➳ ʜɪs ɴᴀᴍᴇ ɪs ; ᴊᴇᴏɴ ᴊᴜɴɢᴋᴏᴏᴋ ❁ ✔️

" i'm fine, when i'm with you.. "

Annesinin ölümünden beri genç adam odasından çıkmıyor, doğru düzgün yemek bile yemiyordu..

Yoona ise, elinden geldiği kadar ona destek çıkmaya çalışıyor, ve her ne olursa olsun yanında olup ona iyi bakmaya çalışıyordu..

Çünkü, genç oğlanın annesi son nefesini verirken istediği tek dilek buydu, genç kız içten içe kendisinden kuşkulansa bile, söz verebilmişti..

Ve şimdi yine yemek yapmış, halsiz bir şekilde kaç gündür odasından çıkmayan adamın yanında gidiyordu..

Yoona, o günden beri Jungkookla kalıyordu..
Çünkü ona bir şey olacağına dair, korkuları vardı.

“ Jungkook, Jungkook-ah.. ”

Yavaşça kapı aralandığında, Yoona gülümseyerek gözlerinin altı morarmış, içi ağlamaktan kızarmış olan gözlerine baktı..

“ Hadi yemek yiyelim.. Sevdiğin yemekleri yaptım.. ”

Artık itiraz edecek güç bile bulamıyordu kendisinde, genç adam..

Kapı'dan bir kaç adım geriye giderek, daha
fazla araladı kapısını..

Yoona, gülümsemeye çalışmaya devam ederek,
içeri adım attı.. Ve sadece o anda fark etti, odanın ne kadar dağınık olduğunu..

Ağzı şaşkınlıktan açılırken, gözleri ise gördüğü şeylere inanamaz iken, yavaşça tepsiyi masanın üzerine bırakarak Jungkook'a döndü.

“ J-Jungkook.. B-bu ne ? Bu odanın hâli ne?
Ah tanrım eline ne oldu !? ”

Kız adamın elini kavrarken, adam daha yeni fark ediyordu, kanayan elini.

Tepkisizdi.

Yoona çok korkuyordu, bu hâllerinden adamın.
Titreyen sesi ile, zar zor konuşmaya çalıştı..

“ Gel.. Gel şey yapalım, elini temizleyelim kan'dan, ve band ile saralım.. ”

Susuyordu,

Ellerini soğuk su altında, kandan temizlerken,
Bandı sararken.. Canı yansa bile, susuyordu...

Yoona, hep endişe içindeydi..
Eski hâllerini, o güzel kahkahasını
özlemişti, Kook'un..

“ Jungkook.. Sen kendine iyi bakmalısın.
Emin ol annen şuan iyi,  o şuan acı çekmiyor.
O şuan, mutlu.. O seninle gurur duyuyor.
Çünkü senin gibi düşünceli, güzel kalpli,
Akıllı, ve -kıkırdayarak- çokta yakışıklı bir
Oğlu var.. Sen kendini üzmemelisin, biliyor musun ? Dediklerine göre, onlar aslında bizi yukarıdan izliyorlarmış.. O şuan seni izliyor olabilir.. Ve, emin ol seni bu halde görmek onu mutlu etmezdi.. O üzülürdü, seni böyle görünce kalbi acırdı.. Senin bunu istemediğini biliyorum, o zaman annen için, kendi sağlığın için.. İyi ol.
İyi ol ki, -sessiz, bir fısıltıyla- seni bu denli merak etmeyeyim.. Seni hep düşünmeyeyim, adına hep korkmayayım.. Tamam mı? Söz verebilir misin? ”

Dedi genç kız, serçe parmağını uzatarak..

Adam gülümsedi, genç kız onca günlerin ardından ilk defa görmüştü bu gülüşü..

İçi ısınmıştı, onunla beraber kızın kendisinin de gülümsediğini fark etti..

Jungkook, elini kaldırdı, ve sargılı olan elini yavaşça kızın yanağına götürdü..

Baş parmağı ile okşarken, aynı zamanda gülümsüyordu da..

Genç kız, kendisini oğlanın o aşık olunası, güzel gözlerinin içinde gördü.. O gözlere bakmanın bile sadece, huzur verdiğini anladı..

Saatlerce bakabilirdi, diye düşünürken Jungkook da serçe parmağını kaldırdı, ve kızın parmağı ile birleştirdi..

Narin, uzun, bir o kadar da sıcak ellerini hissetmek güzel hissettirmişti kızı..

“ Söz veriyorum, Yoona..
İyi olacağım, annem için, sağlığım
için, senin için..”

Kızın bir şey demesine izin vermeden,
yaklaşmıştı kıza..

Uzun süre gözlerine baktıktan sonra,
oğlan gözlerini yummuş ve kızla dudaklarını
birleştirmişti..

—————————

Sonra mutlu son!  Dermişim. Ahahahaha!
Finale yaklaştık! Heyecan var mı yahu?