Een nieuw deel! Het is wel een kort stuk :/ Excuses daarvoor! Ik kan volgende week zondag en de week erna nog een deel publiceren, maar de zondag erna niet meer. Want dan ben ik op reis. Ik kan dan 3 zondagen geen verhalen posten. Op reis ga ik wel schrijven. Heel veel zelfs. Vorig jaar heb ik op reis 1 verhaal afgeschreven, 1 verhaal helemaal geschreven en van een nieuw verhaal het begin. Dus ik hoop dat het dit jaar even goed gaat!
Niall POV
Zoey is blij dat haar moeder weg is. Ze werd er letterlijk gek van. Ik had gewild dat ik zou weten wat ik zou moeten doen. Alles lijkt hopeloos. De wereld lijkt anders te draaien. De vogels lijken anders te fluiten. De bloemen lijken anders te ruiken. Ik begin zelfs gewend te raken aan de nare ziekenhuisgeur. De rest van de tour is gecanceld. Geen uitstel, maar afstel. Ik vind het ook erg, vooral voor alle fans. Maar nu kan ik hier echt niet weg. En ik wil niet ook. Hier heeft de wereld me het meeste nodig. Hier moet ik zijn. Denk ik...
Ik heb mijn gitaar meegenomen naar het ziekenhuis, naar Zoey. Ik ga een liedje zingen. Misschien herkent ze het, en krijgt ze haar geheugen terug. Ik hoop dat het werkt, want ik zit er mentaal door. Ik kan niet meer. Ik ben op. Ik heb alles geprobeerd, en diezelfde alles lijkt onmogelijk.
"Zal ik een liedje voor je zingen?" vraag ik.
Zoey haalt haar schouders op.
Ik begin op mijn gitaar te spelen en te zingen...:
I figured it out
I figured it out from black and white
Seconds and hours
Maybe they had to take some time
I know how it goes
I know how it goes from wrong and right
Silence and sound
Did they have to hold each other tight
Like us
Did they ever find, like us
You and I
We don’t wanna be like them
We can make it till the end
Nothing can come between
You and I
Not even the Gods above
Can separate the two of us
Nothing can come between
You and I
Oooooh you and I
I figured it out
sudden mistakes of up and down
Me in the middle
there’s always room for coming ground
I see what it’s like
I see what it’s like for day and night
Never together
They see things in a different light
Like us
They never tried
Like us
You and I
We don’t wanna be like them
We can make it till the end
Nothing can come between
You and I
Not even the Gods above
Can separate the two of us
‘cause you and I
We don’t wanna be like them
We can make it to the end
Nothing can come between you and I
Not even the Gods above
Can separate the two of us
Well nothing can come between
You and I
Ooooh you and I
Oooooh you and I
We can make it with each other
You and I
Ooooh you and I
De laatste noot blijft in de kamer hangen als een echo. Dan is het op slag stil.
"Herken je het?" vraag ik. "Herinner je je iets?" vraag ik hopeloos en echt hopend dat ze 'ja' zegt.
Zoey schudt haar hoofd.
De druppel.
Ik zit erdoor en kan er niet meer tegen. Ik sta recht en ga naar de deur.
"Waar ga je heen?" vraagt Zoey.
"Ik..." Ik zucht en laat Zoey achter me.
Ik ben kapot.
Ik ben een gebroken man.
Dit was dan het SUPER korte stuk. Ik heb 2 vragen voor jullie. Ik zou heel graag hebben dat jullie in een comment reagere. Dat zou ik echt leuk vinden! Hier zijn de 2 vragen:
-Wat denken jullie dat er nu met Zoey en Niall gaat gebeuren?
-Zijn jullie al op reis geweest? Zo ja, waar? Zo nee, gaan jullie nog? Naar waar?
Votes en comments!
XXX
JE LEEST
Who Am I Now?
FanfictionZoey is haar geheugen kwijt en herinnert zich niets meer. Een oude bekende wil van de zaak profiteren, maar de liefde is te sterk. Maar blijft die liefde zo sterk als Simon zich ermee komt bemoeien? Of gaat de band voor?
