De Ontvoering

Hoofdstuk 19

'Volgende ochtend'

Ik word wakker en kijk om me heen. Waar ben ik ook alweer? Oja, bij Richard, Lisa's vader, ik kan er nog steeds niet aan wennen. Al die jaren had ze geen vader en nu ineens wel, en ík ben er nu. Zij had hier moeten zijn. Oké niet aan denken nu, Lisa komt niet meer terug en ik ga andere vrienden maken. Ik slik, dit gaat nog moeilijk worden, op school deden we alles samen, nu zal ik alles alleen moeten doen...

Ik stap uit bed en kleed me aan. Beneden hoor ik dat Carla aan het bellen is met iemand. Ik kan het gesprek niet verstaan. Ik loop naar beneden, maar blijf midden op de trap stilstaan. "Jaha, zorg er nou maar voor dat ze zo snel mogelijk vermoord wordt ja?! Dan zijn we daar vanaf!" hoor ik Carla zeggen. Snel pak ik de trapleuning vast voordat ik van de trap val van verbijstering. Als ze het over Lisa heeft, dan leeft ze nog! Maar wordt ze binnenkort vermoord... Naar de politie gaan heeft ook geen zin. Ik draai me om en loop naar boven, richting de kamer van Carla en Richard. Oke waar zou je iets wat niemand mag weten verstoppen?

Na 10 minuten gezocht te hebben vind ik een verfrommeld papiertje in het kussensloop van Carla. Er staat een adres op. Ik heb geen flauw idee waar het is, dus typ ik het in op Googlemaps en pak mijn jas er trek mijn schoenen aan. Ik loop weer naar beneden en ga naar de woonkamer waar Carla is gestopt met bellen.

"Bedankt dat ik hier mocht blijven, maar ik moet gaan. Mijn ouders zullen vast wel ongerust zijn!" verbaast kijkt ze me aan. "Oh, oke prima, ik snap het, maar wil je niet ontbijten voordat je vertrekt?" vragend kijkt ze me aan. "Nee bedankt" zeg ik.

Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en kijk waar ik heen moet. Na ongeveer een half uur lopen sta ik voor een oude loods. Oke rustig blijven Tara, je gaat haar redden. Je kan het. Ik loop naar de deur en moet veel kracht zetten om hem open te krijgen, maar het lukt, met veel gekraak gaat de deur open. Dan zie ik Lisa vastgebonden op een stoel zitten met een blinddoek om. Ik schrik als ik opeens voetstappen dichterbij hoor komen. Waar kan ik heen? "Zozo, als ik het niet dacht!" geschrokken draai ik me om, en sta ik oog in oog met Carla. Ze lacht. "En jij dacht, ach laat ik mijn vriendinnetje maar eens gaan redden? Dan ben ik de superheld!" Shit, hoe kom ik hier nou weer uit? "Euh, ik ehm" dan word ik van achter gegrepen en even later zit ik naast Lisa op een andere stoel ook vastgebonden. Bij Lisa wordt de blinddoek afgedaan. "Huh, wat? Tara! Wat doen jij hier?!" Verschrikt kijkt ze me aan. "Jou proberen te redden du-uh" zeg ik. Dan besef ik me dat ze nog steeds niet weet dat haar vader niet dood is en wie Carla is.

Nadat ik alles zo'n drie keer heb uitgelegd. Komt Carla terug met een man. "Zo, dus jullie hebben even kunnen bijkletsen? Mooi, want dat zal dan ook de laatste keer zijn" triomfantelijk kijkt ze ons een voor een aan. Dan knipt ze in haar vingers en loopt de man naar Lisa toe en maakt haar los. Hij duwt haar vooruit en dan staat ze voor me.

De man pakt een pistool uit zijn achterzak en richt hem op Lisa. Mijn hart gaat zo tekeer dat iedereen hem kan horen. Lisa staat nog steeds met haar gezicht naar mij toe. Ze kijkt doodsbang en huilt zachtjes. Ik slik. "A-alsjeblieft doe het niet? Laat ons please gaan? Carla waarom doe je dit eigenlijk?" smekend en vragend kijk ik haar aan. "Toen ik Richard ontmoette werden we verliefd. Pas een maand geleden vertelde hij me dat hij nog twee andere kinderen had. Ik was boos en verdrietig. Ik wil niet dat hij nog andere kinderen heeft. Dus ben ik informatie gaan zoeken over Nick en Lisa. Toen heb ik de hulp ingeschakeld van deze mannen en hebben ze me geholpen Nick te vermoorden" Lisa maakt een geschokt geluidje en valt huilen op haar knieën neer. "Waarom Nick, nee dit kan niet, nee!" roept ze huilend. "En nu is Lisa aan de beurt!" Glimlacht Carla. "Maar nu jij er ineens bent, heb ik iets leukers bedacht" Ze loopt naar Lisa toe en drukt een ander pistool in haar handen. Ze houdt Lisa zo vast dat het pistool op mij gericht staat en Lisa zich niet kan bewegen. De man houdt zijn pistool op Lisa gericht en lacht.

Is dit het einde? Ga ik nu dood? Ik merk nu pas dat ik huil. Ik slik, en probeer mezelf groot te houden. Maar dat gaat moeilijk als je beste vriendin gedwongen wordt jou neer te schieten. Lisa begint nu harder te huilen en wilt zich losmaken uit Carla's greep, maar Carla is te sterk. "Als jij het niet doet, doen we het samen" lacht Carla gemeen. Ze legt haar hand op die van Lisa en haalt de trekker over. Ik hoor een knal, maar ik voel niks? Ben ik dood?