"Angel, wake up." Fluister liebgott in mijn oor. Ik open mijn ogen en kijk recht in die van hem. "Het is me gelukt!" Zegt hij met een glimlach. "Wat is je gelukt." Zeg ik en ga recht op zitten. Hij seint met zijn ogen naar beneden. En kijkt nog blijer. Ik kijk naar beneden en zie een perfect vlecht over mijn schouder hangen. "Oh My God Joe. You did it!" Zeg ik en geef hem een knuffel. Op dat moment gaat de deur met een zwaai open. "Oh hier zitten jullie du." Zegt Luz maar stop met praten als hij ziet dat ik laat maar zeggen naakt ben. Er vormt een grijns op zijn gezicht. "George flikker op!" Roept Liebgott terwijl hij een kussen voor me houd. "Ik kwam alleen om te zeggen dat we over een uur springen." Zegt hij en draait zich om. Nog geen paar seconde later horen we hem kei hard "Liebgott en Angel hebben seks gehad. En ik heb haar naakt gezien!" Roepen. Ik rol met mijn ogen en stap uit bed. Ik pak mijn kleren van de grond af en trek ze aan. "Joe waar is mijn bh?" Vraag ik en vouw mijn armen over elkaar heen. Hij haalt zijn schouders op en probeert serieus te blijven. Ik schud mijn hoofd en pak mijn shirt van het bed af. "Dan maar zonder."
We lopen naar de groep die buiten stond te wachten. Iedereen keek ons aan hopend dat we iets zouden vertellen. "Corporal Angel." Hoor ik iemand zeggen ik draai me om en zie Nixon staan. "Yes Sir." "Kan ik je even spreken?" Ik knik en loop met hem mee. Hij begint te praten over iets als we geland zijn. Maar eerlijk gezegt luister ik niet. Al mijn aandacht leg ik op de groep jongens.
"Kijk eens wat ik hier heb!" Zegt liebgott en haalt mijn bh achter zijn rug vandaan. Bewonderend kijken alle jongens naar het stukje stof dat hij in zijn handen hield. "Begrepen Corporal." Vraagt Nixon. "Yes Sir." Antwoord ik en loop naar terug naar de groep. "Liebgott, volgens mij heb je die niet nodig." Zeg ik en ruk m'n bh uit zijn hand. Hij kijkt me schamend aan. "Sorry Sweet Angel." Zegt hij en pakt mijn hand vast. Ik leg mijn armen in zijn nek en geef hem een kus. Vervolgt met kots geluiden op de achtergrond. Ik begin te lachen en kijk ze aan. "Jullie zijn vies!" Zegt Perco. "Wen er maar vast aan, want het gaat nog láááng duren." Zegt liebgott en slaat een arm om me heen.
Nog een paar minuten en dan gaan we toch echt de vliegtuigen in. Iedereen is zenuwachtig. Ik ben er zojuist achtergekomen dat ik niet bij liebgott in het vliegtuig zit. Dus dan kan ik ook niet gelijk weten of hij het haalt. Wel zit ik bij Luz, Bill en Webster in het vliegtuig wat nog wel te doen in. We worden een voor een door Winters naar boven getrokken en krijgen tergelijke tijd een kleine 'ik zie je bij het volgende kamp.' Of een 'je hoeft niet bang te zijn.' Speech.
"Kijk uit Sweet Angel van me." Fluistert liebgott en geeft me een stevige knuffel aangezien dit onze laatste kan zijn. "Joseph. Beloof me dat ik je over een paar uur weer zie okay?" Zeg ik met betraande ogen. Hii glimlacht en drukt me tegen zich aan. "Natuurlijk beloof ik dat." Zegt hij. Ik geef hem een laatste kus en loop dan weg. "I love you!" Roep ik nog een keer. Hij draait om en geeft me een 'I love you too' gebaar.
