sigaw ko habang tumatakbo palapit sa kanila. I know Im getting myself killed tonight but I just cant let them kill her!

"Umalis ka sa harapan ko bata kung ayaw mong madamay ka." Puno ng galit ang boses ng lalaking nakamaskara. Iba ang boses nito na para bang nasa radio. Hindi ko sinunod ang sinabi niya at nanatili akung nakatayo sa harap nila.

Inutosan niya ang mga kasamahan niyang lalaki na alisin ako sa harap. Nag pupumiglas ako ng hinawakan ng dalawang lalaki ang braso ko at sapilitang inalis ako at ipwenesto sa harap ng babaeng nakahandusay. At bago pa ako makapang salita ay pinagbabaril nila ang babae sa harapan ko. Hindi ako makahinga. Tumutulo ang luha ko at kahit isang mahinang boses man lang ay hindi lumabas sa bibig. Pagkatapos nilang pagbabarilin ang babae ay biglang may pumalo sa ulo ko kaya nawalan ako ng malay.

Nagising nalang ako non na nasa hospital na ako. May benda sa ulo. May nakakita daw sakin na walang malay sa daan at dinala ako dito. Umiiyak ako non ayaw kung may lumalapit saking lalaki at pag may naririnig akung kumakatok o sumigaw ay nagwawala ako. Sabi ng doctor ay natrauma daw ako at ipinagbawal naman ni daddy na ipagsabi ko ito sa iba. Si daddy, Kuya Roshen at Kuya Winston lang ay may alam sa nangyari sakin. Ayaw na ipaalam ni Daddy kay France at Kuya Saint and nangyari saakin baka kasi daw malaman pa ng mommy ko at mag-alala pa ito ng husto.

At mas nanlumo pa ako ng malaman kung hindi pala nakauwi si Ellyn at dalawang araw itong missing. Nong nakauwi na ito ay puno ito ng pasa at umiiyak. Na trauma din ito at kahit ni isa saamin ay wala siyang sinabi. Tikom lang ang bibig nito. Then she got hospitalize again after 3 months at hindi namin alam kung ano na naman ang dahilan.

We help each other to move on at isang taon din kaming nagpupunta sa psychiatrist at naging successful naman yon kasi kahit papano ay hindi na kami nagpapanic at wala na yung mga bangungot pero hindi nagtagal ay may nangyari na naman sakin. What happened 3 years ago was beyond nightmare. Someone kidnapped me and treated me like an animal