After breastfeeding Gab, she carried him to bed and Richard followed. They both lay down with their son and went back to sleep.
The next morning... 7:00 AM.
"Richard?! Bumaba ka nga rito!"
Richard woke up and yawned. He sighed and went down.
"Nawawala ung necklace at earings ko, hindi mo ba kinuha?"
"Mom, bat ko naman kukunin un?"
"Tsk! Sabi ko na nga ba, yang girlfriend mo ung nagnakaw eh. Asan sya?! Pababain mo nga sya dito!"
"Mom, wala namang ninakaw si Maine ah. Ano bang nangyayare sayo at ganyan kayo makapag-salita sa tao?"
"Dahil malas sya sa pamilyang to! Malas sya sayo, anak!"
"Mom, ano bang pinagsasabi nyo? Mabait na tao si Maine. At hindi nya kayang magnakaw ng mga bagay na ganyan!"
"Rio! RJ! Anong pinag-aawayan nyo? Wag kayong mag-pataasan ng boses at tulog pa si Gab."
"Mabuti pang wag nyo nalang kontrahin ung tao kung puro masasama lang ang sasabihin nyo. Wag nyong pakeelaman ang buhay ni Maine, mom. At pagnabalitaan kong inaway nyo sya, o ginulo, hindi nyo magugustuhan ang Richard na makikita nyo. Hindi na kami sasabay sa breakfast nyo, aalis na lang kami para walang gulo."
Richard went upstairs and went inside their room. When he entered, he already saw Maine crying. I guess she already heard their conversation. Richard quickly went beside Maine and asked her what's wrong.
"Richard... Hindi ko na kaya to, ayaw ko na dito. Ayaw kong araw-araw, tuwing gigising ako ay maririnig ko kayo ng mommy nyo na nag-aaway. Nakakasakit sa puso ang marinig ang mag-inang nagaaway. Kaya, hayaan mo na akong umalis. Gusto kong matahimik na ang pamilya mo, because you don't deserve this. Mabuti kang tao, oo, gusto mong tumulong, gusto mo kong makasama, pero... Maraming tumututol."
"Maine, sana hindi mo iniisip ang mga ganon. Kung sumosobra na, sabihin mo sakin. Wag kang matakot. Handa akong ipaglaban kayo ni Gab, handa akong ipaglaban ang pagmamahalan natin. Pabayaan mo na ung mga tumututol na un, ang mahalaga ay magkasama tayong dalawa at tanggap tyo ng Diyos. Kung gusto mong umalis, sasama ako sayo. Wala akong pakeelam kung magalit sakin sina mommy. Ang mahalaga ay kasama ko kayo ni Gab, dahil hindi ko kayang mabuhay kung wala kyo."
He comforted her and she felt better.
"Salamat, Richard. Napaka-buti mong tao."
"Wala un, basta para sainyo ni Gab. Gagawin ko. Magdamit ka na at kakain tayo sa labas."
