Mine Not Wanted Mate ✅

3. DE MAANGODIN HAAT MIJ ECHT HEEL ERG!

🐺Nina🐺

Ik ben inmiddels al aangekomen bij het packhuis. De hele weg heb ik zowat naar Val geschreeuwd dat ze terug moet gaan of dat ze mij weer de leiding moet geven. Maar hé, Val is een eigenwijze wolf. Dus ja, die luistert niet naar mij.

Het is iets van half zeven en Val klopt op de deur. Ik hoop zo dat er niemand open doet. Maar ja, de maangodin haat mij ofzo, want daar staat Cameron. Zonder shirt en met een six-pack. DE MAANGODIN HAAT MIJ ECHT HEEL ERG!

Als Cameron door heeft dat ik voor zijn deur sta, begint hij te grijnzen. "Kijk eens aan. Heeft er toch iemand besloten dat ze wel bij mij wilt zijn."

"Ja, ik miste je en toen ik jou zo zag gister, brak mijn hart." Ik wil Valerie zo hard slaan op dit moment! Jammer genoeg kan dat niet.

Cameron pakt mijn arm en trekt me in een knuffel. Ik voel mijn hele lichaam tintelen.

"Ik ben nog een beetje moe," Val gaapt. Ik snap wat ze probeert te doen.

"Val, dit gaat niet gebeuren!"

"Wil je soms bij mij komen liggen?" vraagt Cameron. Subtiel!

"Val, zeg nee."

"Ik zeg lekker wat ik wil!" reageert Valerie. "Ja, graag," zegt ze daarna.

"Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik kan er wel aan wennen." Cameron glimlacht naar mij. Daarna pakt hij weer mijn arm en begint te lopen.

Dat mag niet gebeuren! Ik moet de controle terug krijgen. Ik ga niet, maar dan ook echt niet, met hèm in één bed liggen.

Ik probeer de controle weer te krijgen. Ik voel mijn beeld wazig worden.

~*~

Na een minuutje heb ik de twee-strijd gewonnen. Sorry Val, maar dat ging gewoon te ver.

Ik sla Cameron's hand van mijn arm en daarna grom ik dreigend naar hem.

Cameron draait zich verbaasd om. Ik ga dreigend staan en grom weer. "Nina, wat is er aan de hand?" zegt hij.

"Wat er aan de hand is? Ik ga nooit met jou in één bed liggen." Ik kijk hem vol afschuw aan.

Nu kijkt hij mij weer verbaasd aan. "Jij wilde het zelf!" werpt hij mij tegen.

"Ben je nou zo naïef dat je echt denkt dat ik vrijwillig naar hier kwam om met jou in één bed te gaan liggen? Dacht het niet dus! Mijn wolf wilt dat!" schreeuw ik woest naar hem.

"D-dus je w-wolf w-wilde dit? E-en jij n-niet?" Ik kan de teleurstelling in zijn ogen lezen en in zijn stem horen.

"Nee natuurlijk niet!" Door die zin kleuren zijn ogen donkerder. Ha! Ik heb hem zo ver gekregen dat zijn wolf nu de leiding heeft. Wat is het toch leuk om hem boos te maken. Het is ook zo makkelijk.

Ik grinnik, maar dat wordt al gauw in geruild voor een kreun van pijn. Cameron's wolf heeft me tegen de muur geduwd. Met zijn lichaam zorgt hij ervoor dat ik niet weg kan. "Cameron neem de controle terug en laat me los!" sis ik.

"Cameron is er niet. Spreek me maar aan met Valentijn." Nadat hij die zin had uitgesproken, duwde hij zijn lippen ruw op die van mij en mompelde: 'Mine'.

Ik zet mijn handen op zijn borst en probeer hem van me af te duwen. Alleen werkt het niet heel goed. Al gauw heb ik een ander plan bedacht.

Ik hef mijn knie en geef de o-zo lieve Valentijn een knietje in zijn o-zo lieve edele delen. Hij krimpt in één en valt vervolgens op de grond. Ik grijp mijn kans en ren naar de voordeur...

Maar waar is de voordeur?

Ik ben hier al veels te lang niet meer geweest. Ik weet niet eens meer waar de voordeur is.

Ik ren als een malle door het hele huis. En dan ren ik tegen iemand aan.

Ik kijk angstig omhoog en zie gelukkig dat het Max is. Pfiew! Het is tenminste Cameron niet. Ik zou zo'n groot probleem hebben als het Cameron was geweest.

"Wat doe jij nou weer hier?" vraagt Max mij verward.

"Lang verhaal. Maar even kort samengevat: wolf nam het over, rende naar hier, Cameron deed open, mijn wolf smeekte om bij hem te mogen liggen, ik nam controle terug, noemde Cameron soort dom dat hij de smeekbede geloofde, Cameron werd boos, hij duwde mij tegen de muur, zijn wolf nam het over, hij kuste mij, ik gaf hem een knietje, nu moet ik rennen voor mijn leven. Plz help me!" Ik kijk hem smekend aan.

"Kom mee." Max pakt mijn hand en trekt me een kamer in. De kamer is turquoise en er staat een kingsize bed.

"Jouw kamer," gok ik. Hij knikt als antwoord.

Ik ga op het bed zitten en nog geen twee seconde later laat ik me achterover vallen. En nog geen 2 minuten later ben ik vertrokken naar dromenland.