Tutsak

1. Bölüm - Mahkeme

Karar...

William Aaron Scart, çevreye verebileceği olası zararlar ve insan hayatı için tehlikesi nedeniyle Glumber Adası'nda müebbet hapis cezasına çarptırılmıştır. İki gün içerisinde hastaneden çıkışı yapılacak ve hapishane yetkilileri tarafından adaya havale işlemi gerçekleştirilecektir. 5 ayda bir kontrolü yapılmak üzere adaya bir ekip gönderilecek, gerekli erzak ve giyecek bırakılacaktır.

William Aaron Scart'ın kaçma girişiminde bulunmayacağını garanti altına almak için ayak bileğine elektrik şoklu bileklik takılacak ve konumu sürekli olarak izlenecektir.

Mahkeme bitmiştir.

Savcının kararı üzerine William başından aşağıya kızgın yağ dökülmüşçesine kızardı ve terlemeye başladı. Onun bir suçu yoktu. Suçlu zihniydi. Her şey bir anda olmuştu. Nedenini nasılını hatırlamıyordu, kendine anlam veremiyordu ancak ne yapsa ne söylese kimse ona inanmıyordu. Avukatı bile artık ona inanmıyordu. Şimdi ne yapacaktı? Adını hiç duymadığı bir adada, tek başına...

O kampa bile gitmemişti. Öyle yerlerden istemsizce korkar, tedirgin olurdu. Takıntılıydı bir kere. Temizlik ve düzene bu kadar takıntılıyken böceklerle, pisliklerle dolu bir adada nasıl yaşardı? Tuvaleti geldiğinde ağaç dibinde bile işini halledemezdi.

Bunların yanı sıra insansız bir yerde ne yapardı? Sessizlikle başa çıkamazdı, kendi düşüncelerini dinlemekten nefret ederdi çünkü. Boğulurdu, kendine katlanamaz böyle durumlarda sokağa kaçardı. Şimdi nereye kaçacaktı?

"Aman Tanrım!" dedi sadece avukatının duyabileceği bir sesle.

Avukatı ise üzgünmüş gibi ona bakıyor ancak bir yandan bu davadan kurtulduğu için resmen zevk alıyordu.

4 ay önce

İş yerindeki yoğun bir günün ardından eve gitmek içinden gelmeyince kendini her zaman gittiği barda buldu genç adam. İşini sevse de bazen katlanılamaz hale geliyordu ve büyük bir strese giriyordu. O anda oradan koşarak uzaklaşmak veya deliler gibi bağırmak geliyordu içinden ancak kendine hâkim olmayı öğrenmişti.

William, 30lu yaşlarında, oldukça dikkat çekici olan görüntüsüne tamamen zıt, içine kapanık ve çekingen bir kişiliğe sahip, adli tıp asistanı idi. Oldukça monoton geçen hayatına renk katan tek şey akşamları geldiği barda bir iki tek atıp eve çakırkeyif gitmekti. Her gün gördüğü cesetler ve ipucu olarak değerlendirilen nesneler çevresindekiler tarafından oldukça ilginç karşılansa da onun için artık çok normaldi.

Bardan çıktığında saati kontrol etti ve gece yarısını geçtiğini fark edince kendine küfrederek hızlı adımlarla eve yöneldi. Dairesine girdiğinde ceketini özenle askıya astı, ayakkabılarını gazete kağıdının üzerinde çıkartarak ev ayakkabılarını ayağına geçirdi ve mutfağa yöneldi. William'ın temizlik ve düzen takıntısı vardı. Herhangi bir düzensizlik veya kir görmeye tahammül edemiyordu. Bu nedenle senelerdir tek başına sakin ve sıradan bir hayat yaşıyordu.

Kendine güzel bir sütlü kahve yaptıktan sonra mutfağında bulunan salon ile mutfağı birbirine bağlayan bar tezgâhına oturdu. Küçük yudumlar alarak bugün yaptığı işleri düşünmeye başladı. 8 yaşında bir kız çocuğunun cesedini incelemişti. Defalarca kusma isteği gelmiş ve gözleri dolmuştu. Babası tarafından aylarca evin bodrumunda kapalı tutulmuş ve günde tek öğün yemek üç öğün dayak ile işkence edilmişti. Sonunda küçük bedeni dayanamayıp ölüme teslim olmuştu. Bu durum onu derinden etkilemiş hayata ve insanlara olan tavrını düşünmeye sevk etmişti.

Tekrar gözünün önüne gelen görüntü ile midesinin bulandığını fark etti ve kahvesini bitirmeden yıkayıp kaldırarak odasına geçti. Üzerini değiştirip yatağı girdi ve uyumaya çalıştı. Gözünün önünden küçük kızın görüntüsü gitmiyordu. Sağa sola dönmek, bacağını sallamak, koyunları saymak gibi birçok yöntem denemesine rağmen bir türlü uyuyamayan adam kendini tekrar dışarı atmaya karar verdi. Üzerine sadece bir mont aldı ve sokağa çıktı. Kafasında yüzlerce ses vardı ve her biri bunun haksızlık olduğunu bağırıyordu. Kız böyle bir hayatı hak edecek ne yapmıştı ki? Tanrı onu, küçük bedenini ve ruhunu neden böyle bir cezaya sürüklemişti? Bir baba nasıl olur da kızına bu tarzda bir işkence yapabilirdi?