Annem gitmişti ve biz tek başımıza kaldık. Mutfağa gidip hazırladığım şeylerden yemesini söyledim. Ama yaptığım o omlet o kadar kötü olmuştu ki yiyememişti.
~Yoona, şey Imm güzel olmuş ben doydum
Öyle demesinden ve yüz ifadesinde kötü olduğunu anlamıştım onun için ona...
~Boşver, ben iyi değilim bu işlerde
Dedim ve çöpe attım. Çünkü üzülmüştüm hiç bişey mi beceremem ama yha. Bana uzun uzun baktı sonra...
~Sana yardım etmemi ister misin?
~Hm?
~Eminim bu işi öğrenirsen iyi yaparsın :D
Sustum bi an için çok tuhaf oldum neden bana öğretmek istesin ki!?
Neyse fazla uzatmadan olur dedim. Malzemeleri hazırlarken ve omlet yaparken eli yandı. Kendim fark etmediğim anda eline yapıştıgimi anlayamadım. Ona baktım... Şaşırmış gözlerle bana baktığını fark ettim. Dolaptan ilk yardım çantamı aldım.~Gerek yok ben iyiyim. Merak etme' dedi
~Hayır bu benim yüzümden oldu eğer bana öğretmeni istemeseydim bu olmazdı
~ Ama bunu sana teklif eden benimdi. Kendini suçlamana gerek yok. Gerçekten....
Onun dediklerini dinlerken kendi bildiğimi yapmaya devam ettim eli yandığı yere yara bandı taktım. Ben boyle şeylerde neler yapılması gerektiğini bilmiyordum. Bana baktı ve güldü....Utandım açıkçası
Sonradan kapı çaldı ve kapıya doğru ilerledim. Annem geldiği düşüncesi ile kapıyı açtım ama karşımda ki çocuk annem değildi ona iyice baktım o da bana gülümseyerek bakıyordu. Bir an Jungkook a baktım. Ona şaşkın şaşkın baktığımı fark etmiş olacak ki yanıma geldi.
Sonradan duyduğum şeyler açıkçası beni şaşırdı.
~Abi! Burda miydin . Bende başka birinin kapısını çaldım diye merak ettim
Abi!? Abi mı bay Jungkook un kardeşi mi vardı var canına dedim o anda Jungkook gülümsedi ve kardeşine cevap verdi
~İyi oldu geldiğin bir daha benden anahtarının olup olmadığını sormadan bir yere gitme, tamam mı Kim Taehyung? ~Of, tamam abi hadi gell artık Bay Jungkook bir an bana baktı ve gülümseyerek... ~Herşey için teşekkür ederim. Omlet yapma işi yarı kaldı kusura bakma. Bir dahakine belki sen bize gelirsin de öğretirim 'dedi ve gözünü kırptı. O anda kıpkırmızı olduğuma yemin ederbilirim
~Sorun değil Bay Jungkook, İyi günler' dedim ve kapıyı kapattım. Sonrada direk kendi odama doğru ilerledim ve arkadaşım Hyuna'yı aradım. Onunla uzun uzun konuştuk o benim tek arkadaşım di ama taşıdığımız için onu artık göremiyordum. Bugün olanlar hakkında onunla konuştum, konuşmamızı kesmeme sebep olan evde bir telefonun sesini duymamdı. Annem telefonunu kendisi ile götürmüştü. Şaşırdım benim de telefonum değildi.
O an Hyuna'ya birazdan geleceğimi söyledim oda onun işi olduğunu ve yarın aramamı ve konuşmamızı devam etmemizi istedi.
~Tamam seni yarın arayacağım
~Olur, görüşürüz. Kendine dikkat et
~Byee~
Telefonu kapattım ve o sesin geldiği odaya doğru yürüdüm. Çalan telefon Bay Jungkookun du.
Telefon hiç durmadan çalıyordu ve bu artık beni sinir ediyordu. Telefona baktım..." Lee Hyuna " arıyor...
Buda kim demeden edemedim. Üstümü değiştirip tam çıkacaktım ama telefon yeniden ve yeniden çalıyordu. Önemli bir şey olabilir diye ve biraz da meraktan olduğu için telefonu elime aldım ve açtım
~Alo? Alo Jungkook !?
~Alo. Efendim şe-
~Sen kimsin yha! Neden Jungkookun
telefonunu sen açtın? Kendisi nerde?Bu kadın çok fazla soru soruyordu ve Onun böylece lafımı bölüp bana ses tonunu yükselterek konuşması sinirimi bozdu.
(Çok çabuk sinirlenen birisiyim)
Telefonu kapatacaktim ama yine bişeylerin sesi geldi, kulağıma yaklaştırır dinledim- Aish! Cidden! Kızım sen sağır mısın? Yada dilini mi yuttun? Cevap versene, Jeongguk nerede !
Yeter sinirlerim iyice krize girmeye başladı!!! Üstüme hırkamı giydim ve hızlı bir şekilde kapıyı açarak karşı komşumuz Jungkook Beyin kapısını çaldım. Ben görünce şaşırdı. Yanlız ben ona çok sinirliydim. O kadının bana bağırmasını hatırlayınca daha çok sinir oluyordum.
~Ah Yoona. Ne güzel supriz ne oldu bir sorun mu var neden geldin?
Ona hiçbir şey demeden telefonunu eline tutturdum ve kapımı sert şekilde yüzüne karşı kapattım. O an annem aradı ve akşama evde olacağını söyledi bende biraz uyuyayım bari dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
➳ ʜɪs ɴᴀᴍᴇ ɪs ; ᴊᴇᴏɴ ᴊᴜɴɢᴋᴏᴏᴋ ❁ ✔️
Fanfikce[ 彼の名前は ; 전 정국 ] « genç kız üzerinde bulunan merak duygusu ile kapıyı açar, karşısında, onların yeni taşındığını öğrenir öğrenmez onlar için kek hazırlayan bir adam görmek belki de beklediği en son şeydi, fakat, aynı zamanda bu adamın onun yeni oku...