Ik stap het vliegtuig in en ga naast Luz zitten. "Ben je er klaar voor?" Vraagt hij en legt zijn hand op mijn been. Ik kijk hem vragend aan maar knik dan zacht.Ik had echt geen idee dat het zo lang duurde om in normandie aan te komen maar na een goede 3/4 uur waren we er éíndelijk. We waren aan het wachten tot we een bevel kregen om de deur van het voertuig te openen. In nog geen 10 minuten opende de deur zo als verwacht. We haakte onze parachuten vast en wachten op groen licht. Maar op dat moment werd er geschoten aan alle kanten. Er werd iemand geraakt maar we hadden geen tijd meer om hem te helpen aangezien het licht groen was. Zonder na te denken spring ik door de opening zo de lucht in. Om me heen zie ik andere soldaten springen en vliegtuigen wegbranden. Ik dwarrel verder naar beneden. Als ik op de grond beland trek ik zo snel mogelijk de parachute van me af. Ik pak mijn geweer kijk snel om me heen en sta op. Ik ren naar de bosjes die letterlijk voor me lagen. "Flash!" Hoor ik iemand zeggen. "MALARKEY!" Roep ik blij en loop naar hem toe. Hij komt uit de bosjes vandaan en geeft me een iets te stevige knuffel. "Gelukkig ben je Oke." Zegt hij en laat me weer los. "Maar de volgende keer mag je best thunder zeggen." Zegt hij erachter aan. (Flash en thunder is code taal voor de Amerikanen zo weten ze dat zij het zijn ook hebben ze een klikker maar aangezien een bepaald Duits geweer. Ik heb geen idee welke. Het zelfde geluid maakt is de code taal handiger.)
Ik knik en glimlach naar hem.
Als we verder lopen komen we Bill en Luz tegen. Die ook heel blij zijn ons te zien.
Na 30 minuten lopen komt het andere kamp in zicht. Als blije malloten rennen we er naar toe. Winters staat ons al op te wachten. Hij kijkt erg tevreden als hij ziet dat ik bij het groepje loop. "Fijn dat jullie het gehaald hebben. We zijn trots op jullie." Zegt hij en saluteerd ons. We doen het terug en lopen het kamp in. "Oh sir. Weet u of Liebgott er al is?" Vraag ik aan winters. Hij schud zijn hoofd. Ik bedank hem en loop naar de jongens die al binnen zijn."Ik ga even naar de wc. Ik moet al plassen sinds we opstegen." Zeg ik en zoek de wc's. Eenmaal daar aangekomen zie ik dat Nixon er ook is. Ik groet hem en loop een hokje in. Als ik er weer uit kom is hij gelukkig al weer weg. Ik ga bij de wasbak staan en kijk de spiegel in. Damn wat zie ik er moe uit zeg. Ik draai de kraan open en maak een kommetje met mijn hand. Ik gooi het koude water in mijn gezicht en droog het af met mijn shirt. Als ik klaar ben loop ik weer naar buiten. Ik zie Luz, Powers, Webster, Bill, Perco en nog iemand met elkaar praten. "Hey guys." Zeg ik en ga er bij staan. In mijn oog hoek zie ik langzaam een hoofd mijn kant op draaien. Ik kijk opzij en dan weer terug naar voren maar dan komt het beeld pas. In een snelle beweging kantel ik mijn hoofd weer opzij. Tranen van geluk springen in mijn ogen. Want daar stond ie dan. "Joseph omg je leeft nog!" Roep ik en spring in zijn armen. "Ik had je toch belooft dat ik terug zo komen." Zegt hij een geeft een kus op mijn hoofd.
JE LEEST
Not This war.(NL)
FanfictionIn de easy company zijn meisjes niet echt welkom. Maar toch weet Gwen Andersson (19) een plekje in het team te winnen. The band of brothers is nu helemaal compleet met hun kleine zusje er bij. Maar blijft dat ook zo? En natuurlijk wat is een verhaa...