I Fell For His STUPID TRAP

Ch. 8 - Betrayal

cookiemonsuta's note: ginanahan akong mag-update, malapit na po tong magtapos <3 Yehet!

----

POINT OF VIEW: SECRET(?)

Sinundan ko mag-lakad papalayo si Christian, titignan ko kung saang route ang dadaanan nya, mahirap na baka palpak ang plano ko.

Nasa akin ata ang swerte ngayon dahil, sa exact na route na 'yon. Doon sya dumaan. "Get ready, he's nearby that place." pag-kasabi ko naman sa tauhan ko nun agad agad kong binaba ang call. A devilishly smile formed into my lips. I go further pero yung hindi makikita para hindi halata na sumusunod ako sa kanya.

Naglakad na si Christian, alangan tumakbo? Tanga na lang hindi maka-gets. Wilab naman ang walang comon sense. Biglang dumating ang isang malaking van. Papunta sa direction ni Christian. Napatingin naman si Christian sa direction kung saan papunta ang van. Nagmadali syang tumakbo to the other side so that he won't get injured.

"TIAN!" Lumingon naman ako at tinignana ko kung sinong babae ang sumigaw ng pangalan na 'yon. Napamura ako sa isipan ko. "Fuck this shit. Hindi dapat sya ang na-aksidente! Ang babaeng matagal ko ng sinubaybayan habang wala 'sya' sa tabi namin ng matagal na panahon na." Dahil na pre-occupied ang isipan ko, bigla na lang tumulo ang luha ko, hindi ko rin namalayan na nawala na sila sa paningin ko.

Then my phone rung, tinignan ko kung sino ang tumatawag. Speaking of the devil it's Christian. Pinress ko ang green button at sinagot ang tawag nya. "George! Bilisan mong makapunta sa Fukiwara Hospital! Na-aksidente si Trisha! Ppali!" tapos binaba nya yung tawag nya. Pinuntahan ko ang hospital na 'yon para malaman ang kalagayan nya.

POINT OF VIEW: CHRISTIAN JOHN CORPUZ

Shit! My mind is pre-occupied and I'm pannicking. I don't even know what I'm gonna do. At antagamal lumabas ng doctor from the emergency room. Isang oras na ako naghihintay, hindi pa rin lumalabas ang doctor. Kaya naisipan kong tawagan si George.

"George! Bilisan mong makapunta sa Fukiwara Hospital! Na-aksidente si Trisha! Ppali!″ agad ko naman binaba ang phone call. Nandito pa rin ako, naka–upo hindi makapali. Tayo, upo. Same routine and it keeps repeating.

Lumabas na ang doctor galing sa Emergency Room, dali dali akong pumumta sa tapat ng pintuan ng Emergency Room. "Lots of blood was taken out to her but luckily we have some extra's. She isn't waking up yet. If she doesn't wake up 1 week or 1 month she's in a comatose." [Isipin nyo na lang nag-jajapanese sya hahaha.] sabi ng doctor.

Nanlumo ako sa sinabi nya. There's a chance that she'll be able to be on a comatose. Tumingin ako ng seryoso sa doctor. "Can I... go inside..?" [naka-Jap convo po sila remember.] Tumango naman ang doctor, dali dali akong naglagay ng damit, as in yung pagpapasok ka sa isang room kailangan mo pa ng mga damit damit na parang naka-dress ka. Amp. shet ayoko ganito pero para kay Trisha rin naman kasi ang ginagawa ko.

Umupo ako sa tabi nya at nag-umpisang magsalita. "Trisha, wag mo akong iiwan. Diba may pangako tayo sa isa't-isa? Walang iwanan diba? Alam mo ba dapat ako na lang ang nandyan nakahiga ako na lang dapat nandyan kasi ang hirap makita ang mahal ko na nakahiga sa hospital bed. Trisha sana hindi ka na lang tumakbo para mapuntahan lang ako. Sana lahat ng sana natutupad. Trisha, lumaban ka ha? Wag kang susuko, kasi talunan ang mga sumusuko. Tandaan mo, nandito lang kaming dalawa ni George sa tabi mo at handang tumulong sayo." sabi ko sa kanya habang hawak hawak ang kamay nya at yung isang kamay ko naman hinahaplos ang mukha nya.

Ang hirap talaga makita ang taong mahal mo, nakahandusay sa isang hospita bed at lumalaban para mabuhay. Naiyukom ko ang palad ko at nagsisisi na talaga ako. Sana pala may super powers na lang ako, para matulungan ko sya, sabi nga nila. 'Nasa Huli ang pagsisisi' ngumiti ako ng mapait.