TÖRE

Bölüm 1

Olduğum ortama baktım, yoktu... Her sabah onunla birlikte uyanmayı hayal etmiştim. Ama bir kez olsun bu hayalim gerçekleşmedi. Yatakta oturur hale gelip bugünü düşünmeye başladım. Sevdiğim adama ihanet edeceğim gün bugündü. Kalbimde bir yer ağırlaşıyordu. 4 odacıklı kalbim o varken sevgi ile doluyken, şimdi yokken hüzünle dolup taşıyordu.

Banyoya da elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Yatakta oturur vaziyette Azad'ı gördüm. Kardeşim olarak gördüğüm adam birazdan kocam olacaktı.

"Nefes, akşam saat 8'e kadar hazır ol" deyip çıktı. Buzdolabı gibiydi. Soğuktu herkese, tutarlı bir davranışı yoktu bir iyi, bir kötüydü Azad. Ne zaman Güney'e neden böyle desem de sorum daima havada asılı kalıyordu. Buraya ilk geldiğimden beri tuhaf bir şekilde Azad'tan korkuyordum, kaçıyordum, aynı ortamda tek bulunmamaya çalışıyordum.

-

Bazıları için gelinlik, bazıları için kefen olan beyaz boydan boya olan elbiseyi giyindim.

Elimin titremesine engel olamadan kapıyı açtım. Bekliyordu, kaderime boyun eğmeyecektim en kısa zamanda kaçacaktım.O önden ben ise arkadan aşağıya inmeye başladık. Bu vakte kadar kimse odama gelmemişti. Daye bile.

Aşağıya indiğimizde ev halkı sandalyelere oturmuş bizi bekliyordu.

İlk önce nikah kıyıldı sonra ise İmam nikahı. Sanki ölümüm için evet demiştim.

Ev halkı dağıldıktan sonra daye yanıma geldi "Güzel kızım, çilekeş kızım" yüzüne dahi bakamıyordum kendimde o cesareti bulamıyordum. Birde yanımda Azad varken "Keça min yüzüme bak, şimdi odana çık yarın detaylıca konuşucaz tamam mı? Aman sakın Azad'a böyle davranma" Azad'a bunu deme, Azad kızar yapma, Azad hemen sinirlenir deme. Benden gizlediğiniz ne var? Elbet bu sorunun cevabını alacaktım. Daye gittikten sonra oturduğum yere daha çok sinip ora ile bütünleşip yok olmak istedim.

"Kalk Nefes odaya" Kolumdan tuttuğu gibi sürüklemeye başladı.Tutarsız davranışları insanı çıldırtmaya yetiyordu. Kolumu ne kadar çekmeye çalışsam da becerememiştim. En sonun pes edip ritmine ayak uydurup odaya girdik.

"Nefes Karanhanlı"

"E-efndim"

"Abdest alıp geliyorum" Hayır olmaz

"Azad lütfen yalvarırım yapma"

"Nefes, sen istesen de istemesen de olacak. Ben halimden memnun muyum? Birde benim açımdan düşünene bencil olma, abimin karısı dediğim kadın, Karım oldu."

"Azad, kuma alsanız buna razıyım cidden, bak bu tecavüze giriyor"

"Karımsın"

"Değilim"

"İstediğin kadar inkar et" deyip banyoya girdi. Allah'ım yardım et gözümden süzülen yaşlar ne zaman dinecekti?

En büyük hatamı annemi dinlemeyerek buraya gelerek yaptım keşke, keşke annemi dinleseydim belki şuan keşkelerim bana çelme takmayacaktı. Geri dönüşü olmayan işe girmiştim şuan ise çıkmaz sokağın başında hayatımı izliyordum.

"Kalk!" oturduğum yerde saatlerce ağlamayı yeğlerdim. Sözüne karşılık ağlamam daha çok artınca sinirle kolumdan tutup yatağa attı.

"Nefes, özür dilerim" Dileme beni rahat bırak. Üzerimdeki beyaz ince elbiseyi bir çırpıda çıkarıp yere attı.

"Azad, bir kan sizin için bu kadar mı önemli? Elimi kessem?" Son çırpınışlarımdı bunlar

"Özür dilerim" hep bunu tekrar ediyordu. Geçmiyordu işte özür dileyince.

"Lütfen" Kendimi ölüme hazırlanmış gibi hissediyordum. Son parçayıda çıkarıp gözlerime baktı. İlk defa birsinin bana acımasını istedim belki acırda bırakır diye. Öyle olmadı onun istediği oldu.

Canım acıyordu,

en çokta kalbim.

"Nefes" hareketleri daha çok sertleşiyordu git gide.

"Daha önce kiminle birlikte oldun?" Soru ile beynim vurulmuşa dönmüştüm.

"A-anlamadım"

"Bakire değilsin"