PEŞİMDEKİ GİZEM

1BÖLÜM:BAŞLANĞIÇ

Birden kapı çaldı...
Onlardı biliyordum . Hemen kapıya fırladım kapı deliğinden baktığımda, beni bulduklarını anlamıştım .
Siz onları daha tanımıyorsunuz ama tanıyacaksınız...
Size anlatırken " kaçmam gerekiyor"
Bu olayların nasıl başladığını anlatayım .

Bundan 4 sene önceydi. 18 yaşıma yeni girmiştim. Bütün günü eğlenerek geçiriyordum ama içimde gecenin karanlığı ,korkusu vardı. Nedenini anlayamıyordum . Herşey ne olduysa o gece oldu. Gece tam saat 12 de aniden kapi çaldı.
    Ama annemden bir hareket yoktu.
    ‎ Sanki o kapı benim için  çalıyordu
Benim  açmam gerekiyordu.
    ‎Yatağımdan kalktım!..
    ‎Tak... Takk...Takkk...
    ‎Haladır kapı delice çalınıyordu hızlıca merdivenden inmeye başladım, ama o kapıya yaklaştıkça
    ‎ içimden:
    ‎" Garip giden birşeyler vardı. "
            Kapıya yaklaştım kapıyı tam açacaktım ki ,
           ‎Annem :
           ‎HAYIR DUR!!!
           ‎Dedi.
           ‎Aniden arkamı döndüğümde annemin elinde bir silah vardı.
           ‎Evet elinde bir silah vardı. İnanamadım gördüğüme.
           ‎Annem, güzel yemek ve kurabiye yapan tatlı şirin bir kadındır. Bıçakla birşey doğarken bile çok dikkatlice yavaş yavaş yapardı işini.
           ‎Şimdi Elinde bir silah var.
  ‎Şaka gibi bu olanlar rüyamı? Uyuyormuyum yoksa? Düşünürken birden arkamda birşeyin patladığını hissettim.
  Vücudum  ilk kez o kadar yerden havalanıp bir tarafa fırladığını hissettim.
  ‎Bu durumu sadece trompolinde yaşamıştım.
  ‎Bayılmıştım...
  ‎ Uyandığımda
  ‎Evin bir köşesine atılmış kağıt  parçası gibi düşmüş, yerde yatıyordum...
Bir süre kendime gelemedim.
‎Başım çatlarcasına ağrıyordu gözümü  zar zor açtım
‎Uyandığımda saat 2 olmuştu.
  ‎ 2 saattir bayğın haldeydim.
  ‎ Ayağa zar zor kalktım. Gözüme inanamadım ev savaş alanı gibiydi.
  ‎Yerde tanımadığım iki kişi vardı.
  ‎ÖLÜ şekilde!!
  ‎Arkamı döndüğümde gözlerime  inanamadim   annem yerde yatiyordu yaralıydı.Olduğum yerde kenetlenip kaldım göz bebeklerimin büyüdüğünü farkettim gözlerim göz yaşıyla dolmaya başladı. Kendimi, bütün vücut kaslarımı sıktım. Ağlamamak için. Hemen hızlıca annemin yanına koştum.  Annem zar zor birşeyler söylemeye çalışıyordu.
  ‎"Çok özür dilerim bunları yaşamamalıydın"
  ‎ Annemin neyden bahsettiği hakkında hiçbir fikrim yoktu .
  ‎Yerde ölü yatan adamlar kimidi?
  ‎ Ve ne istiyorlardı ?
  ‎Annem silah kullanmayı nereden biliyordu ?
  ‎Diye düşünüyordum. Sonra bu soruları bir yana bırakıp anneme odaklandım çünkü o ölüyordu . Allah kahretsin annemi kurtarmam lazımdı. Hemen tişörtümü yırtıp  annemin yarasına bastım. Kanı su akar gibi akıyordu ne yapacağımı bilemiyorum. Anneme "sakin olmasını beni burada beklemesini" söyledim.
  ‎Annem "Tamam " dedi
  ‎Dışarı Çıkıp yola doğru koşup bağırdım "Yardım Edin "  diye .
  ‎ Bizim kasaba küçük bir yerdir pek çok insan yoktur. En yakın komşumuz la aramızda 3km var. Telaştan ne yapacağımı bilemedim hiçkimse sesimi duymuyordu. Aniden yağmur yağmaya başladı .Her yerim ıslanmıştı yağmur damlaları boynumdan  akarak vücudumun her yerinde dolanıyordu.
Aniden aklıma "Telefonum" geldi. Polisi ve ambulansı araya bilirim .  Telaş,korku ve üzüntüden sağlıklı düşünemiyorum . Eve doğru koştum içeri girdim ve içeri girdiğimde...
  ‎Gözlerime inanamadim Kendi kendime "Nasıl, bu mümkün değil olamaz"
  ‎Ne Annem, nede yerde yatan o iki ölü adamdan hiçbir iz yoktu. Delirdiğimi düşündüm.  Birden beynime giden kan basıncının yavaşladığını başımın döndüğünü farkketim. Nabzım yavaşladığını gözümün karardığını farkettim . Hızlıca içi dolu çuval gibi yere düştüm. Bayılmıştım .
  ‎
                                  ∆
Uyandığımda Sabah olmuştu gözümü zar zor açmaya çalışıyordum. Yatakta uzanıyordum tavan hiç tanıdık değildi . Başka bir yerdeydim. Başka bir evdeydim . Zar zor başımı kaldırdım. Boynuma sanki  bıçak saplanıyormuş gibi ağrıyordu .Elim ile boynumu tuttum ve gözlerimi açıdan kısarken etrafa baktım . Bu odada olmuştum etraftaki eşyalar tanıdıktı. Ama hatırlamıyorum neresi olduğunu.  Birden ayak sesi duydum odaya doğru gelen biri vardı ne yapmalıydım? İç güdülerim saklanmam gerektiğini söylüyordu.  Yataktan zar zor indim  her hareketimde vücutumdan bir kemik kırılıyor gibi hissediyordum bütün vücut kaslarımı sıkarak yatağın  altına girmeye çalıştım . Zar zor yatağın altına kaydım.
Yatağın altındaydım sesiz olmam lazımdı . Ayak sesleri git gide yaklaşmaya başladı oda kapısı hafifçe açıldı. Oda kapısı biraz eski gibiydi açtığında kapı gıcırdadı. İçeri beyaz   ayakkabılı biri girdi. Beni yatakta göremeyince telaşlandı hızlıca odanın diğer ucundaki pencereye doğru koştu . Galiba benim pencereden kaçtığımı zannetti . Birden durdu ve yatağa doğru yavaşça ilerlemeye başladı. Her adım artıkça kalp atışlarım git gide hızlıca çarpmaya ,nefes alışım hızlanmaya başladı . Beyaz ayakkabılı adam yatağa yaklaştı ve yatağın üzerine oturdu . Zemin ile yatak arasindaki alan azaldı o araya sıkışmıştım. Aniden o adam ayağa kalkıp ilerledi yatağın aşağısına geçti ve kapıya ilerlemeye başladı ,derken aniden aşağı eğildi ve beni yatağın altından çekip çıkardı. O kadar korkmuştum ki korkudan gözlerimi sımsıkı kapatmıştım . Birden o panik içinde kahkaha sesi duydum  gözlerimi açtım ve gözüme inanmadım o adam  o adam benim...