De Ontvoering

Hoofdstuk 17

Ik voel me opgelucht, omdat het Lisa niet is, maar dit had ik niet verwacht. Ik denk na, en probeer van alles te verzinnen waarom, maar ik kan me

niks bedenken. "Lieverd gaat het wel?" vraagt mijn moeder, ze kijkt me onderzoekend aan. "Ja, ik vroeg me af waarom Nick?" Nog steeds staar ik roerloos voor me uit. "Ja dat vragen wij ons ook af, daarom staan we hier" mijn vader kijkt chagrijnig om zich heen, alsof hij iemand zoekt. "Wat zoek je?" vragend kijk ik hem aan. "Nou, de politieman die ons net het nieuws vertelde, hij zei dat hij zo terug zou komen namelijk." Hij gaat zitten op een van de blauwe plastic stoeltjes die er in deze gang staan. Ik kijk naar mijn moeder, ze ziet er verschrikkelijk uit, ze heeft wallen onder haar ogen en haar gezicht is zo bleek als een geest. Ze merkt dat ik naar haar kijk, en trekt me in een knuffel. "Alles komt weer goed" fluisterde ze. Ik wil dat ze gelijk heeft, ik wil dat alles weer goed komt, maar ik geloof er niet meer in. Ze is weg, en ze komt niet meer terug. Ik slik, kijk nog een keer naar mijn ouders en mijn broertje en besef dan, hoe erg het ook voor hun moet zijn geweest, vooral voor mij ouders. Ik neem een besluit, ik wil het niet meer. Het heeft toch geen zin. "Zullen we gaan? Ik wil slapen" vragend kijk ik ze aan. "Die gast komt straks terug met meer nieuws, misschien ook wel over Lisa, en jij wilt gáán? Ik vind het trouwens zo'n slecht idee nog niet" Justin kijkt me aan. "Ja nou, dat kunnen we ook morgen te horen krijgen, ik heb hier gewoon geen zo meer in!" Roep ik. Ik sluit mijn ogen en denk na. Ik moet ook verder met mijn leven, mijn leven draait niet om het leven van Lisa. "Ik wil niks meer met het onderzoek te maken hebben." Ik loop de gang uit, weg van mijn familie, richting de uitgang van het politiebureau. Ik heb mijn besluit genomen, ik ga verder met mijn leven, zonder Lisa.

___________________________

Ik heb besloten om aan dit boek snel een einde te maken aangezien ik het gewoon niks vind... Dus dan weet je datt , x Kim.