ถ้าเอาวันนั้นกลับมาได้ก็คง...
โลกินั่งมองพี่ชายหน้าโง่ของเขาสลบเหมือดเพราะกระแสไฟฟ้า ความแตกต่างของนํ้าหนักพวกเขาสังเกตได้ชัดจากระดับความยวบของเตียง ฮัล์คแช่นํ้าเงียบๆอยู่มุมห้อง สงบอย่างที่โลกิแทบไม่อยากเชื่อสายตา สำหรับพวกชอบทำลายข้าวของ ใจร้อน วู่วามอยากได้อะไรต้องได้เดี๋ยวนั้นนิสัยอย่างกับเด็กตัวเล็กๆทั้งๆที่ตัวเขื่องกันทั้งคู่ การที่โลกิได้เห็นมุมสงบ(และสลบ)ของฮัล์คและธอร์นับเป็นภาพหาดูได้ยาก
"ไม่ น้องข้า... อยู่กับพี่..."
ท่านพี่... ข้ายังไม่ได้ไปไหนเลย
เขาไม่ได้พูดออกไป ส่วนหนึ่งเพราะเป็นคนสุภาพและส่วนมากเพราะไม่อยากทำลายฝันร้ายของพี่ชาย
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความสัมพันธ์ของพวกเขายุ่งเหยิง บิดเบี้ยว และมีแต่ธอร์ที่พยายามจะเหนี่ยวรั้งมัน เหมือนพวกโง่ชอบแบกรับอะไรเกินตัว แต่โลกิก็ไม่ได้เกลียดนิสัยแบบนี้ของพี่เขา พอคิดแล้วก็เผลอถอนหายใจและยิ้มออกมา คล้ายกับธอร์ได้ยิน ไม่รู้ที่หันหน้ามาหาเขาเป็นการละเมอหรือกล้ามเนื้อกระตุกจากไฟฟ้า แพขนตาสีบล็อนด์ไหวน้อยๆ
ขอโทษทีพี่ชาย ข้าอยากอยู่แบบนี้ต่ออีกหน่อย
โลกิเอื้อมมือไปปิดตาธอร์ ร่ายมนต์เล็กๆใส่ซื้อเวลาให้ตัวเองและต่อเวลาฝันร้ายให้อีกฝ่าย เมื่อธอร์คอพับลงไปกับหมอนตามเดิมโลกิก็ปล่อยมือ
