Rayan en Yasmin (voltooid)

Deel 4

Ik word wakker en zit in de kamer van Sara. Ik lig op een matras en de pyjama van Sara aan. Herken baar.😂

Ik pak snel mijn mobieltje er bij. 'Hallo met Abdel Rahime' hoorde ik aan de andere kant van mijn telefoon. 'Ik ben het Yasmin ik kan niet komen ben heel ziek' zei ik trillend van de kou. 'Hoor ik aan je stem als je terug komt wil ik je in mijn kantoor hebben' zei hij en hangden af.

Ik zuchten. 'Yasmin gaat het' hoorde ik Sara vragen. Ik schudde nee. 'Het zal nooit met mij gaan ik leef gewoon in de hel en ok blijf in de hel' zei ik. Terwijl de tranen al blijven stromen.

'Moet je niet zeggen is niet jou schuld' zei ze en probeerde me te troosten. 'Nee het is niet mijn schuld maar toch ontmaagd is ontmaagd' zei ik huilend.

Opeens Stormt Anas de kamer binnen. Ik veeg snel mijn tranen weg. 'Ontmaagd???' Vroeg hij.

Anas.

Ik word wakker en neem een snelle douch. Ik deel een kamer met mijn broer dus daarom kleed ik me om in de badkamer.

Ik heb zometeen werk. Ik werk bij de politie. Als gevangenis bewaker. Ik loop langs de kamer van Sara en hoor iemand aan de telefoon. 'Ik ben het Yasmin kan vandaag niet komen ben heel ziek' hoorde ik Yasmin zeggen.

Ze hangden op. Ik hoorde haar zuchten. 'Yasmin gaat het' hoorde ik Sara vragen. 'Het zal nooit met mij gaan ik leef gewoon in de hel en ik blijf ook in de hel' hoorde ik Yasmin huilend zeggen. Wat bedoelt ze daar mee

Ik hoorde haar huilen. 'Dat moet je niet zeggen het is niet jou schuld' zei Sara tegen haar. 'Nee het is niet mijn schuld maar toch ontmaagd is ontmaagd' hoorde ik haar huilend zeggen.

Dus ze is een hoer ik wist het wel. Ok stormde naar binnen en zag haar huilend zitten op de matras. 'Ontmaagd????' Vroeg ik een tikkeltje boos.

Ze veegde haar tranen weg en keek naar beneden. 'Waarom luister jij ons af' zei Sara boos. 'Waarom breng jij hier hoeren naar toe' zei ik boos.

Sara keek me geschrokken aan. En deed haar vinger voor haar mond. 'Ze is geen hoer' zei Sara. 'Ze zei het zelf .ontmaagd is ontmaagd.' Zei ik boos. Ik zag dat mijn broer en zus achter mij stonden alles af te luisteren.

Ik keek Yasmin boos aan. 'Ga weg je bent hier niet meer welkom hoer' zei ik boos. 'Dat bepaal jij niet' zei Sara boos.

Yasmin stond op en zei wat in de oor van Sara. Ze liep de kamer uit. Ze liep naar beneden en deed haar schoenen en jas aan.

Ze liep de keuken in en gaf mijn moeder een kus op haar voor hoofd. En liep naar buiten.

Yasmin

Ik voelde me echt een hoer. Ik liep de straat uit. Ik liep naar mijn huis in de pyjama van Sara. Maar ja ik ga geen seconde in een huis blijven als iemand zegt dat ik weg moet.

Aangekomen in mijn straat. Zie ik al mijn ooms en neven voor de deur zitten ze staan te kletsen. En praten. Yasin staat er ook bij. En de jongens van de buurt zitten tegen over hun te roken.

Ik loop er rustig naar toe. Mijn vader komt naar buiten en ziet mij. Hij rent op mij af en omhelst me. Ik omhels hem terug. Ik huil het uit.

Ik zie uit mijn oog hoeken dat Yasin naar beneden kijkt. Mijn moeder staat ook te huilen. 'Yasmin je hebt dit niet verdient' zei mijn vader zacht.