ELFİDA

birinci bolum

Geçmişimiz yüzünden hep acılar çekeriz, bilmediğimiz geçmişimizden neden sorumlu tutulalim ki!

Kime sorayım, neden böyle dilsiz bu cihan? Mutluluk anlarını nerede bulayim. Burada zaman bile iz bırakmıyor Hayatta birsürü mesafe. Neden hayaller gözlerde bugulanarak yaşar? Hayat elimizde kaçıverdiğinde öylece sebepsiz...
Ettiğim dualar gökyüzüne ulaşıp, orada yankilanarak sonsuzlukta cevap buldu.
Nefesler nerde yüz çevirdi. Hiç bir çıkış yolu gözükmüyor Elfida...
Kalp atışları nerede kalbi terk etti. Tekrar tekrar bunu düşünüp duruyorum. Yalnızlığın burada benimle birlikte yürüyor.

Küçük elfida...
1998 yılında dünyaya gelen elfida için kucuk bir parti verilmisti. Fakat o gece yaşanan yangından dolayı meraklanan meral yardım etmek amacıyla içeri girmişti. Orada küçücük ve masum bir bebek gördü, yüreği paramparca... hemen onu kucaklayıp dışarı çıkardı. Ev ahşap olduğundan dolayı ateş tüm evi sarmıştı, ve artık meral içeri giremezdi. Mahalleden çıkan tüm feryatlar elfida'nin ailesi içindi çünkü artık çok geçti...
Meral usulca yere oturarak düşündü " ben bu bebeği bırakamam. Benim buraya geliş amacım bu bebek için miydi? Acaba bu benim kaderim miydi... " dedi ve onu sahiplenerek kendi evine götürdü. Meral kendi evine gittiği zaman selim' in gozleri meral' in üzerindeydi, merakla ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu bebek kimdi?

Meral olup biteni eşi Selime anlatır ve duruma çok üzülürler. Selim in içi simsicak ve istemsizce elfida yi kabullenir. Cünkü başka şansı yoktur...