Mine Not Wanted Mate ✅

2. We gaan niet naar dat mormel

🐺Nina🐺

Als ik bij mijn ouders aan kom, klop ik op de deur. Ik was al zo goed als voorbereid op de verbaasde gezichten die ik zou gaan zien.

Hierna zou ik naar Evy gaan en daarna zou ik het wel zien. Ik hoor namelijk niet meer in deze roedel.

Ik hoor iemand naar de deur strompelen en dan vliegt de deur open.

Nog voordat ik iets kan uitbrengen hoor ik de enthousiaste stem van mijn moeder. "NINA!" Er rolt een traan over haar wang en ze trekt me in een knuffel. "Waar ben je in die drie jaar geweest? Waarom ben je weggegaan? Hoe gaat het met je? Waarom ben je terug? Doe ons dit nooit meer aan!" Haar toon gaat van enthousiast naar bezorgd naar boos.

Ze trekt me naar binnen. "Ik ben 3 jaar rogue geweest. Ik wilde liever dat zijn dan de mate van de arrogante Alpha. Het gaat helemaal toppie met mij. Ik ben terug omdat ik in de beurt was en omdat ik jullie miste. Ik ga hierna weer weg, dus wees voorbereid."

"Jij gaat helemaal nergens heen!" zegt mijn vader streng. "Jij blijft gewoon hier."

"Maar pap ik-"

"Nee je blijft hier!" valt mijn moeder bij.

Ik zucht. "Mag ik dan nog wel even naar Evy voordat ik voor de rest van mijn leven het huis niet mag verlaten."

Mijn ouders kijken elkaar bedenkelijk aan, maar uiteindelijk stemmen ze allebei in.

Ik snel naar het huis van Evy, ik heb haar ook heel erg gemist. Ik druk op de bel en meteen wordt de deur opengetrokken. Ook dit maal wordt er een verbaasde "NINA!" geroepen. En ook deze keer word ik meegetrokken in een knuffel.

"Hoi, Eef."

"Sinds wanneer ben je terug?" vraagt ze enthousiast.

"Sinds, denk ik nu ongeveer een uurtje."

"Hoezo ben je terug en waarom duurde het zolang om naar mij te komen?"

Ik vertel haar het verhaal van bij de grens, Max, Cameron en mijn ouders.

"Dus jij hebt met Max gezoend en vervolgens heeft Cam dat gezien?" vraagt ze ongelovig. Wat is Evy toch goed in overdrijven. Mijn lippen hebben die van Max niet eens aangeraakt.

Ik knik toch maar, omdat ik geen zin heb om tegen haar in te gaan. "Cameron kwam binnen lopen nadat ik ervoor had gezorgd dat Max bijna zijn controle verloor. En daarom gromde," vat ik voor de tweede keer samen.

"Is je wolf dan niet helemaal overstuur, omdat je 3 jaar je mate niet hebt gezien en vervolgens hem helemaal boos, verdrietig en jaloers maakt door met zijn beste vriend te gaan babbelen in plaats van hem?" Wow, wat kan ze dingen toch goed verwoorden.

"Mijn wolf is al 3 jaar aan het janken. Ik ben het wel gewend."

*

Evy en ik hebben nog tot aan het avondeten bijgekletst. Inmiddels is het 12 uur 's avonds en lig ik in mijn bed. Ik kan alleen niet slapen. Mijn wolf is veels te verdrietig en dat maakt me helemaal knettergek.

"Val kap met dat gejank. Ik wil slapen."

"Nee! Ik stop pas met 'janken' als wij onze mate weer hebben gezien."

"God, Val. Maak er geen drama van! Als je stopt met janken gaan we misschien morgen even langs."

Dat gaat dus mooi niet gebeuren. Het spijt me heel erg Val, maar dat gaat never nooit meer gebeuren. Ik ben honderd procent zeker dat ik klaar ben met hem.

Ik hoor Val enthousiaste geluidjes maken in mijn hoofd. Ik hoop echt dat dit niet de hele nacht zo door gaat, anders kan ik nog steeds geen oog dicht doen.

*

"Nina, wakker worden! Je hebt al lang genoeg geslapen! Ik wil nu naar onze mate!"

Langzaam word ik wakker. Moest dit nou Val? Ik zucht en stap mijn bed uit.

"Val, het spijt me heel erg, maar we gaan niet naar dat mormel."

Ik merk dat Val boos wordt. Laat het even duidelijk zijn: als Val boos is, is het heel moeilijk om haar onder controle te houden.

"Mormel?! Zo praat je niet over onze mate!"

Ik voel dat mijn beeld waziger wordt en dat Valerie de controle probeert te grijpen. Ik doe mijn uiterste best om de controle te houden.

*

Na twee minuten in een soort 'twee strijd' heeft Valerie gewonnen en heeft zij nu de macht over mijn lichaam. Ze trekt snel wat schone kleren aan en rent vervolgens het huis uit.

"Val, dit ga je niet doen!"

Probeer ik haar nog te stoppen, maar het lukt niet. Ze wil kosten wat het kost naar Cameron. Urgh, waarom moet ik zo'n eigenwijze wolf hebben?!

"Pech voor jou Nina, ik heb vanaf nu de leiding."

Oh nee, heb ik dit veroorzaakt? Is het allemaal mijn schuld? Waarom doet ze opeens zo? Is het omdat ik haar niet naar onze mate liet gaan? Urgh! Dit is sowieso mijn schuld! En wie moet het dan weer allemaal recht gaan zetten? Juist, ik!