Շատ հոգնած էի։Այս ինչ դժվար օր էր։Այդ պահին ոչինչ չէի ուզում,բացի անկողնուցս։Դուռը թակեցի և երբ այն բացվեց դռան մյուս կողմում տեսա կարմրած և արցունքոտ աչքերով Լիդային։
-Լիդ,ինչի ես...
Ես չհասցրեցի ավարտել խոսքս,երբ նա ինձ գրկեց և սկսեց լաց լինել։
-Վույ,Լիդ հանգստացիր,ամեն ինչ կարգին ա։Տես,ես լավ եմ,-Ժպտացի ես։
-Հիմարիկ,-գլխիս թեթև խփելով ասաց Լիդան,-գիտես ինչքան էի վախեցել։
-էտքան շատ ես ինձ սիրում?,-էգյո անելով ասացի ես։-Այս աղջիկը երբեք չի փոխվի։
Ես ժպտացի և գնացի դեպի փափուկ անկողինս։Բայց նա հանկարծ բռնեց ձեռքիցս։
-Արդեն պատրաստվում ես քնել?,-հեռախոսի էկրանին նայելով ասաց Լիդան։
-Հա, արդեն ուշ ա ու բացի էտ, ես շատ հոգնած եմ։/Անի/
-Ես քեզ հետ խոսելու բան ունեմ։/Լիդա/
-Իսկ կարող ենք վաղը խոսել?,-ես փորձում էի ազատել ձեռքս,բայց նա ավելի ուժեղ էր բռնում։
-Չէ,հիմա պետք ա խոսենք։/Լիդա/
-Լավ,ասա ինչ ա եղել?Բայց ձեռքս բաց կթողնես,որովհետև մի հատ զգացողություն կա, ցավ են կոչում,այ դրանից եմ զգում։
Նա կոպիտ ձևով բաց թողեց ձեռքս։
-Պատմի,թե ինչ եղավ նրանից հետո,որ Չիմին օպպան քեզ գրկած տարավ։/Լիդա/
-Ինչ պետք ա լիներ։Ինչ ես խոսում։/Անի/
-Հարցիս պատասխանիր։/Լիդա/
-Ոչ մի բան էլ չի եղել։Չիմին օպպան ինձ տանում էր հիվանդանոց, բայց ճանապարհի կեսից ես գիտակցության եկա։Օպպան չէր ուզում, որ մեզ միասին տեսնեին,դրա համար էլ զանգահարեց Չոն.../Անի/
-Հա, ես էտ գիտեմ։Ես նույնիսկ հաշվի չեմ առնում էն,որ Չիմին օպպան Չոնգուկ օպպային ասաց,որ ինձ տաքսիով տուն ուղարկի,իսկ քեզ ինքն անձամբ տուն ուղեկցի։Ես քեզ վերջին անգամ եմ հարցնում։Ձեր մեջ հաստատ ոչ մի ուրիշ բան չի եղել?/Լիդա/
-Չէ,Լիդ,չէ։Ինչի ես հարցնում?/Անի/
-Ինչի եմ հարցնում?Այ սրա համար,-Լիդան վերցրեց հեռախոսը այն դրեց ձեռքերիս մեջ,-նայիր էս ու կիմանաս,թե ինչի մասին ա խոսքը։
Ես նայեցի էկրանին և տեսա մի քանի լուսանկարներ,որոնցից ինձ կորցրի։
Դրանք իմ ու Չիմինի լուսանկարներն էին։
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Թվացյալ Իրականություն
FanfictionՊատմությունը երկու աղջիկների մասին է,ովքեր մոտ ընկերուհիներ են։Նրանցից մեկը ամեն ինչ անում է իր թվացյալ սիրուն հասնելու համար,իսկ մյուսը սպասում է իր իսկական սիրուն։Իսկ կկատարվեն արդյոք նրանց երազանքները,կիմանաք միայն պատմությունը կարդալուց հետո։