De Ontvoering

Hoofdstuk 11

Pov. Lisa.

Ik zit nu een maand hier. Ergens in the middle of nowhere.. Ik heb dus géén idee waar ik ben. Niemand heeft ook maar een woord tegen mij gezegd, er lopen soms mensen de kamer binnen, tenminste dat gevoel heb ik, want ik moet die blinddoek nog steeds om..

Elke ochtend middag en avond, zet iemand eten neer en dan doet diegene mijn blinddoek af, maar het is zo donker dat ik niet kan zien wie het is.. Pas als hij dan weg is, gaan de lampen aan en kan ik eten.

En wanneer ik naar de wc moet, zeg ik dat en dan komt iemand me ophalen, brengt me naar een wc, natuurlijk zónder ramen.. Waarom zijn ontvoerders nou zo slim?!

En ja, de rest van de dag breng ik eigenlijk door hier op een stoel... Ik vraag me af, hoe het is buiten, ik bedoel ze hebben toch wel gemerkt dat ik er niet meer ben? Ik hoop zo dat de politie me komt bevrijden.
Er komt iemand binnen. "Ehm misschien kunnen we een keer, een spelletje doen of zo?" Vraag ik. Geen antwoord. "Heb je je tong verloren?!" Roep ik. Waarom zou ik bang moeten zijn? "Weetje je kan me ook gewoon meteen vermoorden, dan heb je weer één persoon minder kwa eten.." Zeg ik. Wat maakt het ook uit? Dan ben ik tenminste weer bij mijn vader.

Nog steeds geen antwoord. Er gaat een deur open. "Wie hebben jullie?" Vraagt iemand. Die stem komt me wel héél bekent voor?..

-----------------------------------------------------------

Sorry dat het zo weinig is, maar heb weinig tijd, en ben beetje inspiratieloos.. -_-

Comment/vote ?x