Who Am I Now?

Part 0.7

Niall POV

Ik ben al een week niet geweest naar Zoey, maar heb haar wel elke dag honderden sms'en gestuurd. En geen enkel antwoord gehad. Is dat een goed teken of een slecht?

Ik voel me wat beter. Ik heb kunnen uitslapen de voorbije dagen. Maar ik zit nog steeds met Zoey in mijn hoofd en dat bezorgd me barstende koppijn. Ik kan dit niet ontvluchten. Ik kan er niet van weglopen. Ik heb het geprobeerd, maar ik word er niet meteen beter door. Ik been mijn kamer uit en neem mijn jas van de kapstok en trek hem aan.

"Waar ga je heen?" vraagt Louis.

"Naar Zoey." zeg ik.

Louis wil zuchten.

"Lou, ik ben al een week niet geweest en ze geeft geen teken van leven. Ik ben mezelf terug en kan het opnieuw aan."

Louis gelooft mijn leugen niet, daar is hij te slim voor, maar hij gaat niet in discussie. Hij knikt en gaat naar de woonkamer. Ik zucht van opluchting en vertrek naar het ziekenhuis.

Onderweg ben ik gestopt achter een boeketje bloemen. Het zijn Zoeys lievelingsbloemen. Ik wil op de deur kloppen maar die gaat voor mijn neus open.

"Jonas?" vraag ik verwonderd.

Jonas kijkt me even verwonderd aan, maar geeft me dan een gemene glimlach. Hij loopt me voorbij. Ik sta verbaasd aan de grond genageld. Voorzichtig stap ik de kamer binnen.

"Wat deed hij hier?" vraag ik wijzend naar de deur.

"Me bezoeken." zegt Zoey droog en neemt een tijdschrif van het nachtkastje.

Ik kijk haar niet-begrijpend aan en ga naast haar zitten.

"Hij kwam je... bezoeken?"

Zoey zucht hoorbaar. "Dat moet toch iemand doen als jij het niet meer doet."

Steek.

Pijnlijk.

"Zoey, dat was..." Ik kan niet verder gaan of Zoey onderbreekt me. "Ik heb je uitleg niet nodig."

Mijn hoofd slaat op hol. Wat is hier gebeurd?!

"Of toch wel." Zoey legt haar tijdschrift weg. "Waarom lieg je tegen me?"

Ik kijk Zoey verbaasd aan. "Ik heb nooit tegen je gelogen."

"O nee? Waarom zei je dan dat jij mijn vriendje was? Jonas is mijn vriendje!"

"Wat?!" Ik voel boosheid opkomen.

"Ik heb 3 flashbacks gehad waarin gebeurtenissen van mijn leven te zien waren. In 1 ervan kuste ik Jonas. En ik voelde dat ik van hem hield."

"Zoey, dat was vroeger! Ik heb je toch verteld over..." Ze onderbreekt me opnieuw. "Je bent een leugenaar, Niall. JIJ bent één grote leugen!"

"Dat is niet waar, Zoey..." "Welles! Ik snap niet hoe je dit kon doen. Ik bedoel, ik was mijn geheugen kwijt en het enige wat jij doet is me mijn leven verkeerd vertellen om mijn vriendje te kunnen zijn! Echt laag, Niall."

Dit was de druppel. Ik heb veel geduld, maar dit is er gewoon compleet over! Ik gooi de bloemen tegen de muur.

"Wat heeft die rotzak je allemaal verteld!" roep ik woedend.

Zoey schrikt van mijn reactie. "Jonas heeft enkel de waarheid gezegd!"

"En die is?"

"Dat jij gewoon aandacht nodig hebt en dat je stikjaloers bent! Jonas wou me komen bezoeken maar je liet hem telkens buitenzetten door die suffe bodycards van je!"

Mijn mond valt werkelijk open van verbazing. Wat heeft die gast haar allemaal wijsgemaakt! HIJ geniet van al deze ellende! HIJ vertelt haar blaasjes!

Ik neem haar hand vast. "Zoey, je moet me geloven. Ik..." Zoey onderbreekt me en trekt haar hand uit de mijne. "Ga weg, Niall."

Ik schud mijn hoofd.

"Ik vraag je om weg te gaan. Als je dat niet doet laat ik dokters komen. Ik verbied je nog om te komen. Ik wil je hier niet meer zien."

Ik strompel achteruit. Mijn blik is triest en gebroken. "Dit kun je niet menen." breng ik uit. "Dat kun je mij niet aandoen!"

"Wedden van wel?" Zegt Zoey vijandig.

De tranen springen me in de ogen, maar ik hou me sterk en doe zoals Zoey vroeg. Ik verlaat de kamer. Ik trek de duur dicht en laat me op de grond vallen. Dit is al de 2e keer in korte tijd dat ik instort. Wat kan ik doen? Zoey heeft enkel dat gezien. Ze herinnert zich enkel dat. Hoe gelukkig ze die paar dagen was met Jonas. Het is om te kotsen! Maar wat kan ik eraan doen? Zolang ze de rest van haar geheugen niet terug heeft zal ze me nooit toestaan in haar leven. Ze gelooft niets meer van me.

Ik bal mijn handen tot vuisten. Ik moet die klootzak van een Jonas vinden.