De Ontvoering

Hoofdstuk 6

- een week later,,

Pov. Lisa.

Nadat ik eindelijk was ontslagen uit het ziekenhuis, mocht ik bij Tara blijven omdat mijn moeder dus weg was ? En mijn broer dus ook maar hij is weggelopen ofso, leuke familie..

De politieagent is nog een keer teruggekomen en heb hem toen alles gezegd, op aanraden van Tara. Ik hoop dat mijn moeder me niet vind of niks aandoet..

"Taar, ik ga even een rondje lopen, doei." Ik wilde er even uit dus ik liep al naar buiten toen Tara riep: "is goed ik ga alvast slapen, byee." Ik wist dat het elf uur s'avonds was en dat het beter was binnen te blijven, maar daar had ik echt totaal geen zin in..

Ik liep naar het park, het was pikkedonker want de lantarenpalen, waren kapot.. "Fijn." Mompelde ik in mezelf. Eigenlijk zegt iets in me dat ik niet verder moet gaan en gewoon weer terug naar Tara's huis moet rennen, maar ik trek me niks van mijn gevoel aan, zoals gewoonlijk. Ik hou wel van spanning..

Ik loop door het park en schop een steentje vooruit met mijn voet, totdat ik voetstappen achter me hoor. Ik draai mezelf om maar er is niemand. Okee raar..

Ik loop verder en hoor weer voetstappen, ik loop harder, de voetstappen gaan ook harder, ik begin te rennen, de voetstappen dus ook.. Heerlijk dit.. Oke kalm blijven liss.. Ik heb geen idee waar ik heen ren en kom uiteindelijk uit bij een straat, ik sla een doodlopend steegje in, "oke goed plan liss." Zucht ik uit..

Ik kijk achter me en zie een zwart gedaante op me afkomen. "Wat moet je van me ?" Vraag ik stoer, maar zo voel ik me totaal niet. De man of jongen ik weet het niet, komt op me af en grinnikt.

Ik zucht. En als hij een paar meter voor me staat begint haar op me af te rennen en haalt iets uit zijn zak. Ik schrik me rot, en probeer weg te rennen maar kan nergens heen..

De man/jongen pakt me op en gooit me over zijn schouder. Ik gil het uit en sla met mijn handen op zijn rug. Hij loopt rustig weer terug, en ik zie een auto staan, hij pakt er iets uit en doet een blinddoek om, dat haat ik zo erg.. Ik zie dus niet dat hij een washandje voor mijn mond houdt, want voor ik het weet wordt alles zwart voor mijn ogen..