Infinite Heartbreaks

Infinite 12

Chapter 12

Another morning in this university. I sighed. Tahimik lang akong naglalakad sa corridor pero marami paring mga mata ang sinusundan ang mga galaw ko. What the heck. Mapapansin ang mga masasamang tingin na ipinupukol sa akin ng mga kababaihan.

Napairap nalang ako sa kawalan. Ang sarap dukutin ng mga mata ng mga to. Ano ngayon lang nakakita ng maganda?

Paakyat na ako ng hagdan ng makasalubong ko si halfbreed na pababa naman ng hagdan. Malawak ang espasyo pero nakakainis lang na kailangan nya pang mabangga ako dahilan para mapaatras ako ng isang baitang.

"What the fck." I mumbled saka sya tinapunan ng masamang tingin. Ano ba ang problema ng babaeng ito? Wala naman ng ibang dumadaan sa hagdan maliban sa amin. Kayang kaya nyang gumulong pababa ng hagdan na hindi ako maiistorbo sa pag akyat. Bat kailangan nya pang dumaan sa side ko at mabangga ako.

What a coincidence.

Maamo at inosente ang mukha ni halfbreed ng harapin ako.

"Omy. I'm sorry Shan. Hindi kita nakita. Nasaktan ka ba? Sorry talaga." She said saka tarantang chineck ang braso at mukha ko.

I don't know why. Pero hindi ko magawang matagalan ang presensya ni halfbreed. Sa ilang months na pumapasok ako sa university na ito ay napansin ko sya. She's the one na gusto sanang makipagkaibigan sa akin nung first day. I am not that picky naman sa mga friends but I don't know why I cannot stand her. She's like an angel. Parang hindi makabasag pinggan, mahinhin at tahimik. I can say that she's almost perfect, the main reason why I don't like her. She's fake. Sino ba namang tao ang hindi mo makikitaang magalit? She's like a damsel who always needs a knight.

Inis na tinapik ko ang kamay nyang nakahawak sa braso ko. I don't like her touching me. Rinig ko pa ang pagsinghap nya ng gawin ko iyon.

"Stop it." Mababakas ang iritasyon sa tinig ko saka sya binangga at umakyat ng dalawang hakbang bago tumigil at muling hinarap sya

"Sorry not sorry." I said saka sya nginitian ng isang pekeng ngiti. Ngiting kagaya nya saka ako padabog na nagmartsa paakyat. Bahagya pa akong napatigil dahil hindi ko inaasahang makita si Blaze sa tuktok ng hagdan. Matiim at seryoso lang itong nakatitig sa akin kaya sinalubong ko lang sya ng tingin.

I wonder what's with him today. Iba kasi ang aura nito. I just shrugged those thoughts saka bumitaw sa titig at nagpatuloy ng maglakad.

Busangot ang mukha ko ng pumasok sa classroom. As usual, ang unang bumungad sa akin ay pagmumukha ni Crane na nakapangalumbaba sa desk nya habang tinititigan akong padabog na umupo sa aking upuan.

"Whoa. What's with the mood?" Gulat na ani nito saka umayos ng upo at humarap sa direksyon ko.

Hindi ako nag abalang sumagot at padabog na nilabas ang phone ko at binagsak sa lamesa.

"Chill Shan. Ano nga kase?" Kulit nito na hindi pa nakontento ay hinila pa ang upuan palapit lalo sa akin.

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko saka sya inirapan. "I just don't like it when people keeps on staring at me." Saad ko saka tumingin sa labas ng bintana.

The last time I got this kind of attention was 3 years ago. Nang kumalat sa school na pinaglaruan at pinagpustahan lang ako ng buong soccer team.

Wtf. I will never forget those. Kung paano ako titigan ng mga kaschoolmate ko habang naglalakad sa corridor, kung paano ako tapunan ng mga nangkukutyang mga mata at ngisi dahil nababagay lang daw iyon sa isang katulad kong easy to get at malandi. What the.

I thought I am the victim here. I thought ako yung nasaktan? Bakit kailangang ako ang sumalo sa mga galit nila gayong si Neo naman talaga ang tunay na nanakit?

Naalala ko pa kung paanong parang walang nangyari lang kay Neo ang lahat. Nakakangiti sya at nakakayang makipagbiruan kasama ang mga kaibigan nya, kung paanong parang wala syang babaeng niloko at sinaktan. That day, I decided to quit going to that cruddy school. I don't know how dad managed to deal with the school dahil dun pa din ako nagtapos. Well, hindi na ako pumasok sa mga klase matapos pumutok ang balitang ang isang Shannel Astrid Rivas na isang slut at easy to get na babae ay pinaglaruan at niloko ng isang Neo Cordova. Nagtetake ako ng exams online at dun na din sila nagsesend ng handouts ng mga lessons. And when graduation day came, I didn't marched. Hindi ko kayang harapin ang lahat, ni hindi ko kayang umapak sa school na yon knowing that all people there judges me.

When Neo found out that I already knew about their bet and our 'Nathan Arellano scene' he didn't even bother to talk to me. He just live his life katulad nung mga panahong walang kami. What a jerk. Maybe ito rin yung reason ko kaya hindi ko magawang patawarin sya kahit na umiyak at lumuhod pa sya.

"Maybe kumalat na yung news sa kanila." Parang walang pakialam na ani Crane saka bumalik sa pwesto nya.

"Anong news?" Ani ko saka sya takang tiningnan.

She just smiled saka nagshrug. I am about to fire her another question but our professor suddenly came. I let out a sigh saka tinuon ang atensyon sa klase. Maya maya lang ay pumasok si halfbreed sa pinto. Napairap nalang ako sa presence nya.

"Sorry maam. I am late." Mahinahon na ani halfbreed saka maingat na ngumiti. The professor just nod at her and gesture her to come in.

Mabagal ang paghakbang na ginawa ni halfbreed papunta sa upuan nyang nasa likurang bahagi lang ng aking inuupuan. Nang matapatan nya ako ay tumigil ito paghakbang kaya kunot ang noo kong nag angat ng tingin sa kanya.

I caught her staring at me with a sweet smile plastered on her lips saka tumuloy sa paghakbang.

Seriously? What is her problem?