Who Am I Now?

Part 0.1

Hallo iedereen! Dit is mijn 5e verhaal en geen gewoon verhaal. Dit is het vervolg op mijn vorig boek: Don't Mess With My Heart. Het had veel succes en lezers wilden er een vervolg op. Het is ook een beetje anders. Ik heb het in 2 delen opgesplitst. Het is wel hetzelfde verhaal, maar zo kunnen jullie het einde niet achterhalen. Dus hier is het 1ste deel! Veel leesplezier!

Niall POV

Slik.

Zoey herkent me niet meer.

"Zoey! Ik ben het, Nial!!" 

Ik hou haar hand steviger vast. Ze kijkt naar onze verstrengelde handen.

"Niall? Wat doe je hier? Ik ken jou niet!" Ze trekt haar hand uit de mijne. Ik kijk haar geschrokken aan. Mijn Zoey trok net haar hand van me weg.

"Herinner je je niets meer? Het ongeval? Mij?" vraag ik haar.

Ze schudt zacht haar hoofd.

"Weet je je naam?" vraag ik.

"Euh... Jij noemt me Zoey... Heet ik Zoey?" vraagt ze.

O nee! Ze kent haar eigen naam niet eens meer! Ik druk op een knop naast het bed. Voor noodgevallen moest ik erop drukken. Dit is ook wel een noodgeval, niet? Er komen meteen 3 dokters binnengestormd. Als ze Zoey zien zitten lachen ze allemaal. Ze zijn blij dat ze terug bij bewustzijn is.

"Hoe gaat het met je, Zoey?" vraagt een dokter.

"Wie zijn jullie?" vraagt Zoey geschrokken.

De dokters kijken elkaar vragend aan.

"Ze heeft geheugenverlies." leg ik uit. "Ze herinnert zich niets meer. Haar naam niet en... mij niet."

De dokters wisselen een paar blikken met elkaar.

"Kan je even meegaan met me naar de gang, Niall?" vraagt een dokter.

Ik knik en volg hem naar de gang.  De dokter zucht.

"We hadden eerlijk gezegd niet verwacht dat ze geheugenverlies zou hebben." bekend de dokter. "Alles ging beter en niets wees erop. We gaan haar nu onderzoeken. Het is nu aan jou en al haar vrienden en familie om haar te helpen haar geheugen terug te krijgen."

Ik knik. Dit kan nog lastig worden.

"We gaan haar nu meenemen naar een kamer om haar te onderzoeken."

De dokter loopt naar de deur. Ik volg hem. De dokter draait zich om en kijkt me aan. "Je mag niet mee, Niall."

"O." is het enige wat ik zeg. Ik stap achteruit. De dokter gaat binnen en even later rijden ze het bed met Zoey erin met zich mee. Ze kijkt me even aan met hulpeloze ogen, maar dan draait ze haar blik weg.

Ze zijn haar nu al even aan het onderzoeken. Ik zit in de kamer waar ze daarnet lag. De deur gaat open. Ik kijk op, hopend dat ze Zoey terugbrengen, maar het zijn de boys. Ze kijken alle 4 geschrokken naar de lege plaats. De plaats waar haar bed normaal staat.

"Ze is toch niet..." begint Louis.

Ik schud mijn hoofd.

"Waar is ze dan?" vraagt Harry.

Ik zucht. "Toen ze wakker werd herkende ze me niet meer en ze weet ook niet meer wie ze is. Ze heeft geheugenverlies en herinnert zich niets meer. Ze herinnert zich mij niet meer." 

De jongens komen rond me op de grond zitten.

"Ze... ze herinnert zich niets meer?" vraagt Zayn.

Ik knik.

"Dat is verschrikkelijk." fluistert Liam.

Natuurlijk is het verschrikkelijk! Maar daarmee heeft Zoey haar geheugen niet terug! Ze herkent me zelfs niet eens! Ze kan gewoon zeggen dat ik moet oprotten, want ze kent me niet!

Er ontsnapt een traan. Ik ben aan het huilen.

"Niall... Je hoeft niet te huilen." troost Louis me.

"O nee?!" roep ik snikkend. "Mijn meisje kent me niet eens meer! Ze weet niet meer wie ik ben en wat we hebben meegemaakt! Ze weet niet dat we iets hebben! Ze leeft nu in haar eigen wereld want ze weet niets meer van haar hele leven!"

De jongens zeggen niets. Ze weten dat ik gelijk heb...

Dit is het eerste deel, wat vonden jullie ervan? Laat zeker reacties achter en vergeet niet een vote te geven!

XXX