Happiness .. ?

Chapter 21 - That voice

Some Clarifications regarding this chapter and the previous Arrange Marriage and the Childhood bestfriends. Pati pala ung pag dating ng ating unknown character na galing sa ibang bansa. It happened the same day nung napa away si Chattele. Iba iba lang sìla ng senario. I just said this so you won't lose track of the flow ng story.

Oh siya basa na at pasensya din at ngayon lang ako nakapagupdate.

_____________________________

Chapter 21 - That voice

Chatelle's POV

Haay. Akala ko talaga mag papanic attack nanaman ako kanina dahil sa mga nangyari at baka na trigger pa nun ung Panic Disorder at bka sabayan pa ng asthma at bigla nanaman ako mag blackout. Tsk. Ang hina ko naman kase masyado. Pero atleast hindi naman pala totoo ung divorce ng parents ko. Narinig ko lang sila about dun eh at nag conclude agad ako and last week lang ako nag ka lakas ng loob para itanong sa kanila un and it turns out na masama nga mag eavesdrop at biglang pag conclude. They were just planning and hindi natuloy kase daw walang sapat na rason para mag hiwalay sila. They even said that their idea of divorce is so ridiculous. Haay. Atleast okay na ang family ko and I'm happy with my friends.

I smiled at that thought and I didn't know that nasa may park na ako. Hmm. I love it here kase the park is so nice. Umupo ako sa ilalim ng puno at sumandal sa trunk niya. May bermuda grass at may shade ung puno. Buti na lang at naka pants ako ngayon. Ang peaceful. Pumikit ako at waring mag iisip sana ng may nag salita at nang galing ang boses na yun sa likod ng puno.

"I miss this"

It was just a faint one kase mahina ang pag kakasabe niya pero dahil puno lang ang pagitan namen ay narinig ko ung taong katalikuran ko. The strangers voice is familiar but I can't remember where I heard it and to whom it belongs. I have this strange feeling na matagal ko nang kilala ang may ari ng boses na yun. The stranger is humming and I must say that it calms me. Nakakadagdag ung pag hum niya sa pag ka peaceful ng lugar. Hindi ko idinilat ang mata ko at pinakinggan na lang siya. I was like cherishing this moment for I know sooner or later parehas kame babalik sa reality at feeling ko kase parehas kame ng feeling ng stranger na to eh. Yung may gustong takasan kahit sandali lang. Yung longing for peacefulness kahit sandali lang. This was all for a short period of time and mas magandang sulitin na lang but then again everything has an ending. Biglang nag on ung mga sprinklers. Cutting us off with the awesome moment we have.

"sheet of pad paper naman oh! / What the fudge!"

The stranger and I said in unison. Paktape. Pati ba naman pag tayo at pag lingon sa isa't-isa ay sabay pa?! We just stared at each other. Well the stranger was a guy and he looked pissed because he got wet. After he looked at me ay tumalikod na siya at nag simulang umalis.

"Okay? What was that?"

Natanong ko sa sarili ng malakas. Oh well papel. I don't care. Maka alis na lang nga din but those eyes. Those eyes were sad and I really have a hunch that I already saw those pair of eyes.

Ugh. Nevermind. Guni-guni ko lang siguro un. Ni hindi ko nga matandaan ung mukha niya eh. Paano ba naman sa mga mata niya lang ako nakatingin. Pero atleast dun sa pag hum niya kanina hindi ako umiyak. I felt peace. Ang plano ko kase ay iiyak lahat pero ngayon ko lang naisip na ang crybaby ko naman masyado pag ganun. Buti na lang talaga at nag hum yung si Koya stranger pero pesteng sprinklers yan panira ng moment. Sayang eh. Para mawala ang bv ko e dumeretso ako sa mall at deretsong DQ(Dairy Queen) at nag order ng Dilly Bar. Which is my favorite. Lalabas na sana ako ng DQ para kainin ung Dilly Bar ko habang nag lalakad ng marinig ko nanaman ang boses niya. Yung stranger. Hindi ko alam pero biglang sumakit ung ulo ko at na bitawan ko ung hawak ko saka ako na pa luhod sa sakit ng ulo. Kinakabahan na ako. Natatakot na ako. Blurred na nakikita ko kase may parang na aalala ko pero wala naman. Shit. Kailangan kong kumalma. Ma tri-trigger ang panic disorder ko nito pero wala ang sakit pa din ng ulo ko at tumutulo na ang luha ko sa sobrang sakit. Hindi rin ako aware sa nangyayari sa paligid ko but I can hear faint voices.