Not This war.(NL)

1 The first one.

Ik liep de poort van camp toccoa in. Natuurlijk een beetje vermomt want ik wil geen narigheid. Op de brief die ik kreeg stond dat ik naar lieutenant Winters moest dus dat deed ik ook. Al had ik geen flauw idee waar die man is. En het vragen was ook geen optie omdat niemand mocht weten dat ik een meisje was. Opeens stond er iemand voor me. En natuurlijk kwam ik daar pas achter toen we allebei op de grond lagen. "Uhm sorry sir" zeg ik en spring snel op. Ik steek mijn hand uit voor de man nou ja jonge man die nog op de grond ligt. Hij snauwt en staat op. "Kunnen ze tegenwoordig ook al niet meer uit kijken!" Zegt hij terwijl hij het zand van zijn broek afveegt. Hij kijkt me aan. Ik denk dat hij ongeveer midden in zijn twintigste is. Hij heeft een mooi pak aan hij is sowieso hoger dan een corporal. Mooie bruine ogen en om het af te maken een stoppelbaardje.
"Heb ik iets van je aan ofzo?" Snauwt hij weer. "Nee." Zeg ik nonchalant. "Nee? Nee! Moet jij eens heel goed luisteren private!!" "Corporal." Corrigeer ik waardoor hij nog bozer kijkt "Je toont totaal geen respect 'corporal'!" Zegt hij. Ik lach en loop weg ik hoor hem nog roepen dat als hij nog een zo'n jongen als mij zag hem gelijk door zijn kop zou schieten. Ik draai me om en zeg "Maar goed dat ik dan geen jongen ben." Ik loop weer verder en doe mijn pet af zodat mijn haar los hangt.

Ik ben eenmaal bij Winters zijn kantoor aangekomen. Ik klop op de deur en hij gaat best snel open. "Corporal Andersson. Kom binnen." Zegt hij. Ik loop naar binnen en hij doet de deur weer dicht.
Hij vertelt me dat ik zelf gewoon een barak mag kiezen om in te verblijven. Ook gaf hij me wat sport kleding en nog een extra paar laarzen.

Ik liep naar de barakken waar ik al een paar jongens tegen kwam. En zoals ik al verwacht had floten ze hun longen uit. Er staan allemaal nummers op de barakken. Ik loop er gewoon een naar binnen en kijk of er nog plek is. Ik loop barrak 4 in. Dit bleek dus de perfecte te zijn alle leuke/ aardige jongens zaten hier in. Terwijl ik in de deur opening sta kijkt iedereen me aan. Ik word er een beetje chantant van en loop naar een bed. "Is deze vrij?" Vraag ik en wacht tot iemand reageerd. "Ja hoor maar je mag ook in de mijne liggen." Hoor ik iemand zeggen achtervolgd met stom gelach. Ik rol met mijn ogen en leg de tas op het bed.

"Dus hoe heet jij schoonheid?" Vraagt iemand. Ik kijk hem aan met opgetrokken wenkbrauwen
. "Andersson." Zeg ik kort af. "Moet dat zo boos schatje." Zegt hij weer en probeerde met zijn hand mijn kont aan te raken. In een snelle beweging pak ik hem bij zijn arm en draai hem om. "Moet jij eens goed luisteren. Ik ben hier niet om het vriendinnetje uit te hangen. Dus als je het niet erg vind hou deze dan maar even bij." Zeg ik het duw zijn arm meer weg. "Ook fijn om jou te ontmoeten. Ik ben liebgott leuk dat je het vroeg." Zegt hij en pakt zijn arm vast omdat hij nog pijn deed.
Ik ga op het bed zitten en nog geen enkele seconden later zit er iemand naast me. Ik draai me om maar krijg dan bijna een hand in mijn gezicht. "Mijn naam is Bill. Bill Guarnere." Zeg hij met een glimlach. Ik lach terug. "Laten we gelijk iedereen aan haar voorstellen." Zegt iemand. Iedereen staat op en loopt een voor een naar me toe.

(Bijnamen staan tussen haakjes.)

Als eerste heb je Donald Malarkey (gewoon Malarkey). Hij was degene die met het voorstel idee kwam. Hij lijkt me best aardig.
Daarna volgde Darrell Powers (Gewoon Powers). Best een leuke gozer.
Als derde had je Warren Muck (Skip). Ik weet niet wat ik van hem moet vinden.
En dan heb je Joseph liebgott (Gewoon Liebgott). Ik heb niks te zeggen over hem.
Toen kwam Bill Guarnere (Gewoon Bill). Als ik eerlijk mag zijn. Het is zo'n schatje hij is ook onderhand de enige die vind dat meisjes en jongens het zelfde zijn.
Dan heb je nog George Luz (gewoon Luz). Hij is wel Oke.
Frank Perconte (Perco of gewoon Frank.) Een klein schattig Italiaans jongetje.
En als laatste Joseph Toye (Joe). Hij is redelijk knap. En een goede vriend van Bill.

"Nu dat je ons allemaal kent kunnen we weer verder." Zei Powers en deelt weer wat kaarten uit aan Bill, Joe en Perco.
Het is best stil de enige die praten zijn de jongens die aan het kaarten zijn. Ik heb besloten om op mijn bed te gaan liggen en naar een beetje te denken aan dingen en hopen dat ik in slaap val. Maar op het moment dat ik bijna slaap kom ter een of andere mongool als een gek naar binnen rennen. "Jongens Jongens! Nixon komt er aan. En hij kijkt niet blij!" Riep hij. Iedereen bleek ervan te schrikken want ze sprongen allemaal op en gingen een een rij staan. Ik ging er maar dom bij staan. Ik wou vragen wie eigelijk binnen kwam omdat hij waarschijnlijk ook in onze barak verbleef. Maar net toen ik mijn mond open wou doen ging de deur met een zwaai open. En inderdaad die jongen had gelijk hij was niet erg blij. De man die binnen liep had zwart bruin haar, een stoppelbaardje en een zonnebril op. Hij kwam me bekend voor maar waarvan geen flauw idee. Hij deed zijn zonnebril af en begon met praten. "Morgen ochtend 7am op
het veld ben je later mag je 10 rondjes om heel camp toccoa rennen zonder pauze. Hij keek iedereen een voor een aan maar stopte even bij mij. Ik zag nog steeds niet wie het was tot dat hij een stapje naar voren deed en in het licht stond. Ik schrok op. Hij bleef me recht in mijn ogen aan kijken. Ik hoopte zo erg dat hij me niet voor een gesprek naar hem riep. Gelukkig liep hij al weg. Ik zuchte even en ging op mijn bed zitten