🕢🕓🕧🕐🕜🕔🕣🕘🕠🕑🕝🕕🕤🕙🕡
1 տարի անց
***
Եկել էր այդքան սպասված'Կորեա մեկնելու ժամանակը։Աղջիկները շատ անհանգիստ էին,չնայած նրան,որ առաջին անգամ չէին մեկնում Կորեա։Ինքնաթիռը ժամանեց և նրանց դիմավորեց Անիի հայրը։-Բարև երեխեք ջան,ոնց եք?
-Բարև պապ ջան,լավ դու ոնց ես,-հորը գրկելով ասաց Անին։
-Բարև ձեզ/Լիդա/
-Բարև,բալես,- ասաց հայրս ու գրկեց Լիդային,-ամեն ինչ լավա?Նորմալ հասաք?Հո ճանապարհին խնդիրնեը չեն եղել?
-Չէ,պապ ամեն ինչ նորմալա։/Անի/
-Դե լավա,-ասաց հայրս ու վերցնելով մեր ձեռքից ճամպրուկները,տեղավորեց դրանք մեքենայի մեջ։
ՓՈՎ Անի
Կորեայում ես վերջին անգամ եղա այն ժամանակ,երբ գնացել էի թրեյնի դառնալու հարցով։Այդ ժամանակ ես ժամանակ չունեցա ուսումնասիրելու շուրջբոլորս,իսկ դրանից առաջ Կորեայում եղել էի 2 տարի առաջ։Կարոտել եմ Կորեան։ Վերջիվերջո ես 8 տարի այնտեղ եմ ապրել։7 տարեկանում ընտանիքով' ես,հայրս ու մայրս,տեղափոխվեցինք Հարավային Կորեա,քանի որ հորս գործընկերը հայրիկիս համար այնտեղ լավ աշխատանք էր գտել։Ինձ համար սկզբում շատ դժվար էր։Նոր միջավայր, նոր մարդիկ։Ես կարոտում ես իմ տունը,դպրոցս, ընկերներիս։Սակայն շատ շուտով ինձ դուր եկավ Կորեան և ես այնտեղ շատ ընկերներ ձեռք բերեցի։Ես շատ փոքր էի։ Ընդամենը երկրորդ դասարանում էի սովորում ու ոչ մի լեզու չգիտեի,որի միջոցով կկարողանայի շփվել երեխաների հետ։Այն դպրոցը,որը ես ընդունվեցի,նման չէր հայկական դպրոցներին։Այն ավելի շուտ նման էր մի քանի հայկական քոլեջների։Այնտեղ նույն դասարանում սովորում էին տարբեր հասակի աշակերտներ։Իմ դասարանում սովորում էին 7-11 տարեկանները։Մենք բոլորս ստանում էինք հավասարաչափ գիտելիքներ,սակայն ավելի փոքրերը,որոնց մեջ նաև մտնում էի ես,ավելի մեծերի դասերն անցնում էին շատ մակերեսային:
Առաջին օրը ինձնից գոհ գնացի և նստեցի առաջին նստարանին'մի աղջկա կողքին։
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Թվացյալ Իրականություն
FanfictionՊատմությունը երկու աղջիկների մասին է,ովքեր մոտ ընկերուհիներ են։Նրանցից մեկը ամեն ինչ անում է իր թվացյալ սիրուն հասնելու համար,իսկ մյուսը սպասում է իր իսկական սիրուն։Իսկ կկատարվեն արդյոք նրանց երազանքները,կիմանաք միայն պատմությունը կարդալուց հետո։