Who Am I Now?

Part 0.8

Zoey POV

Niall kan verdomd goed acteren en verdiend een Oscar. Ik weet terug een stuk van mijn geheugen en toch houdt hij vol! Maar ik weet nog maar een stuk terug... Misschien te weinig om over Niall dingen te weten. Misschien is het wel echt zo zoals hij zegt. Misschien heeft Jonas me inderdaad gebruikt en ben ik iets met Niall begonnen. Maar waarom zou Jonas dat dan niet hebben gezegd? Zijn versie klonk heel overtuigend. De kus en mijn gevoelens voor hem waren echt. Ik ken Niall niet. Misschien is hij wel zo een freak zoals Jonas zei. Ik kan ongmogelijk verliefd worden op Niall. Ik weet niet wie hij is en wat we, volgens hem, zouden meegemaakt hebben. Na die flashback over Jonas ben ik stapel op hem geworden. Omdat het zo hoort. Omdat ik het zo heb meegemaakt en het zo heb gevoeld. Niall moet me met rust laten. Ik ben op de goede weg. Samen met Jonas.

Niall POV

Ik bel aan bij Zoey haar moeder. Els doet open.

"Niall? Wat kom jij hier doen?" vraagt ze verontwaardigd.

"Ik heb het adres van Jonas nodig. Waar woont hij?" vraag ik opgewonden. Mijn handen trillen.

"Je moest je schamen! Je bent een hele week niet naar Zoey geweest! Vind je dat normaal?!"

Ik zucht. Dit hoeft er echt niet meer bij.

"Mevrouw, ik was ziek. Ik zat er zelf helemaal door door de toestand. Maar nu ben ik terug beter. Ik ben net bij Zoey geweest. Maar nu heb ik dringend Jonas zijn adres nodig."

"Waarom heb je zijn adres nodig?"

"Zoey heeft flashbacks gehad over haar verleden en weet terug een deel. Het verkeerde deel. Ze heeft zichzelf zien kussen met Jonas en ze voelde dat ze gelukkig met hem was. Dat was voor mij. Meer dan dat herinnert ze zich niet. En Jonas heeft mooi van de situatie geprofiteerd om de werkelijkheid te verdraaien en mij zwart te maken."

Els haar blik veranderd. 

"De klootzak." sist ze.

Ik knik. "Mag ik zijn adres?"

Els schudt haar hoofd. "Dat is geen goed idee, Niall."

"Ik ga hem zeggen dat hij met zijn poten van mijn Zoey moet blijven! Hij maakt haar kapot! Ze is mijn Zoey!" roep ik woedend.

"Niall..." zucht Els.

"Als u me het niet geeft, vraag ik het wel aan iemand anders." hou ik vol.

Els geeft toe en schrijft het adres van Jonas voor me op. Ik bedank haar en rij in volle vaart naar zijn huis.

Ik bel niet, ik klop woedend aan. Jonas opent de deur. Ik neem hem bij zijn kraag.

"Jij blijft van mijn Zoey, makker!" sis ik.

Jonas duwt me van hem af. "Blijf jij eerst maar eens van mij."

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. "Waarom?" vraag ik.

"Wat waarom?" 

"Waarom doe je me dit aan? Waarom doe je dit Zoey aan? Je weet dat ze zich enkel dat kan herinneren. Ze houdt niet van je."

Jonas lacht kort. "Ze houdt wel van me."

"Jij bent gek! Je gebruikt Zoey enkel! Ze is haar geheugen kwijt en jij spant haar gewoon voor je kar!" Ik moet me inhouden of ik val hem opnieuw aan.

"Het was zo voorbestemd, Niall. Ik en Zoey. Jij hoort er niet meer bij. Je hoorde er nooit bij. En nu zeker niet meer." grijnst hij.

Ik schud woedend mijn hoofd en grijp met mijn handen naar zijn nek. "Jij klootzak!" schreeuw ik.

"Laat me los!" roept hij.

Maar ik laat niet los. Nee, ik knijp harder door.

"Zoey is van mij." sis ik.

Onverwacht slaat Jonas me in mijn gezicht. Ik laat hem los en strompel achteruit. Ik voel mijn neus bloeden.

"Jij bent gek!" roept hij naar me en wrijft aan zijn nek.

Mijn handen trillen nog steeds, maar ik probeer me te beheersen. Hijgend kijk ik hem aan. De klootzak die alles verpest. Ik moet hier weg, voor mensen iets in de gaten krijgen en foto's van me nemen.

"Denk maar niet dat je van me af bent." Ik wijs naar hem en stap in mijn auto. Het laatste wat ik wil is dat paparazzi een foto kan vastleggen. Dan is alles om zeep. Ik doe wat me het slimste lijkt en bol het af.